Yýllar nasýl geçmiþtir bilinmez hani…
Orta okul yýllarý…
Çocukluðun bittiði günler, ergenliðe adým atýlan seneler…
Hani ilkokulda alýþtýðýnýz öðretmenim kelimesinin yerini,hocam kelimesi doldurmaya baþlamýþtýr. Artýk söz almak için parmak deðil el kaldýrýr olursunuz. Parmaklarýnýzla sayamayacaðýnýz kadar çok hocanýz vardýr. Kiminin isimlerini ancak ilk dönem sonunda zor ezberlediðiniz hocalarýnýz… Kiminin ise adýný kalbinizden eksik etmediðiniz hocalarýnýz…
Her gün onun dersinin olmasýný istediðiniz, diðer dersleri boþ verip sadece onun dersine çalýþtýðýnýz bir hocanýz… Ama çalýþtýðýnýz derslere heyecandan bir türlü cesaret edip kalkamadýðýnýz… Okula giriþ çýkýþlarýnýzýn bile onunkilerle ayný olmasý için okul yakýnlarýnda beklediðiniz, kimi zaman sýrf onun için yolunuzu deðiþtirdiðiniz, hatta ayný yollarý birkaç kez aþýndýrdýðýnýz… Hep sizi fark etmesini istediðiniz ama sesinizi çýkaramadýðýnýz,kalbinizde her þeyden önemli olan hocanýz… Karar verdiðiniz; “Onun gibi bir coðrafya öðretmeni olacaðým” dediðiniz.
Bir gün bir sözlü esnasý, sizin çalýþýp ama kaldýramadýðýnýz parmaðýnýzýn zaferi olacaðýný bilemezdiniz.. Not defterinden söylenmiþ birkaç isim içinde olmanýzýn bir tesadüf deðil de tevafuk olduðunu yeni anlýyor olmalýydýnýz. Tevafuk buya o gün kimse çalýþmamýþ, hani sýnavdan yüz alýp da hocanýn ismini ezberlediði çalýþkan öðrencisi bile… Hayal mi, gerçek mi bilemezsiniz? Ama sizinde çalýþmadýðýnýz bir yerdir sözlü olunan konu ve tüm pembe hayallerin bitiþi olacaktýr ilk sözlünüz… ve hocanýn, sizi ve gözlerinizin içindeki ona olan sevginizi fark etmesinin baþlamadan bitiþi olacaktýr bu sözlü…
Ýsminiz söylenir kalkarsýnýz. Sorular gelir birer birer geçmiþ konulardan, yere bakarak verilir cevaplar size aferin demiþtir. Kalbinizde bir sürü sevda kelebeði uçuþmaya baþlar. Yeni konu umurunuzda deðildir. Hatta sorularý bile anlamazsýnýz ikinci kere sormak zorunda kalýr hocanýz. Yeni konu gelip çattýðýnda bülbül gibi þakýmaya baþlamýþsýnýzdýr az önce biraz göz gezdirdiðiniz konu hakkýnda. Harita bilgisinde üzerinize yoktur ya zaten. Ve sözlü yirmi dakika sonunda son bulmuþtur. Siz heyecandan kalbiniz güm güm, sevinçten gözlerinizdeki ýþýltý içinde yerinize oturmayý beklersiniz… Ve bir ses adýnýzý söylemiþtir. Adýnýzýn yanýna birde “Aferin Nihalcim” eklemiþtir. Duyduðunuzda düþüp bayýlmadan nasýl sýranýza gittiðinizi hala hatýrlayamasanýz …duyduklarýnýz ve yaþadýklarýnýz gerçektir. Sizi fark ettiði bir sözlüdür bu. Ve þimdi sýra sevginizi fark edebilmesindedir. Sevgi bu saklanmadýðý ve samimi olduðu içindir ki çabuk fark edilir. Seneler geçecektir ama ayný hoca dersinize giremeyecektir. Siz onun girdiði derslerin hayali ile devam edersiniz. Sizi ve coðrafya hocanýza olan sevginizi apaçýk biliyordur herkes hocanýz gibi… Ayrýlma vakti geldiðinde ortaokulunuzdan baþka bir okula gitmek için, en çok ayrýlýrken ki gözler hafýzanýza kazýnmýþ olacaktýr. Hiç unutmayacaðýnýz gözler… Örnek aldýðýnýz bir kiþilik ve sonsuz sevginiz…
Yýllar geçmeye devam ediyordur. Siz bazen telefon bazen okula giderek kýsa süre görmeye devam ettiðiniz ama artýk sadece hafýzanýza kazýnmýþ bir göz ve yüreðinizde kalmýþ bir sevgiyle, resimlere bakýyorsunuzdur artýk sadece… Eski bir arkadaþ bir haber getirmiþtir size… hocanýzdandýr bu haberle gözleriniz parýldar kalbiniz bir baþka çarpar… Can kulaðýyla dinlersiniz. “Rahatsýzmýþ göðüs kanseriymiþ bir ara” der ama ekler “þimdi iyileþtiðini duydum” der. Yüreðiniz tarifsiz acýlar hisseder… Eliniz telefona gitmez ayaklarýnýz onun yanýna. Kalbiniz ise hep onunlayken…
Bu konuþulanlarýn ardýndan 2 yýl geçer. Okulun önünden her geçiþinde içeri girip sormak istersiniz. Duyacaklarýnýz size aðýr gelir belki dersiniz ve hep ertelersiniz. Karar vermiþsinizdir. Telefonunu bulup ona ulaþacaksýnýzdýr. Ama nafile ulaþmak o kadar kolay olmaz hatta vazgeçersiniz bir iki deneme sonrasý.
1 ocak yaklaþýyordur. Hocanýz oðlak burcudur ve bir sürpriz yapsam dersiniz. Olmaz, yine cesaretiniz yoktur. Aynen ortaokul baþýndaki gibi korkarsýnýz parmak kaldýrmaktan cesaretiniz yoktur yine…
5 ocak 2003
Yardýmcý olmanýz istenir ortaokulu okuduðunuz çamlýca kýz lisesi lise 2 öðrencisi bir kardeþinize… severek kabul edersiniz.. bir tevafuk olacaðýný bilemezsiniz. Hatta kalbinizin dersin ortasýnda kopup baþka yerlere yolculuða çýkacaðýný hiç mi hiç düþünmezsiniz.
Coðrafya öðretmeninizi sorarsýnýz. Kalbinizde biraz korku ama hala ayrýlýrken ki gözler hafýzanýza kazýlý bir þekilde…
“Öldü…” der.
“Öldü …” hep kaçtýðýnýz, telefonda duymaya cesaret edemediðiniz kelime karþýnýzda size söylenmiþtir. “Bir hafta oldu vefat edeli” der ardýndan. Düþünürsünüz 29 aralýk 2002 doðum gününe üç gün kala…


Geç kalmayýn. Ýçinize doðan bir hissi bertaraf etmeyin,susturmayýn. Belki içinize doðan his karþýnýzdakinin bu dünya da göreceði son sürpriz olabilir. Onu bu fani dünya da küçük bir sürpriz den, sevinçten mahrum býrakmaya hakkýnýz yok benim gibi… Þimdi hadi kalkýn ve lütfen yüreðinizdeki o kiþiye ulaþmanýn bir yolunu deneyin. Belki de küçük kalbinizle sevdiðiniz ve hala gönlünüzü kaplayan kiþiye ulaþmak için bu son gününüz olabilir.
5 Ocak 2003