Kelimelerin dalaþmasýnda ibarettir bu hayat bir çok kelime birbirini yaralar her an birkaç harf birleþir AÞK oluþur. Hemen karþýlýk dizilmiþtir hamuru kanla yoðrulandan NEFRET. Hep zor olaný bulan insan bir iki harfle GÜZEL’ i bir dünya harfle KÖTÜ’ yü yazabilir. Hayat boyu bu savaþ sürer gider. SEV der biri, diðeri ÖFKE oluverir. ANLAÞMAK kurulurken en güzel yükseklerinde dünyanýn, Lut gölünde bir daraðacýnda asýlýr bu kelime. HOÞGÖRÜ gülümserken gözlerde ENGÝZÝSYONLAR kurulur lanetlenmiþ beyinlerde. Oysa VAR’ dýr yüreklerin zihinlerinde ama kanla yoðrulan YOK der. Bazen kelimeleri karþýlýklý kurarýz çocuk tarafýmýz BARIÞ derken kemikleþmiþ nefret tapýnaklarý SAVAÞ derler. Gönlümüzün FÝLÝSTÝN yanýnda güller dökülür kalem uçlarýna, israil yanýnda bombalar parçalar parþömenleri. Biz ihanet çocuklarýnýn halefleriyle sýnanýrýz cinlerin, meleklerin ve insanlarýn arenasýnda.
Kovulmuþ yürekler sýzlarken, sahiplenmiþ kalpler nefret kusar. Yok var’a, var yok’a karýþýr.
Ýþte “sen insan piþman olana dek azap çek” ola ki eðersin maðrur baþýný, ola ki HAKLISIN demeyi öðrenirsin, ola ki KARDEÞÝM yazmayý baþarýrsýn her zerresine kainat kitabýnýn.
Ola ki olur ha, ola ki olur....