TANRILAR OKULU //Stefano Elio D’Anna

“Benlik düzeyimiz yaşamımızı kendisine çeker.Ve her şey senden kaynaklanır.Gördüğün ve dokunduğun her şey senin varlığının,noksanlığının ve içindeki boşluğun dışa yansıyan görüntüsüdür.Yaşamda boşluklar yoktur.Eğer sen,kendini yeni bir biçimde düşünmeye ve davranmaya zorlayarak bunları doldurmazsan,bunu senin adına tüm zalimliğiyle o yapacaktır.
     
En yüce zafer kişinin kendisini yenmesidir.Hiçbir dış olayın ya da koşulun kendi içinde yaralar açmasına ya da benliğini karalamasına izin vermemektir.

İnsanlık,doğuştan kendinin olan haktan bir kez vazgeçince ve bütünlüğünü unutunca,sefaletine bir son verebilmek için,bir çare olarak ölümü icat etti.İnsan zor bir iş olan kendisini,kendi ve eksikliklerini yenmeye çalışmak yerine,ölmeyi yeğliyor.Oysa ölüm bir çözüm değildir.İnsan daima bıraktığı yerden başlar.

Dünya çiğnediğin bir sakız parçasıdır,dişlerinin biçimini alır.”

VAROLMANIN DAYANILMAZ HAFİFLİĞİ /Milan Kundera

“Ruhunun tayfaları bedeninin güvertesine fırlayıp çıktılar bir anda.”

ÖLÜM BİR VARMIŞ BİR YOKMUŞ/Jose Saramago     

“Ümitlerin kaderi, biri yok olduğunda diğerinin ortaya çıkmasıdır, işte bu yüzden bunca hayal kırıklığına rağmen silinip gitmemişlerdir.”

SEVGİYLE EĞİTMEK/ SHİNİCHİ SUZUKİ

“Bülbülün kaderini,hayatının ilk ayı belirler.İlk dinlediği öğretmen gibi şakır.
Bir kenevir tohumunu alıp,yetiştirin ve her gün bu bitkinin üzerinden atlayın.Kenevir çabuk büyüyen bir bitkidir.Onu her gün izleyen birisi için öyle gelmez.Ama her saat büyür.Kişi eğer büyüyen kenevir ile sürekli çalışırsa o zaman üzerinden zorlanmadan kolayca atlaması mümkündür.İnsanın ana dilini kolayca kullanmasının ipucu burada gizlidir.”