Kim bilir nerdesin
Nasýl bir hassasiyetin içindesin
Sanki yýllara sâri hasretsin, firkatin ta kendisisin
Ruhuma hüzün zerk eden kedersin, hicranýn derin sularýnda ki hecemsin


Artýk ne söylesem
Elemin çilelerini derlesem
Her lahzada gözyaþlarýmla bestelesem, söylesem
Bu hasrete çare olacak mý, baht gülecek mi, söyle umutlar yeþerecek mi?


Korkuyorum anmaktan
Rüyalarda pürtelâþ olup, fýrlamaktan
Sabahlara denk yâdýmda saklamaktan, yalnýzlýða sýðýnmaktan
Hazanýn solgun çehresinde umutlarý yoklamaktan, baht kitabýný okumaktan


Bilmem ki nerdesin
Þen misin, kederin kadrinde hasret misin?
Bin hüzünle dillenen þarkýlarýn bestesi misin, yoksa edebin halinde
Sabrýn vadesinde, nasibin bahsinde yýllardýr yaþlarýný gizleyen suhulet misin?


Ne söylesem, kar etmeyecek
Sessizliðin esrarý çözülmeyecek, yüzüm gülmeyecek
Hüzün yüreðimden silinmeyecek, gelen, gidenden haber sual edilmeyecek
Boyun bükülecek, sabýr acýsý yüreðime inecek, kalan nefesler ne kadar þevkle erecek


Ölmeden ölmek buymuþ demek
Her þeyden vazgeçmek, varlýk adýna umut beslememek
Her an ölümle müþtereklik içinde nefeslenmek, kimi zaman öncelemek
Hevesi heva, arzu kitabýný bitirmek, ibret adýna son nefese kadar satýrlara dökmek


Ey hak demek, ruhu teslim etmek
Ne kadar gün yüzüne hasret umut kalmýþsa toprakta demek
Kabir ne kadar yakýn halime, derinliðimden nükseden bir hüzünle içimde
Olsun dert etme halimi, sensizlik içinde viran olan kalbimi, ruhumdan akseden kaderleri


Mustafa CÝLASUN