Sessizce yağmura karışıp
Yağıyorum şehrine
Bir nisan akşamında
Usulca yani parmak uçlarında
Balkona çık kimse duymadan
Avuçlarına biriktir beni.

Oysa beklemeliydim zaman
Seni bana getirecekti
Oysa isterdim ki bakışlarında
Eskisin yüzüm
Şimdi çıkmalsın dışarı ben yağıyorum şehrine
Ilık bir kan kıvamında
Sesiz ol ve sakın ağlama
Bu yaşıyacağın son ayrılık
Son kez tenin ben kokmalı

Şimdi sevmek için erken
Bir ayrılık içinse çok geç...

Sesizce gidiyorum bir mülteci gibi
Girdiğim hayatından
Belki en anarşi duygumdu seninle
Sevişme isteğim
Benden başka kiminle sevişisen seviş acıtır tenini
Şimdi gitmeliyim
Gözlerin ardımda pusuda
Bakışlarım sürgünde
Kendimi tanıyamıyorum
Şimdi gitmeliyim
Bir başka nisan gecesinde
Ölmek üzere...!