Ekinler boy atar, yeþerir
Otlar büyür
Açar düðmecik otunun mavi çiçeði
Aklýma düþer memleketimin uzayýp, kývrýlýp giden yollarý
Ekinler arasýnda cýr cýr öten çekirgesi
Börtü böceði
Kýþý çamur, yazý toz duman olsa da
Doyumsuz olur baharý
Atlar giderim arabaya
Kendi baþýma
Yollarda yeþermiþ ekin tarlalarý
Yaklaþtýkça
Bu yaþta bile
Bir heyecan kaplar içimi
“Köyümü göreceðim..”
Derim
“..kýrýný, bayýrýný, çakýrdikenini, üzerliði
ve de kangalýný”
Havasýný içime çekeceðim bozkýrýn
Ziyaret edeceðim
Uzak yakýn akrabalarý
Tam yaklaþýrken köye kývrýlan yoldan
Þýh Mehmet aðabeyin tarlasýnýn yanýndan
Yani Suçýkan’dan
Durdururum arabayý
Fotoðrafýný çekmek isterim köyümüm
Ýnerim arabadan
Çýkarýrým makineyi
Tarlalara bakarým
Tarlalarýn bittiði yerde kýraçlara
Karpuz teveklerini birbirine baðlayýp
Tarlalardan köye giden tozlu yollarda
Seðirtip koþuþumuz gelir aklýma
Toz direk direk havada
Dökerdik tarla farelerinin kýraçtaki deliðine
Tenekelerle suyu
Biraz sonra çýkardý farecik yuvasýndan
Karný davul olmuþ
Telaþla koþardý saða sola
Sonra mý
Sonra düþerdi tepetaklak
Seyrederdik fareciði biz çocuklar
Ettiðimiz iþkencenin farkýnda olmayarak
…………………………….
Birden gökyüzüne baktým
Araba dururken yol kenarýnda
Yolculuk ettim geçmiþe , daldým yýllar öncesine
Köyün üstündeki bembeyaz bulutlarda
Pancar teklemeye giderdik tarlaya
Kadýn, kýz, çoluk çocuk
Tam da bu aylarda
Önce beyaz bulutlar yükselir küme küme
Sonra ikindiye doðru
Kararýr bulutlar tam tepemizde
Yaðmur serinliði vurur yüzümüze
“Haydi yaðmur geliyor, doluþun vagonete
Islanmadan ulaþalým köye…”
Diye baðýrýr çavuþumuz
Daha köye varmadan baþlar kýrkikindiler
Toz toprak giysilerimiz ýslanýr
Sýrsýklam oluruz
………………………….
Dalýp gitmiþken kýraçtaki otlara
Ve de gökteki bulutlara
Ýrkildim bir traktör kornasýyla
Selam verdi, geçti gitti bir köylüm
“Uðrayacaðým yerler var!” diye söylenerek kendi kendime
Bindim arabaya
Yönümü çevirdim köyün üst baþýndan
Ta aþaðýya
Kimseyi göremedim köyün içinde
Her geliþimde olduðu gibi uðradým yine
Terk edilmiþ köyümün az sayýdaki sakinlerinden
Mahir amcamýn evine
Attýk sandalyeleri kapýnýn çýkýþýna
Hatýr sorma, söz sohbet derken amcaoðluyla
Her zamanki güler yüzü ve de üstünün uðrasýyla Yeter bacý
Geldi yanýma
Hoþ beþten sonra “Aç mýsýn, tavuk pilav var!”
“Yok, karným tok!” dedim ve ekledim
“Siz ekmek mi yapýyorsunuz tandýr damýnda?”
“Ekmek yapýyoruz komþularla”
Der demez tokluðumu unuttum, hemen sordum
“Ýçli çörek var mý içli çörek, tavuk, pilav da neymiþ
Ýþte o benim için
Bal börek”
“Olmaz mý, yaparýz senin için” dedi Yeter bacým
O ak bürgülü Anadolu kadýnýnýn tüm sevecenliðiyle
Çok zaman geçmedi aradan
Geldi yine yanýmýza
Yanýnda ayraný, beþ altý içli çöreðiyle
……………………..
Gezdim köyün içinde
Az kalsa da vardý birkaç akraba daha
En sonunda bir dua okumak için anaya, babaya
Uðradým göçmen köyü yolundaki
Mezarlýða
Yýlda bir kere olsa da
Tandýrda piþen çöreðin kokusu gibi gelir
Köyümün kokusu
Burnuma
Anlattým
Köyün giriþinde fotoðraf çekerken aklýma gelenleri
Mahir amcanýn Yeter bacýnýn
Ayranýný çöreðini
Ömrüm oldukça gideceðim her baharda
Özlüyorum poyrazý sert bozkýrýmýn havasýný, suyunu
Daha nice yýllar anlatmak isterim
Bozmak istemem bu güzel
Ve de tatlý oyunu
……………………………………………………………………...........
Numan Kurt
1 Aralýk 2015