Geçen haftaki yazýmýzda kurumsallaþmýþ bir muhalefetin veya tarafgirliðin özünde çeliþkiler taþýdýðýný izah etmeye çalýþmýþtýk. Muhalif olma veya destek verme durumunun eyleme göre þekillenmesi gerektiðini, ama toptancý bir muhalefetin veya desteklemenin yanlýþlýðýna deðinmiþtik. Bu hafta ise ayný konu üzerinde tefekkür etmeye, fikir avlamaya devam edelim istedik.Bir konuya, olaya, duruma muhalefet edenlerin muhalefet ettikleri þeyle ilgili olarak yetkin bir bilgiye ve tecrübeye sahip olmalarý gerekir. Söz gelimi bir binanýn inþaatýnda tesisat iþlerinin yapýmý ile ilgili muhalif görüþleri olan bir kiþinin tesisat iþine dair bilgisi veya tecrübesi olmasý gerekir, aksi takdirde muhalefeti gereksizdir. Duygular ve hatta kulaktan duyma(medya dahil) verilerle hareket etmek hakkaniyet sayýlmaz. O yüzdendir ki aslýnda iþin içinde olmadan ve dahi oturduðumuz koltuklardan kalkmadan sadece bir ekrana bakarak edindiðimiz bilgilerle bir konuda muhalefet yapmak yeterli ve doðru deðildir. Ýþin özüne indiðinizde muhalefet için gerçek bir sebep oluþturmaz. O zaman buradan þu sonuca ulaþabiliriz kanaatindeyim: Muhalefet özü itibariyle yani kurumsallaþmamýþ saf haliyle sadece söz konusu alanlar içinde ve sadece o alanýn uzmanlarýnca yapýlabilecek bir þeydir.Tabii yazýnýn buraya kadar ki ve bundan sonraki kýsýmlarýnda muhalefet kavramýnýn içinde “muhalefete muhalefet” anlamýna gelen tarafgirliði de kastettiðimizi ifade etmeden geçmeyelim.Bir diðer üzerinde durabileceðimiz durum da muhalefet etme halinin kiþiler ve kurumlar için genellenmesi ve bu muhalif olma halinin kiþide bir karakter halini almasý mevzuudur. Özünde sadece yanlýþlar konusunda yapýlmasý gereken muhalefet, bir takým hesaplar yüzünden genellenerek muhalif olunan kiþinin, kurumun her halinin yanlýþlýðý paranoyasýna dönüþürse gerçek muhalefetten, faydadan ve fikirsel geliþimden uzaklaþýlýr. Ayný durum doðrular içinde geçerlidir ki her yapýlanýn doðru kabul edilmesi ayný sonuçlarý doðurur. Ýþte kurumsallaþmýþ muhalefet anlayýþýnýn en büyük handikabý bu olsa gerektir. Muhalif olma halinin bir karakter özelliðine dönüþmesi ise insan benliðinde bir açmazýn, bir çýkmazýn ifadesidir. Kendi iç dünyasýnda ürettiði tutumlara dayanarak -bu bencilliðin ve kibrin tezahürü de olabilir- kendi tutumunu dýþýnda ne varsa ve hatta ayný tutumu karþý taraf sergilediðinde dahi muhalefet eden insanlar psikolojik bir sorunun pençesindedirler. Ýþte bu halde olan insan sürekli kendisiyle çeliþir durur. Bu durumdaki bir insan için “tutum” ifadesini kullanmamýn sebebi ise böyle insanlar ancak tutum geliþtirebilirler gerçek fikre ve hikmete ulaþmak onlar için zordur çünkü onlar gerçek fikrin deðil benliklerinin derdindedirler.  Ve böyle insanlar kendilerini tatmin etmek için oradan buradan týrtýkladýklarý güya delillerle bir karþý ispatýn verdiði heyecanýn peþindedirler.  Ve ancak hikmetin ve doðrunun çilesini çekemeyecek olanlarý, hazýr ve portatif bilgilerle düþünce dünyasýný inþa edenleri kendilerine inandýrabilirler.Biz, muhalefet kavramýný iç dünyamýzýn aklî iþleyiþinde doðru konumlandýrdýðýmýzda bizim için bir uzay teleskopu görevi görecek ve bizi fikrin ve hikmetin uzak ufuklarýnda gezdirecektir kanaatindeyim. Vesselam.Hüseyin Hilmi ARSLANYeni Ufuk 15.07.2014http://huseyinhilmiarslan.blogspot.com.tr/https://www.facebook.com/huseyinhilmi.arslan