Ah benim hamur topağım, yün yumağım, altın sarısı buğday başağım günlüğüm. Nasılsın, iyi misin ? Beni soracak olursan, iyi olmaya çalışıyom ama nafile. İçimde dağlar devriliyo, çınar ağaçları yerinden sökülüyo. Senden başka, içimi dökecek kimsem de yok. N’olurdu sanki; ağzın dilin olaydı da, senle bi çift lâfın şöyle bir belini gıraydık. Garşılıklı oturup gahvemizi yudumlayaydık. Sen gonuşaydın, ben dinleyeydim; ben gonuşaydım sen dinleyeydin Garagöz’le Hacivat misali. Ihhhh!

“ Memet Amcam nasıl?” diye soruyorsan, deyverim. Bi haftadır hasda. Tansiyonu borsa gibi; bi bak enmiş, bi bak çıkmış. Şekeri de aynı. Başı hiç yasdıktan galktığı yok. Gide gele gide gele, hastane yolunu düz ettik. Onun için keyfim gaçık. Arada bir kendisine gızıp söylendiğime aldanma sakın. Memet Amca’na bi şey oluverecek diye çok gorkuyom. Söylemeye dilim varmıyo, ölü mölüverirse, ne yaparım ben? Silkelenmiş dut ağacı gibi öylece kalırım. Oğlanlar, gelinler, torunlar var ama; herkes kendi düğümlerini çözmekle, düştükleri guyudan aydınlığa çıkmak için çabalamakla meşgul. Bir de benle mi uğraşsınlar? Ihhh! Memet Amca’nsız, bana günler akşam olmaz, geceler sabah olmaz. İnşallah iyileşir de; gene bana söylenir, beni ayağında döndürür Çerkez gelini gibi. Hem kendisiyle arada bir gavga etmezsek, hayatımın tadı gaçar.

Torunları soracak olursan, hepsinin keyifleri gaçık; tivıtır mı mivıtır mı ne, işte o gapandı diye isyandalar. Hele büyük torun; “Bu ne biçim ileri demokrasi ?” diye feryat ediyo. “Özgürlüğümüz gısıtlanıyo.” diye bas bas bağırıyo. Bağırıyo da, sesini duyan yok. Yetkililer, antenlerini gapatmışlar. Halbuki torunun bilmesi lâzım, bu memleketi; demokrasiyi amaç değil de araç olarak gören bir zihniyet yönetiyo...“Elekçiyi paşa yapmışlar, şu kavaklardan ne güzel kasnak olur demiş.” deme de dur şinci.

Başımızdakilerin yasakçı, baskıcı tutumunun artarak devam etmesi beni sinirlendiriyo, içimi daraltıyo, garamsarlığa sürüklüyo. AKP hükümetinin; köşe yazarlarına, tv kanallarına müdahalesi, twitıra yasak getirmesi, her yerde baskıcı tutumunu hissettirmesi insanı isyan ettiriyo. Ama yapacak bir şey yok. Cami ne gadar büyük olsa da, imam bildiğini okuyo. Bi gün düşündüm, taşındım; AKP’nin bu yasakçı zihniyetinden faydalanmanın bi yolunu bulayım dedim. Ve buldum. Torunlara söz geçiremeyince, isdediklerimi yaptıramayınca; AKP’nin bu yasakçı, baskıcı zihniyetinden yararlanıyom. Hay ben aklımla yaşayım inşallah! Nasıl mı? Bak, anlatıverim de dinle:

Çocuk gısmını bilirsin sevgili günlüğüm; vardan- yoktan anlamaz, olmaz- gitmez demekten anlamaz, yapma- etme demekten de anlamaz. Başbakan gibi, burnunun doğrultusuna gider. Eeee, toruna söz geçirmenin bi yolunu bulmak lâzım. Ben de buldum. Şinci bunun bi aypeti var. Sabah galkar galkmaz aypeti eline alır, yatıncaya gadar bırakmaz. Yemek yerken bile, bi taraftan da aypette oyun oynar. Hükümetin Fatih Projesi de, çocuklarımızı işte bu hale getirmiştir mutlaka. Uyuşturucu gibi, eline aypeti alan bırakamıyo. Oyun oynamaktan, sürekli ekrana bakmaktan gözleri bozulacak torunun. Yapma , etme demekten anlamıyo. Ben de bi akşam aypetini sakladım, şeytanın bile aklına getiremeyeceği bir yere goydum. Sabah galkar galkmaz sordu, “Nerde ?” diye. Ben de “AKP, bütün aypetleri topladı, gullanmayı yasakladı.” dedim. O da inandı. Nasıl inanmasın, çocuk televizyonlarda görüyo, AKP’nin millete nasıl baskı ve yasak uyguladığını. Yaşı küçük ama, aklı kıt değil Allah’a şükür.

Neyse! Aypetten gurtardık çocuğu, bu sefer de cep telefonuna musallat oldu. Kontör montör dayanacak gibi değil. Hem keseye zarar, hem sağlığa. Bi gece torun uyurken odasına girip cep telefonunu aldım, onu da sakladım. Sabahleyin sorunca da, “Çocuklara cep telefonu gullanmayı AKP yasaklamış.” dedim. Ona da inandı. Şinci diyecen ki sevgili günlüğüm; “Bu çocuk bu gadar mı akılsız da, bunlara inanıyo?” Yoooo! Niye akılsız olacakmış? Tam tersine, çok akıllı. Akıllı olduğu için; AKP’nin aypetleri, cep telefonlarını bir gün yasaklayacağını öngörüyo. Yaşı küçük olmasına rağmen; AKP’nin yasakçı zihniyetinin artarak devam edeceğini sezebiliyo. Gazetelere, televizyonlara, tivıtıra yasak getiren AKP’nin, elbet bir gün cep telefonlarına ve aypete de yasak getireceğini öngörmek, akılsızlık göstergesi değil herhalde sevgili günlüğüm. Buna akılsızlık değil, düz mantık derle, düz mantık.

Faydasını gördüğüm için ben de bu yalanlara devam ediyom. Akşam hava garadıktan sonra sokağa çıkmak istiyo torun, çıkarmıyom. Söz geçiremeyince; “Çocukların gece dışarıda oynamasını AKP yasakladı.” diyom. Hemen boyun eğiyo. Şerbetlenmiş seçmenler gibi. Önüne goyduğum yemeği yemiyo; “Seni gelip tartacakla, eğer kilo almazsan sana işte şöyle şöyle edecekle.” diyom. İnanıyo, gorkuyo. Başlıyo yemeğini yemeğe. Hem de artık bana garşı sesini yükseldemiyo, ne dersem yapıyo. Guzu oldu, guzu.

“Fatma Nine’ciğim, sen artık yalana mı başladın, yasağa, baskıya mı başladın?” deme. Tecrübeyle sabittir ki; kavgada kimin sesi çok çıkarsa, o haklı oluyo. Kim vatandaşı korkutursa, ona buna yasak- baskı uygularsa, kendisi kazanıyo. Korku imparatorluğu, işe yarıyo yani. Ben örneğimi seçtim. AKP hükümetinin yasak ve baskı politikasını uyguluyom. Böyle iktidara, işte böyle vatandaş yakışır. Ne demiş atalarımız:” Ağaca çıkan keçinin, dala bakan oğlağı olur.”… Hadi öptüm sevgili günlüğüm.