Kenarý yýrtýk güncemin, yedinci izbe gününe
kör iðnenin deliðinden geçen, zor gece benim.
Tenimden inip kemiklerime binen bezgin cumartesi
siyanür uslara panzehir, dalgýn düþüncelerim

Ah sevgilim?

Saatler ve arasýnda, çizgiler arasýnda;
koyunlarýný kaybeden kenger saçlý þizofrene döndüm.
sayfalarý çevirdikçe esen, çehre züðürdü rüzgâr,
kenara çizdiðim vahþet daðlarýndan inen kurtlara tanýk
kaçak harfler var ya sadýk kangal köpeklerim
kalem ki kutsal asam
çalýlara takýlý saklý günler arayan benliðim çoban.

Dinler ve arasýnda ve ölüler arasýnda
heceleri, gözlerime sýrýtan ey yalancý merhamet!
Beyaz çölleri tutuþturan yedi gün ve altý gece
kýzýl çýðlýklarý dört kitaba sýðýnan yaþlý ateþ
þiddet ki; baþucumda yapraksýz dalý zeytinin.

Deðil mi ki o günü arayan,
sürüsü þehir, taþrasý kayýp çobaným
algýným siyanür düþüncelere panzehir zaman
iðne deliðini çam sakýzýyla sývayýp,
öteki düþlerime yeni bir gün daha bulacaðým.
Yeni bir gün…

Ah sevgilim!

Dört duvar arasýnda ýsýrgan bütün renkler
seviþken ve ürkek aþk dizelerini artýk yazmayacaðým
bekleme! Þu günce üstüme kapansýn ki yazmayacaðým!

Bulursa, anahtar deliðinden çaðýracak seni
eskitme güncesine sekizinci bir gün
siyanür sancýsýna çareler arayan adam
tacýnda zeytin yapraklarý, dudaklarýnda armaðaný çobanýn

Ah sevgilim sen hatýrla!
Neredeyse unutuyordum!
Sahi biz en son hangi barýþta, savaþýr gibi öpüþmüþtük?