*Kaybedilenlere verilen aşırı değer yüzünden, kazandıklarımızın gerçek değerini anlayamıyoruz.

*Kaç yaşında olursan ol, hayat hep öğretmendir sen de öğrencisin.

*Tuhaf fikirler ortaya atan adamlara önce tuhaf tuhaf bakılır; sonra “Acaba bu adam gerçekte ne anlatmak istiyor?” diye sorulur, en sonunda da ya yerin dibine batırılır ya da göklere çıkarılır. Tuhaf fikirleri ortaya atan adamlar ise, asıl tuhaflığın kendilerinde değil, böyle davranan insanlarda olduğunu düşünürler.

*Hayata dair tüm bildiklerini söylesen bile, daha ne kadar çok bilmediğinin bulunduğunu fark edebiliyor musun?

*İnsanlar zoru değil kolayı seçme eğilimindedirler. O nedenle örnek olacaklarına bol bol öğüt verirler, yapılan hatanın düzeltilmesine yardım edeceklerine bol bol eleştirirler.

*Düşünce yemeğinize lezzet katmak istiyorsanız içine felsefe baharatı atınız.

*”Düşünmeye mahkûm olmak!” sözüne katılmıyorum. Çünkü düşünceyi içine alabilecek bir hapishane henüz yapılmadı; yapılamayacak da!

*Bir insanı, özgür iradesini kullanmadan yaptığı davranış nedeniyle, övemeyiz de suçlayamayız da.

*Herkesin söylemek istediklerini söylemesini sabırla bekleyin. Sonunda siz de söyleyeceklerinizi söyleyin. En etkileyici sözler sizinkiler olacaktır. Çünkü genellikle akılda kalan sözler en sondakilerdir.

*Oyundaki mızıkçı, oyun kurucusunun kurallarını beğenmez! O nedenle oyuna yeni kurallar getirmek ister. İsteği olmayınca da mızıkçılık yapar.

*Herkes gerçeği aradığını söylüyor. Yıllardır, asırlardır gerçek aranıyor aranıyor. Kim buldu? Nedir? Nerededir?

*Ben sadece dünyayı anlamak istiyorum; değiştirmek değil. Anlamak bana yeter, diğerini yapan zaten oldukça çok.

*İnsanca davrandığın için övgü bekleme, ödül bekleme; insan olmaktan daha değerli ne olabilir ki…



(Yakında kitap olarak bastırmayı düşündüğüm Oruç Baba'dan Aforizmalar-2 ön çalışmasından alınmıştır.)