Her ikisi de Dünya'nýn sonunun geleceðini hiç istemedikleri bir adam'dan bir çýrpýda öðrenmiþ gibiydiler.

Bir iki dakika süren dona kalma hali genel yayýn yönetmeni Cavit'in kükremesiyle sona ermiþti.

"Hade,hade daha ne duruyorsunuz? hemen iþe koyulun."

Bir an baþ kaldýrma ve kestirme yoldan bu iþten kurtulma hevesine kapýldý Jale.

Müdür'e "Satarým anasýný,basýyorum iþte istifayý!" diye haykýrmak geçtiyse de içinden.

Yeþil döpyesli kýz bir anda aklýnda belirdi.

Yaþadýðý ve ne nefret ettiði günlerden birinde yanýna týpýþ,týpýþ giderek bir zamanlar çok sevdiði ama sonra; Ýhanetiyle sarsýldýðý rezil,kepaze,pislik,pislik mi pislik kýsa metrajlý sevgilisi selçuk için gitmiþti yanýna.

20 bin lira gibi bir rakkam talep etmiþti yeþil döbyesli kýz'dan.Ve o gün bugündür. ödemediði çalýþtýðý taksitler,krizlerlerle gelen yapýlandýrmalar derken,yeþil döbyesli kýzýn maliyeti tam olarak 35 milyara fýrlarken,selçuk hayatýndan firar etmiþ,elinde kala kalan sadece belkide yaþama tutunmasýný saðlayan borcunu ödeme azmi ve namuslu bir insan olarak ölme isteði kalmýþtý.

Çünkü paraya hiç bir zaman önem vermemiþti. Bu yüzden hayatta para da onun hayatýna önem vermedi.Sürekli olarak onu ezdi ve naçar durumda býrakmýþtý.

Çoðu zaman Zigo'ya leþler gibi sarhoþ olduðundan dolayý kýzsa'da insanoðlunun her ne koþulda olursa,olsun elinde ve avucunda hiç bir þeyin kalmayacaðýna inandýðý deðerlerin hiç bir þey ifade etmediðine gözleri ile þahit olmuþtu.


Hayat belkide zigo için daha alýþýla gelmiþ þekilde olduðu gibi.Arada sýrada ciddiye alýnabilecek ve çoðu zaman; arada bir öyküsü yazýlabilecek bir þeydi.

Tek umursadýðý kimseye borçlu olarak gitmemekti. Olabildiðince tüm gücü ile; borçlarýný ödeyerek bu dünya'dan göçmek istiyordu.

Yeþil döbyesli kýz her ne kadar kanýný ve canýný vampir gibi emsede. Halen devam eden borçlarýný ödemeli ve kimseye tek kuruþ borcu olmadan çekip gitmeliydi bu hayattan.

Bu yüzden "Basýyorum,istifayý,defolup gidiyorum" diyemedi genel yayýn yönetmenine.

Her ikisi de odadan gerisin geriye çýktýlar.

Yeþil döbyesli kýz oturduðu yerden fýrladý.

"Bi tabi ki jale haným hem kredi taksitlerinizi çok geç ediyorsunuz,hem de bizden insaflý olun diyorsunuz.

Nasýl olalým caným? Nasýl insaflý olalým.Siz ben nehir kenarýnda yerden yere taþlar üzerinde sürüklenirken,insaf ettiniz mi hiç?
çýðlýklarýmý duydunuz mu peki? koca bir hayýr deðil mi?

Abla?

Çok uzaklardan uðultu halinde gelen ve yamulup yumulan bir seslenti eklemleniyordu yeþil döbyesli kýzýn sesine.

Abla? Abla?

Sürekli yinelen soru halinde ki ses bankacý kadýnýn sesi'den daha baskýn hale gelince,sese doðru yöneldi jale.

"Abla sen iyi misin be ablam yarým saattir o bardaklarý yýkayamadýn da?"

Elinde çay bardaklarýný gördü önce.Elleri deterjan içindeydi. Bardaklarý oðuþturmaktan vazgeçti o an.

"Ben nerdeyim songül?"

Songül Jale'nin aklýný yitirmekte olduðunu düþünerek endiþeli bir þekilde saydýrdý.

"Caným ablam,güzel ablam iyi misin sen ya?, Bak iyi deðilsen doktor,ambulans ne varsa çaðýralým?"

"Niye ki Songül?"

"Caným ablam en az onlarca defa seslendim,elinde tek bir çay bardaðýný yaklaþýk yarým saattir ovuþturmaktasýn."

"Ama dedim ben ablam sana.Bu senin iþin deðil.Yapma dedim."

"Ýllahi ki de býrak ben yýkayacam diye ýsrar ettin."

Songül suçluluk duygusu ile feveran ederken,jale kestirmeden daha da dellenir oldu.

"Ali'yi çaðýr bana."

"Ablam,ablacým benim, az önce çocuðu dövmekten beter ettin,kimbilir nerdedir bilmem ki?"

Hiç bir þey hatýrlamýyordu oysa. Ali'ye ne söylediðini ya da neden yanýndan kovduðunu hiç bir þeyi,hiç bir þeyi.

"Neden kovdum Ali'yi ben."

"Ablam,ablacým, Ali þu ölen zavallý kýz için.Nehire gidelim,orada araþtýrma yapalým dedi ya. Sen ondan sonra dellendin.Adama söylemediðin laf kalmadý.Oda hemen oracýktan kaçtý ya ablacým."

"Ali'yi çaðýr bana songül!"

Yaklaþýk on beþ,yirmi dakika sonra,Ali çýktý geldi,Songül ile. Her ikisi de süklüm püklüm bir halde karþýsýna dikildiler Jale'nin

"Otur Ali!"

Jale'nin bu sert ses tonu ile Ali hemencecik masanýn kenarýndaki sandalye ye iliþmiþti bile.

"Ali beni çok tanýmýyorsun,biliyorum. Ancak mecburen ben tanýmak zorunda kalacam."

"Ancaaakk bazý kurallarým var,eðer bunlarý dinlemez ve kulak asmazsan,senin yemin ederim ki bu kattan aþaðý atarým."

Baþýný bile kaldýrýp,Jale'nin yüzüne bakamadý Ali.Sessizce konuþmanýn devamýnýn bitmesini bekledi.

"Bir numaralý kural: Evet ben deli dolu bir kadýným ama; Ammaaa öncelikle bir gazeteciyim. Yaniiii bir polis deðilim."

Acaba Ali söylediði bu cümleden bir þey anlamýþ mýydý?

"Ne demek istedim Ali?"

Ali oflaya puflaya sessizce mýrýldandý.

"Gazeteciymiþin Jale...."

Songül her ikisininde baþýndayken,Jale'nin söylediklerini tekrar eden tasdik memuru olmuþtu.

"Gazeteciymiþ...."

"Salak bunu bende biliyorum,demek istediðim biz polis deðiliz.Ve bu kadýnýn baþýna ne geldiyse,polis gibi deðil,gazeteci gibi araþtýrmalýyýz diyorum,geri zekalý."

Ali çuvallamanýn verdiði ferahlýkla kestirmeden gitti.

"Evet Jale haklýsýn,gazeteci gibi araþtýrmamýz lazým.polis deðiliz biz."

"Yani.......?"

"Yani ne Jale?"

"Nehir'e falan gitmeyeceðiz,yani bu araþtýrmanýn patronu benim,sen sadece bana yardým edeceksin,yani mümkünse eðer tabi:)"

"Peki jale" dedi Ali.

Songül patron iþçi tablosundan sýkýlmýþ olacak ki lafý yapýþtýrdý.

"Peki nereye gideceksiniz abla?"

"Elinin körüne Songül,elinin körüne."