Satır aralarından yüreğime damla damla dökülen sevdam merhaba...
Kalemimin acısına aldırmadan, söndürüp cümlelerin sitemle öpülmüş kandilini, yüreklenen bir dille yine seni sana yazıyorum.
Sığınıp kağıtların gölgesine seni çağıran harflerin sesinde arıyorum sesini .Bir bilsen nasıl özlüyorum aşk kokan nefesini .
Mevsimlerin kanatlarında üşürcesine ve savrulurcasına rüzgarların saçlarında.
Sanki parmak izlerin var toprağı biz olan bu şehrin tüm yağmurlarında .
O İzler ki ;
Aç bırakılmış bir mektup avuçlarımda, sensiz kalmış bir şiir simit tadında ,ve dilimde susmuş bir şarkıysa akşam çayında.
Sen hiç tek şarkıyla , bir geceyi demledin mi gözlerinin kan çanağında. Ben demledim ve hıçkıra hıçkıra sensizliği içtim bir yudumda.İçimden dışıma doğru batan iğne acısı gibiydi sıcaklığı.Şimdi ne kaldıysa o geceden hatıra, seni anlatıyor bana her şarkıda…

Gülemiyorum
Ağlayamıyorum

İçimde bağıran yokluğuna rağmen derin bir uyku halisin sanki ruhumda.
Daha kaç karanlık gerekli hasretinin açtığı yarayı kapatmama .Ya da gözlerinin ışığı düşer mi karanlığıma bir kez daha .Çünkü şefkatle saran ellerin var senin her bakışında. O yüzden son bir kez daha bak bana, ihtiyacım var buna ve sana...
Olur da gelirsen beni de getir yanında. Sana çay demlerim ama bu kez türkü tadında.Uzağımıza düşer kalbi kırık şarkılar geceye bir gülüş kala .

06 Şubat 2014

Arzu Karadoğan