Gecenin üçünde açýk bir yer bulmak baya zor oldu, sonunda çýk olan tek yer Kýzýltoprakta ki Marmaris Büfe oldu. 7/24 açýk yer bulmak zor oluyormuþ. Deneyim kazanmýþ oldum.

Hayatlarýmýzý bir kenara býrakýp, daha çok siyasetten ekonomiden konuþur hale gelmiþtik. Bir anda arkasýna yaslanýp, kollarýný birleþtirip.

- Arda, bunca saattir konuþuyoruz. Her þeyden biraz biraz konuþtuk, sabah da oldu. Kahvaltý da ederiz þimdi, sonra ne olacak.
- Ne olmasýný isterdin.
- Ne biçim soru bu þimdi ?
- Hayýr kusura bakma da ne sormamý isterdin ?
- Tüm niyetin gece boyunca beni konuþturup, herþeyi öðrendikten sonra hadi gel bana gidelim demek deðil miydi ?
Aðzým açýk kalmýþtý.
- Yuh ama!
- Hadi hadi saklama, biliyorum. Tabi üzgün bir kadýn, az sýrtýmý ovaladýn, hava da soðuk tabi. Bunu da kendine pay edip. Var ya çok kurnaz sanýyorsunuz kendinizi, Neredeyse tüm sahili de gezdik beraber, ama aferin iyi çalýþmýþsýn dersini de. Hiç bir sarýlma, sýrnaþma gösterimi yapmadýn aferin.
- Sen ne dediðinin farkýndamýsýn acaba ?
- Gayette farkýndayým. Hadi bu kýzmýþ ayaklarýný býrakta kabul et!.
- Sen kendini beðenmiþin tekisin bunu biliyorsun. Tüm gecemi seninle heba etmiþim. Evet üzgün bir kadýnýn yanýna sokuldum ama seninle seviþmek isteseydim emin ol sabahýn beþini beklemezdim, ayrýca hiç bu soðukta Kalamýþ'tan kalkýp Fenerbahçe'ye kadar yürüyüp oradan buraya kadar geri gelmezdim. Seni Kalamýþta sarhoþ edip götürürdüm bu saatlerde kusura bakma sarhoþtuk der geçerdim. Ama gördüðün üzere bir büfe de oturmuþ çay içiyoruz. Ama haklýsýn, baya kurnazým ama farkýndasýndýr umarým baya da aptalým. Þimdi sen otur çayýný iç ya da ne istiyorsan onu yap!.

Yerimden kalkýp kasaya yöneldim, hala inanamýyordum. Böyle bir þeyle itham edileceðimi düþünmemiþtim oysa ki. Ama haklý yani, bir yerde de. Ne diye tanýmadýðýn birine yanaþýyorum ki. Kendime kýzýp duruyorken, hesabý ödeyip hemen oradan çýkmak istiyordum. Tam kapýdan çýkarken,

- Gitme!

Pardon der gibi bir bakýþ attým. Dalga geçiyor herhalde dedim.

- Ýkiletme iþte, duydun.
- Ýyi sabahlar sana, haklýsýn duydum.

Hýzlý adýmlarla çýktým, ta ki.

- Kimsin bilmiyorum, tüm gece anlattýn dinledim seni. Ama anlamadýðým neden seni tanýyor gibi hissediyorum. Tanýþmadýkta oysaki, hayatlarýmýz yaþantýlarýmýz bambaþka. Düþüncelerimiz farklý, görüþlerimiz bile. Özür dilerim nolur gitme.

Gitmeliyim dedim kendime, az sonra ne diyeceði belli olmayan bir deliyle beraberdim. Ama dinlemedim kendimi. Eline uzandý elim. Buz gibiydi, ama soðuktan deðildi. Bunu biliyorduk.
Yürü dedim. Gidiyoruz.

Nereye diye soramadý, ya da sormak istemedi. Çantasýný alýp çýktýk. Sanýrým arkamýzdan çok gülmüþlerdir belki de onlarda ayný þeyi düþündüler kim bilir. Sonunda adam kýzý götürdü demiþlerdir kesin.

Evimin önüne geldiðimizde yüzü bembeyaz olmuþtu. Ne duruyorsun orada der gibi baktým. Kapýyý açtýðýmda, hala holde dikiliyordu.

- Vampirler gibi içeri girebilmen için davet edilmen gerekiyorsa söyle de hiç almayayým seni eve.
- Çok komiksin.
- Hadi gir, ne bekliyorsun.
- þey..
- Bak, sana bir þey yapacak deðilim, hatta al evin anahtarý sende dursun. Olurda kapýyý kitlemeye falan kalkarým mazallah. Anahtarýn da var artýk, hadi! Evi soðutma.

Bir yandan girmeyi deli gibi istediðini bir yandan korktuðunu biliyordum. Ama yenik düþeceðini ikimizde biliyorduk.

Onu salona davet ettim, birer nescafe hazýrlayýp geri döndüðümde duvardaki resimlere bakýyordu.

- Zevkliymiþsin, beklemiyordum.
- Bende hiç beklemiyordum, þeker ?
- Lütfen iki tane.
- Afiyet olsun. Resimlere gelince, onlarýn hepsini arkadaþým yaptý, kendisi ressamdýr. Öyle þatafatlý deðil ama, yapýyor iþte. Ýlk sergisini açabilmesi için maddi sýkýntýsý vardý. O dönemde ben salona resimler arýyordum. Dedim sen yap, bende senden satýn alayým, dýþarýdan hazýr resimlerle donatacaðýma sana bir faydam olmuþ olur dedim. Kabul etti.
- Güzel olmuþ, ve aferin arkadaþýna da yardým edermiþ.
- Arkadaþ dediðin ailedir, arkadaþ deyip geçemezsin bazen.
- Bazen, o aileni bulamazsýn ama.
- Herkese aile dememek lazým.
- Haklýsýn sanýrým yine.

Evim de gezerken gözleri, ben burada napýyorum diye düþünüp duruyordu. Tam o esnada uyandý benim ufaklýk, fýrladýðý gibi odasýndan atladý kucaðýna. Çok seviyordu þýmarmayý. Ve bildiði diðer þey de tam zamanýnda ortaya çýkmasýydý belki de.
Mutfaða gidip mamasýný alýp geldim, kapýna koydum. Suyunu deðiþtirdim. Ama umrunda deðildi dünya, e tabi. Farklý biri tarafýndan þu an sevgi yumaðý olmuþtu. Ýçimden Max, senin kadar þanslýsý yok diye geçirdim.

- Bu çok tatlý ya, neden söylemedin ?
- Alerjin mi var ah ya sormadým hiç gel oðlum buraya.
- Hayýr hayýr. Çok severim, çok tatlý oluyor bunlar. Neydi bunlarýn cinsi ?
- Golden retriever
- Yerim senii ben.. Çokta þýmarýk
- Genleri böyle, bir de güzeli bulunca kaçýrmýyorlar. E ne de olsa o da bir erkek.

Çok komik bakýþýný aldýðým anda kaçtým oradan. Es'i almýþtým. Sabahlarý baþýmdan ayrýlmadan havlayan, beni uyandýrmak için binbir numara yapan köpeðim þu an yemek yemeyi unutmuþ bir halde salonda Seda'yla oynarken. Ben de düþüncelerime geri döndüm.

Ne yapýyorsun dedim kendime, bilmediðin bir kýzla evde. Köpeðinle oynamasýný seyrediyorsun ne içtim ben dün gece, altý üstü bir bira. Çaylar mý dokundu acaba. Baþka zaman olsa cesaret edemem þimdi hale bak. Kibarca göndersem mi, ne diye göndereceksem. Günlerden pazar ne diyeceðim, lanet olsun!.

-Heeyy buralardamýsýn kime diyorum!.
- Pardon ya dalmýþým. Ne demiþtin
- Ne düþünüyorsan neyse, adý ne ?
- Kimin ?
- Oooo iþimiz var. Merhaba, dünyadayýz ve evindeyiz. Bak yanýmda köpeðin, tanýdýk geliyor mu ?. Adý diyorum var dimi ?
- Çok komik. Max
- Birileri dondurmayý fazla kaçýrmýþ anlaþýlan
- Cidden komiksin nereden geliyor bu zeka ?
- Hayýr þunun suratýna bakar mýsýn ? Bu isim olmuþ mu hiç.
- O seviyor, bende seviyorum. Ayrýca nesi var.
- Oðlum seni yanlýþ babaya vermiþler, ah güzelim benim. Yaratýcý olabilirdin biraz.
- Tamam bunu not aldým, baþka bir arzunuz var mýydý ?

Kime dediysem, duymadý bile. Þu an muhim olan ben deðil Max'di. Ayrýca cidden ne vardý isminde.