İçim acıyor.

Nasıl geçer?

Birinin sizi önemsemediğini bile bile, onun sizin için önemli olması nasıl dağlar yaralarınızı...Aramıyor, sormuyor.Artık kapanmalı bu defter,üzerine sünger çekmeli...

Sünger çekmek her ne demekse kalın olduğu için mi gerekli, oysa sünger suyu emer ya da her ne varsa,bu yüzden mi herşeyi emip,yok etmesi için mi çekmeli sevdalara sünger. Ben denedim olmadı, içime bastım sünger, içim acıyor hala.
Acısın...! Sevmeye niyetlenince gerisine katlanmak da bulacak tabi sizi. Sanamayın güllük gülistanlık olacak dünya. Acı çekmeyi göze alamazsak,mutlu da olamayız.Öğrenmedik mi bunu; en önce...

O neden aramıyor artı,cevap da vermiyor, aramızda duran dostluk falan değil,bir kaç beden büyük geliyor bize dostluk, içimizde yanan kıskançlıklar var.
İçim acıyacak... Kendi kendimi attım.Biliyordum sonunu herkez bilir ya sonları...Bilir ama yaşamakdan vazgeçmez, yaşamakdan vazgeçse bile, bu sefer neden yaşamadığı içinde kalır insanın.Ve kalkanlarını indirmeye dünyasına almaya karar verir.

İçim acıyor, geçer elbet, geçer de, anlamsız bir yer de unuttuğumu sandığım bir yer de , yeniden sızlar, ama varsın sızlasın, sızlamad mı; kocaman sevilmiyor ki...