Mutfakta yere düþmüþ bir fasulye tanesini, içindeki çiçekleri kurumuþ cam kenarýndaki saksýnýn içine gömdük. Bir hafta içinde filizlendi boy attý. Bizim zamanýmýzda okullarda tarým dersi vardý. Gerçi matematik hocasý girerdi derslere. Müzik derslerine de beden eðitimi hocamýz verirdi. Çok detaylý hatýrlayamadým ama mýsýr (darý), biber gibi þeyler ekmiþtik okulun arka bahçesine. Fasulye ekmiþ miydik acaba? Tarým hocamýzdan mükerrer kere özür dileyerek hatýrlayamadýðýmý söylemek zorundayým. Ama buradan, fasulye konusunda bilgisiz olduðum anlaþýlmasýn sakýn. Gerçi fasulye ekimi konusunda yediden yetmiþe herkes uzmandýr. Ýlkokulda bir kaptaki ýslak pamuk içinde fasulye çimlendirip yetiþtirmeyenimiz yoktur sanýrým. Ayrýca benim en sevdiðim yemektir taze fasulye. Huri budundan köfte olsa býkýlýr zamanla. Ya fasulye öyle mi? Türlüsünü yap, konservesini yap, zeytinyaðlýsýný, etlisini, kavurmasýný, olmadý turþunu yap. Taze, kuru, dondurulmuþunu yap sakla. Yüze yakýn yemek çeþidi yapýlýyor bu nimetten. Biz Türklerin milli yemeðidir kuru fasulye, pilav ve cacýk. Esnaf lokantalarýnda “ Çek bir kuru, salçasý bol olsun. ” diye baðýran garsonun kendisi de cümlesiyle birlikte tescillenmeli. Bu bizim kurumuz, bizim garsonumuz. Yoksa Yunanlýlar ileri de sahiplenir ve kendi þiveleriyle “usta çek bi kuru” derse þaþýrmayýn.
Fasulyemiz gün be gün serpiliyor. Bizimkisi “ Ayþe Kadýn ” türünden galiba. Bir de eþek fasulyesi vardýr, fasulye küsüratý. Hiç fasulye tarlasýna girip dolaþtýnýz mý? Tavsiye etmem. Fasulye yapraðý mýknatýs gibidir, her tarafýnýza yapýþýr. Üst baþ yapraklarla dolmuþ, fasulye hereðine dönersiniz. Bizim oralarda mýsýr, kabak, salatalýk ayrýlmaz kardeþleridir fasulyenin. Bunlar ayrý ayrý ekilmezler. Her biri sarýlacak bir dostluk kurmuþlardýr kendi aralarýnda. Neyzen Tevfik’in dediði gibi bazý adem oðullarý da öyle deðil midir, yükselmek için fasulye sýrýðý gibi birilerine sarýlarak büyümezler mi? Fasulye mi kendini nimetten sayar yoksa sýrýklara sarýlarak yükselenler mi nimettir, ad Ayþe’nin namý Menekþe’nin. Bilirim fasulyelerin dibine herek (sýrýk) dikilir sarýlsýn diye. Sarýlgan bitkilerdir. Yeter ki tutunacak bir dal uzatýn. Bizim fasulyenin Jack’in sihirli fasulyesi gibi göðe kadar yükselmeyeceðini biliyoruz ama yine de bir sýrýk dikelim de sarýlsýn diye sokaða çýkýp iki kuru dal parçasý bulup getirdim, diktim bizim saksýdaki tarlamýza. Sabah haným, öðleyin çocuklar akþam ben hiç boþ durmuyor suluyoruz tarlamýzý. Þimdiden yarým okka yaðsýz kuþbaþý eti aldým koyduk buzluða o hazýr. Bartýn domatesleri de beklemede. Fasulyeler de yetiþsin hele. Ýnþallah hasat zamaný toplayýp, beklemekten mahcup kýzarmýþ haldeki domateslerimizi etle karýþtýrdýk mý tek heceli güzellik.
Fasulyemiz boy attý tevekleri uzadý, sýrýða sarýlmaya baþladý. Sýrýða diyorum. Çünkü kendini nimetten sayan ayþe kadýn bizim sýrýklardan birine hiç sarýlmýyor, bütün kollarý, bacaklarýyla tek sýrýða yükleniyor, ondan elektrik alýyor. Öbürüne yan gözle bile bakmýyor. Bizim gariban herek, rüzgârdan mýdýr, üzüntüden mi bilinmez, eðildi, büküldü, Notre Dame’ýn Kamburu gibi kaldý ortada. Tuttum teveklerden birini ellerimle bir güzel Notre Dame’ýn Kamburuna doladým sýkýca. Ertesi günü baktým bana inat, benim doladýðým yerden ayrýlmýþ tekrar öbür sýrýkla tenha iliþkiler içinde. Ýnat deðil mi, ben de ordan aldým el yordamýyla ve tekrar doladým Notre Dame’ýn Kamburuna.
Perdenin arkasýndan gizliden gizliye kemirgen gözlerle gözetliyorum çið adaletsiz ayþe kadýnýn teveklerini. Acýdýk dal verdik bizi keriz yerine koyuyor. Neyse ki o gün sardýðým yerde kaldý. Ertesi gün akþamý baktým, yine bizim kambur dal yalnýz. Bizim herek cezalý cezve ya, ayrýlmýþ ordan ayþe haným, kendi bildiði sýrýða sarýlmýþ, dal benim tevek benim, sarýlýrým, sarýlmam sana ne der gibi. Eee yetti artý fasulyeden nameler. Vallahi hasat masat zamanýný beklemez senin badýçlarýný koparýr, öldü fiyatýna pazarda satarým. Bu iþ, it yazar kedi bozara döndü. Tekrar ayýrdým o adalet terazisi tezekten olan jale pardon ayþe kadýn (fasulye) isimli yapýþkanlý sarýlgan bitkinin kollarýný bacaklarýný sarýldýðý mendebur çubuktan. Doladým bizim Notre Dame’ýn Kamburu’na. Bu da son olsun Hüsniye haným, pardon ayþe kadýn. Okþayan elin kýymetini bilmeyen tekmeleyen ayaðý öper unutma. Vallahi tallahi söküp yerine sümüklü bamya dikerim.