AYNANIN KÖRLÜÐÜ’nü Okurken

Taki AKKUÞ’ un hikâyeleri modern Türk öykülerinin gündelik hayatý kavrayýþ derinliði, anlatým zenginliði ve okurunu alýp götürmedeki enerjisi bakýmýndan romanlardan geriye kalmýyor. Onun hikâyelerin de önce verili ideolojik nesne ve ona baðlý evren, ona baðýmlý imge yani ideolojik imge sistemi, ardýndan, önce yeni bir algýlama ve anlamlandýrma düzlemi, onun belirleyiciliðinde kurulmuþ evren, doðrudan doðruya bu evrenin temellendirmeye çalýþtýðý, özünü oluþturduðu imge dizisi ve onun yörüngesinde oturmuþ nesne, yani yeni bir imge sistemi görülür…

Onun hikâyelerini okurken kiþi kendisiyle savaþmasýný ve yenmesini, kendini dönüþtürmesini, hayatý bir sorun olarak algýlamaya çaðýran çarpýcý ve sarsýcý olaylarla baþ baþadýr. Geçmiþimiz, kimliðimiz, Doðu ile Batýnýn engin kültürleri arasýnda kendimizce ve kimi zaman kendimiz olamadan duruþumuz, tereddütlerimiz, sukuttan aldýðýmýz haz, kendi kültürünü üreten, ürettikçe harcayan, ruh gezintilerimiz, yumuþak ama derin sorular, bütün bunlardan bize kalan huzursuzluklarýmýz ancak onun hikâyelerin de dillenir.

Akkuþ’un hikâyeleri Orta Anadolu’nun yaþam biçimi, bir halkýn portresidir. Bu hikâyeler, vahþi ve muhteþem bir türküye benziyor. Güçlü, sade ve insaný deli eden, sözlü edebiyatýnda sesidir o. Türk halkýnýn çeyrek yüzyýllýk siyasal haritasýný, Orta Anadolu türküleri gibi, hem bir proleter destaný hem de Bin bir Gece Masallarý gibi anlatýr. Özgün ya da bilge bir anlatýcýdan çok daha baþka bir þey olduðunu, halký sanki gerçekten tek bir bütünmüþ gibi, kiþileri de anlatýmý da ayný þiirsel imgelemi ve ayný büyüleyici çekiciliðiyle bir bütün olarak taþýr. Onu okumak yaþamýn kendisini anlamaktýr. Korkusuz bir kahraman gibi yazar o! Yazdýkça bilgeleþtiriyor insaný. Akkuþ’un öykülerine geç ulaþtýðým için kýzýyorum kendime. Sanýrým yazdýklarýyla öykücülüðümüzde yeni bir yol açýyor bize…

Nezihe ALTUÐ