Aþk..
Tek hece, 3 harf lakin, 2 insan deðil.
Çevre, öyle farklý algýlar olmuþ ki bu kelimeyi..
Çoðu aþk acýsý çekiyor, kiþiliði henüz aþký tanýmlayamadan. Halbuki þunu fark edemiyorlar;

Aþk, bir insana, var olana, var olmayana duyulan sevgiden bir kaç adým öte bir his.
Ýnançlara olan aþk.
Anneye, babaya ve aileye aþk.
Sevgiline aþk.
Çiçeðe, börtü böceðe aþk.
Vs. vs.
Çevre yalnýzca 3. maddeyi seçiyor. Ölüyor bitiyor ve onun acýsýný çekiyor.
Halbuki farkýnda deðil, inancý olmayan aslýnda inanca olan aþkýnýn acýsýný çekiyor.
Annesini aðlarken görüp, ona duyduðu aþktan sol yaný alev alev olan evlatlar var belki.
Yahut anne aþkýný tadamayan lakin acýsýný çeken..
Baba aþkýnýn acýsýný çekenler var mesela. Hayatýnda ilk tanýdýðý, sevdiði, güvendiði ve ilk aþk duygusunu hissettiði erkek tarafýndan ihanete uðramýþ evlatlar vardýr belki de kim bilir..


Aþk çok çeþitlidir kýsacasý.
Her türlüsünü yaþamak güzeldir, acýsýný çekmedikçe elbet.
Çevre, ezberletilmiþ olan aþk tanýmýndan kurtulmalý kýsacasý.
Çünkü aþk, tanýmlandýkça güzeldir.
Hak etmeyeni, hayatýmýza dahil etmedikçe elbet.

-MerveYalçýn