Gölgeler ve ışık
Hayat...
Toprak, yağmur kokusu,
Bilinmezlik, duruluk..
Herşey ne anlatır insanoğluna?
Nereden geldik nereye gidiyoruz?
Önümüzde ne var?
Kafalardaki karmaşıklık,
Ender gelir bilgeçlik,
Birçok hareket bilinmezlik,
Taslağı ne mısraların?
Amaçsız yaşayabilir mi insanlık?
Yok olma korkusu,
Kuyu
derin bir korku...
Mısralar ne saklıyor içinde?
Kelimeler...
Nasıl oluştu bu kelimeler?
Nasıl başladı ilk iletişim?
Amaç büyüklük mü?
Sağ çıkacak mısın ki hayattan?
Bu yarış nereye kadar?
Işık yoksa gölge de olmaz,
Aslında herşey çok açık.
Yüzü ışığa bakanın sadece arkası karanlık..
Neye güvendiğin önemli,
Güvendiğin gerçekten güvenilir mi?
Gölgeler ve ışık...
Antalya'nın sokaklarında,
Işık olmasaydı
Karanlıktı dünya aslında.
Soğuk ve karanlık...
Güneşe muhtaç ben,
Bana muhtaç mı Güneş?
Ay Güneşten saklanır,
En çok karanlığı sever
hakimi olmak için gökyüzünün
Güneşten aldığı ışığıyla...
Meydan okurcasına Güneşe;
Üstadına, bilgecine...
İnsanoğlu hep yanıldı,
İnsanoğlu biraz da sakardı,
Biraz küçük ve fazla gururlu...
İnsanoğlu hikayeyi hep baştan aldı.
Baştan saydı yıldızları
hep yarım kaldı
Gökyüzünde yıldızlar milyarlarca yıl
dünyaya göz kırptı,
Hoşgördü tabiatı gereği...
Gölgeler ve ışık...
Bu gece de burayı karanlık sardı.
Olmasaydı ışık,
Benim dünyam karanlıktı.
Ay Güneşe meydan okurcasına
Hep geceye sard,
Üstadına meydan okurken
Ay da bizimle yanıldı.
Gölgeler ve ışık...
Olmasaydı ışık
benim dünyam karanlıktı.
Bana muhtaç olmayan Güneş;
Aya hep ışık yolladı.