Çekilmez olur,
Bir senin bana bakmayan gözlerinin,
Bir de bu şehrin,
Beni düşürdüğü yalnızlık.

Susmayı çare gördükçe ben,
Dilsizliğine inat ettikçe gönlümün,
Sana gitmeyen ayaklarımın
Dermansız bahanelerine inandıkça,
Gözlerinden bir şey ummayı,
Yediremiyorum kendime.

Bilmiyorum,
Hayallerim daha ne kadar derman olur,
Yalnızlığımı ne zamana kadar umutla doldururum.

En sonunda dayanamayıp,
Susturup tüm seslerini,
İçimde doyuramadığım sessizliğine varmak,
Değiştirip tüm adresleri,
Toprağın yedi kat dibinde uyanmak,
Sana sığmayan tüm şiirleri,
Sessizliğime okumak…
Gibi çaresizce savrulacağım.