ACIDIR ÝNSANIN EN DERÝN YARALARI…
Belki de iyileþemeyen en taze izleridir insanýn. Hayatýn en acýmasýz sahneleridir. Ýnsanlar o sahnenin içine adýmlarýný atmak istemezler, sahne perdelerin arkasýna saklanýrlar hep. Bir anda izleyici moduna girerler. Bilirler ki o sahneye adým atýklarýnda, bir daha oradan geri çýkamayacak kadar kendilerini kaybedecekledir.
Kendilerini yitirecek duruma geleceklerdir. Hayata karþý daha kýrýlgan daha korkak ve daha parçalanmýþ hissedeceklerdir. Çünkü içlerindeki ses onlara öyle öðretir.
Ve yine hayata karþý bir yenilgiyi sessizce alacaklardýr.
Ýçlerinde ki bir kaybý daha sunacaklardýr hayatýn o tozlu sahnelerine.
Acýlar insanýn en derin yaralarýdýr. En sinsi zamanlarda çýkar karþýlarýna belki bu yüzden alýþkýn deðildir her insan.
Çünkü onlar hayatý tanýrlar. Hem de en yakýndan izlerler. Hele kendi hayatlarýnýn, baþrolün hakkýný verecek kadar iyi oynamasýný bilirler. Ýsterse sonuç onlara oynatýlan oyunun hakkýný veremesin, ezip geçsin bu emekleri, insaný yýpratsýn, parçalasýn… Ya da tam tersi daha iyisini ve daha da iyi olaný sunsun. Zamanla bu emeklerin karþýlýðýný verebilecek kadar büyük bir hediyeyi insanýn yataðýnýn baþköþesine koysun ya da koymasýn… Ýnsan zaten her türlü kendi hazýrlayacaktýr olanlara, o yüzden o sahneye cesurca çýkacaktýr. Sonlarýn ona ne vereceðini bilmeyerek adýmlarýný sertçe atmasýný bilecektir. Oyunda oynamaya baþladýkça ve kendi rolünün farkýna varýnca hayatý da daha iyi tanýma fýrsatýný kazanacaktýr.
Hayatý bu kadar yakýndan tanýyan insan, acýnýn ne kadar kuvvetle parýldayan bir ateþin içinden çýkacaðýný da gayet iyi bilirde.
Bunu bile bile yine de onu kabul etmek istemezler. Kim ister ki…
Eðer içeriye davet edilirse bir daha kurtuluþu olmaya bilir. Dediðimiz gibi kendilerini kaybedebilirler.
Kendilerini bir yokuþun içinde sessizce býrakabilirler. Bir elvedayý sunarlar hayata. Bir acýnýn ardýndan gelen o elveda, en kötü olan þey, insaný en çaresiz kaldýðý anlardan biri.
Çünkü o anlarda karþýlarýna birçok þey çýkar ki insan bu anlarý izlemeden diðer yollara geçemez.
Hayat onlara verdiði o acýnýn nereden, hangi sebeple çýktýðýný bir film þeridi gibi gözünün önünde geçirir.
Belki de kendi yaptýðý yanlýþlýklarýn acýsý olduðunu gösterir. Kaybedilen her þeyin bir daha ve bir daha ruhlarý kazýtacak kadar derin izleri açtýrýr. Bekli de hayat onlara bile bile vermiþtir o acýyý. Yani insan elini sürmeden, ona dokunmadan hayat onunla oyun oynamýþtýr.
Çýkmak istemediði o sahneye zorla çýkarmýþtýr. Ýþte o zaman, karanlýðýn içinde vazgeçmekte çýkar ölümde, haykýrýþta, isyanda, en büyük kayýplarda ortaya çýkar bir anda…
Bu en acý olaný ya…
Ama bir bakýma da alýþkýndýr insan ona. Ýçinde saklar onu hep, ayný mutluluk gibi. Ama mutlulukla da hiç karþýlaþtýrmak istemez.
O yüzden hep bir gölgenin içinde saklý kutudur onlar. Ne zaman çýkacaðý belli olmayan, en yakýcý yaralar þeklinde konumlarýna alýrlar.
Beklide mutluluktan ayrýlan en ince çizgidir bu cümle. Evet, mutlulukta insanýn her anýnda vardýr. Ve insanlar onu saklarlar hiç kaybetmemek için. Ama o acý vermez, insaný yakamaz, ateþlerin içine sürüklemez. Her insanýn hayatýna farklý nedenlerle doðar o mutluluk, ama sonuç hep aynýdýr. Ýnsaný yaþatan bir kavramdýr. Ýnsaný güldürebilen bir mucizedir. Ki bunu da hak eder zaten.
Ama acý öyle midir? Ne kadar farklý nedenlerle doðsa da ve ayný bir kapalý kutunun içinde saklý da kalsa. Ýnsan onu açmaktan korksa da yine daha farklý bir rüzgâr eserdi insanýn baþýnda. Öyle ki o sonda bizi gülücükle karýþlayacak bir yüzü aynaya yansýtmayabilirdi o acýlar.
Bu daha da çok o aynayý karartýyor. Hem de en derin lekeleri sürdürüyor. Daha derin izleri býrakýyor insanýn yüreðine. Ýçten bir kaybý hayata sunuyor. Ýnsanýn ruhunu alýp sonsuzluðun en dip köþelerine býrakýyor.
Ýþte bir can böylede o masum dünyanýn içinde kendini kaybedebiliyor.
Hayatýmýzý dolduran binlerce küçük acýlar vardýr. Onlar en derin yaralarý yaratacak keskinliktedir. Bize doðru adýmlarýný atarlar en karanlýk sokaklardan. Sesiz olur belki, yanký oluþturmazlar dünyada. Gecenin içinde o tiz çýðlýðý attýrmazlar insana. Ama gönülden ateþler yakmaya da devam ederler gizliden. Gönülde birikir her acý, ayný üstümüze düþen çýð görünümünü alýrlar. Bir köþe seçerler ve zamanýn ellerine býrakýrlar kendilerini. Ve zaman ilerledikçe o acýlar daha büyür ve daha da…
Ýþte o zaman bir kayboluþun içine girebilir bir insan. Karanlýðýn içinde sessizce çýkar karþýsýna, insan kedini kaybeder o cansýz dünyaný içinde. Bir anda gerçekleþir, bir anda insanýn yüreðine yer edinir. Bir anda olduðundan bu kadar yakýcý bir ateþ haline gelir. Bu kadar parçalayýcý olabilir ve affedilmeyen en derin yara konumu alýr. Ýnsanýn gözyaþlarýyla büyüttüðü en karanlýk deniz görümünü alýr. Acýlar içinde dalgalan bir deniz…
Bu hayatýn sunduðu gerçektir. Acýlarýn olduðunun bir gerçekçi kanýtýdýr.
Ama zaman, iþin içinde kendine yer edinmiþse o zaman her þey onun elinde olduðu da bilinir.
Tabi bunu kabul etmek çok önemli. Zamanýn bizi yeniden yaþattýran, yeniden umutlar doðurarak o yola devam ettirmesini bilen bir besin olduðu iyi kavramak gerekir.
Bir gün o acýlarý dindirecek bir ilaç niyetindedir zaman. Nasýl o acýlar bir anda karþýmýza çýkmýþsa yine bir anda iyileþecek konuma da gelir. Yeter ki o merhemi hep bir yerlerde saklý tutmasýný bilelim.
Yani acýný þekillenmesi insanda bitiyor ayný yalnýzlýðýn, mutluðun ölümün ve daha birçok þeyin düzelebileceði gibi. Bu da insanýn elinde…
Eðer insan, hayatýn ona sunduðu þanslarý deðerlendirme fýrsatýný yakalayabilirse o zaman o açýlan yaralarýnda sarmasýný iyice öðrenir.
Evet, acýlar insanýn hayatýnda var, bu kesin. Ama onun uzun soluklu olmasý bizlerin elinde.
Acýlarý yaþamaya karar verdiyseniz o zaman bir kez daha düþünmeniz gerekecek, yetmedi bir kere daha ve bir kere daha…
Bazen bir kere düþünmek yetmeye biliyor. Düþünürken o düþlerin içinde kendimizi kaybedebiliriz. Acýnýn o sisi oyununa yenik düþebiliriz. O karanlýk yolda kendi benliðimizi bulamayabiliriz.
Ýþte o yüzden bu evrede doðru kararlar vermemiz gerekir. Acýnýn en büyük kavramlarýndan birisidir kararlar. Doðrusu o her alanda önemli ya, her an karar vermeye mecbur bir toplumuz biz. Her an hazýr bir þekilde bekliyoruz. Her saniye bir þeylere karar kýlýp bir þeylerden vazgeçebiliyoruz, acýlarý yaþarken, mutlulukta, dostlukta, sevgide her þeyde…
Ýþte o yüzden acýlarýn içinde sürüklenirken karar vermek o kadar da zor ki, bunun yaþayarak anlayabilir insan.
Acýlarýn aynasýnda kendini gördükçe, o karanlýðýn içinde kendiyle savaþma konumunu alýr. Bu ise öyle cesaret gerektiren þey ki…
O savaþta insanýn çektiði acýdan kurtulmak için zamana iyice sarýlmalý. Hem de sýkýca, hiç býrakmayacak kadar kuvvetle…
Ve bir sabah uyandýðýnda ve o karanlýk aynanýn içinden baktýðýnda karþýsýnda caný kývranan bir yüzün olmadýðý daha çok yaþamak için can atan bir insaný görmüþ olacak. Evet, bir insaný görecek çünkü o zamana kadar insan kendini kaybettiðinden bir anda kendiyle buluþma anýný yaþayacak. Sadece var olmaktan çýkacak. Ýnsanca yaþamayý göz önüne alacak. Ýþte bu da zamanla olur. Eðer sizde bu karanlýktan kendiniz sürüklüyorsanýz o zaman býrakacaksýnýzdýr o sürüklenmeyi. Savaþmak konumuna gireceksindir en yakýn zamanda. Yeniden yaþamayý ele alacaksýnýzdýr. Yeter ki o zaman güvenin ve inananýn, yaþatýn kediniz yeniden.
Karar vermesini bilerek atýlýn hayata. Daha doðrusu sizin için en iyi olaný seçin.
Acýyý bir kayýp olarak düþünmeyin. Ayný yalnýzlýk gibi acýyý yaþamak da kayýp deðildir. Hayatýnýzdan bir þey eksilmez. Daha doðrusu birçok þey öðrenmiþ oluruz. Hayat kutunuzun içine o zamanýn evresinde öðrendiðiniz bir çok þeyi sýðdýrýrsýnýz. Ve daha da deðerli hale getirisiziniz. Yeter ki acýlarýn ne kadar süreceðine karar verin. Bazlarý çok uzundur. Bazýlarý daha kýsa halde o acýlarda kurtulurlar. Ama nasýl? Nasýl kurtulunur? Hangi gecelerden sýyrýldýktan sonra hangi gündüzlerin içinde doðduktan sonra... Hangi umutlarla, hangi düþlerle? Ama geçer, inanýn her acý bir gün tazelenir. Evet, kalbimizde bir iz kalýr ama sadece bir izdir o. Eðer yeniden yaþamayý göz önüne alýrsanýz o acýlarda bir gün sessizce ölür.
Bunun daha ötesi, daha baþkasý da yok. Onu yenileþtirmek sizin elinizde, o çizgiyi silmek sizin elinizde. O acýlardan kurtulmakta sizin elinizde yeter ki zamanýn önemini kavrayalým, yeter ki… O zaman her þey yoluna girecektir hem de her þey, hem de her þey …