Orada neler oluyor diye merak edenler var þimdi. Ben gayet iyiyim ama genelden bahsediyorsak maalesef hiç iyi þeyler olmuyor. Binlerce insan bir ülkenin bir meydanýnda toplanýp Müslümanlarý istemiyoruz diye haykýrýrken baþka bir ülkede üç terörist çýkýp bir dergi dolusu çizeri katlediyor. Bu olanlarý beklemiyor deðildik ama asýl acý olan ne biliyor musunuz? Charlie Hebdo olayý haberlerde son dakika geçerken adamýn biri "Kahramanlarý gördün mü hocam?" diye iþaret ediyor televizyonu, ve bu adamdan günde onlarcasýný görüyorum. Biraz daha akil olanlar ise en azýndan "Müslümanlýk bu deðil," diyebiliyorlar çok þükür.

8 yýl önce " Okyanus Balýðýyla Röportaj"ý yazdýðýmda vatanýný benim kadar sevdiklerinden þüphe ettiðim pek vatansever arkadaþlardan çok yapýcý(?) eleþtiriler almýþtým. O zaman söylediklerimi aynen tekrarlýyorum. Ýster Müslüman olsun, ister Yahudi, isterse krem peynire tapsýn; fikirlerini savunmak için kalemden baþka silahý olmayan insanlarý öldürmek, korkaklýktan, acizlikten baþka bir þey deðildir. Benim bildiðim kahramanlar Çanakkale'yi savunurken þehit düþenlerdir, Offenbach'ta taciz edilen iki Alman kýzý korurken öldürülen Tuðçe'dir, kömür þirketine satsalar daha çok para kazanabilecekleri zeytinliklerini savunan köylülerdir.

Kimse bu yazýdan söz konusu karikatürleri savunduðum anlamýný çýkarmasýn. Ama her terbiyesizliðin cezasýnýn ölüm olduðu bir dünyada yaþamayý hiçbirimiz istemeyiz herhalde. Mesela otoparkta döne döne yer ararken engellilere ayrýlmýþ alana piþkin piþkin sýrýtarak park eden arkadaþý iki kaþýnýn ortasýndan vurmaktansa þöyle saðlam bir ceza verdirebilmeyi tercih ederim. Ya da daha aðzýný toplamayý beceremezken televizyonlara çýkýp, benim kahramaným olan insana "Yeaww ayyaþtý o!" diyebilen adamýn kafasýný kesmek de geçmez aklýmdan. Ülkenin yoksa Allah'ýn adaleti vardýr derim,üç beþ yýl sonra izdivaç programlarýnda görürüm zaten sürüngeni. Neye inanýyorsanýz inanýn, bir yerlerde adalet mutlaka vardýr ve siz adaleti kendiniz saðlamaya çalýþýrsanýz farkýna bile varmadan zalimin ta kendisi olur çýkarsýnýz.

"Müslümanlýk bu deðil," demekten baþka bir þeyler de yapmak lazým. Müslümanlýðýn ne olduðunu anlatmakla baþlayabiliriz mesela. Biraz daha inanarak söyleyebiliriz belki ayný cümleyi. Teröristin teki halifeliðini ilan ederken de hep bir aðýzdan "Biz bu adamý tanýmýyoruz." diyebiliriz.

Sözlü tartýþmada verecek cevap bulamayýnca Osmanlý tokadýna baðlamayla olmuyor iþte bu iþler. Fikrini saðlam temellere dayandýrarak, hýrçýnlaþmadan savunan Müslümanlar da tanýyorum. Böyle Müslümanlar çoðunlukta olsaydý emin olun þu an keþke yaþasaydýlar diyeceðimiz daha az yazar-çizer olacaktý (Madýmak mesela). Teröristi dýþlamakla kalmayýn, gerçekten samimiyseniz onu kahraman ilan edeni de dýþlayýn. Üç semavi dinin en büyük günahlarýndandýr cinayet. Her cinayeti cihada baðlarsanýz, gün gelir cihadýn bir anlamý kalmaz, aklýnýzda bulunsun.

Son olarak, "Onlar da hak etti ama," diyen varsa lütfen o yoldan acilen geri dönsün. Kimin ölümü, kimin yaþamý hak ettiðine karar vermek hiçbirimize düþmez. Kesin biliyorsunuzdur ama ben yine de hatýrlatayým:

"Aranýzda ölümü takdir eden biziz ve bizim önümüze geçilmez."(VAKÝ'A/60)