Mehmet nakil ilmühaberini almak ve tayin iþlemlerini elden takip etmek için personel daire baþkanlýðý binasýna girdi. Dün evraklarýný teslim ettiði toparlak suratlý memuru yerinde bulmak umuduyla o tarafa doðru yöneldi.
-     Ýyi günler benim nakil ilmühaberim vardý. Dün býrakmýþtým. Ýmzadan çýktýysa alýp, elden takip etmek istiyorum.
-     Ýsim neydi?
-     Mehmet Kalaycý.
-     Dün mü býraktýnýz?
-     Evet, dün sabah gelmiþtim. Yarýn sabah imzadan çýkar, kendiniz alýp elden takip edebilirsin demiþtiniz.
-     Sizin elinizdeki evraklara bi bakayým.
-     Bunlar tayin evrakým ve onaylý suretleri.
-     Onaylý suret iki tane mi?
-     Evet.
Memur böyle bir evraðý hayatýnda ilk kez görüyormuþçasýna dikkatle incelerken, Mehmet kalemde çalýþan diðer personellere, bir köþede fýldýr fýldýr dönerek týkýþ týkýþ odayý serinletmeye çalýþan eski püskü vantilatöre, saða sola özensizce býrakýlmýþ kâðýtlara, raflarda artýk yýllardýr beklemekten iyiden iyiye yýpranarak sapsarý olmuþ klasörlere, çay boþlarýný alýrken köþe masada oturan memura argo el kol hareketleriyle bir þeyler anlatan çaycýya bakmaya baþladý.
-     Üç tane onaylý suret ve aslý lazým bize.
-     Benim elimde iki tane var.
-     Olsun, siz þu aslýndan bir fotokopi daha çektirip aslý gibidir yaptýrýn. Bu arada ben de nakil ilmühaberinizi vereyim. Ondan da üç tane onaylý suret yapýlacak. Sonra bize geri getireceksiniz, biz üst yazý yazacaðýz. Ýþimiz bitince evraklarýnýzý toplu olarak veririz.
-     Tamam, saðolun.
-     Ha bir de bir buçuk liralýk damga pulu lazým.
-     Buyurun.
-     Bu ne?
-     Bir buçuk lira.
-     Devlet dairesinde elden para verilir mi kardeþim?
-     ……………
-     Giriþte mühür-damga var oraya gideceksin. Oradan bir buçuk liralýk damga pulu alacaksýn. Bir saniye bekle, nakil ilmühaberini vereyim.
-     ………….
-     Yalnýz nakil ilmühaberi burada deðil. Baþka bir yerde mi býrakmýþtýnýz? Evrak kayýtta filan?
-     Yok, dün buraya býrakmýþtým.
-     Ýsminiz ne demiþtiniz?
-     Mehmet Kalaycý.
-     Ayþegül Haným Mehmet Kalaycý’ nýn nakil ilmühaberi sizde mi?
-     Sonra beni feysbuktan eklemiþ, fotoðraflarýmý beðenmeler, yorumlar, methiyeler düzmeler bi gör.
-     Ayþegül Haným?
-     Yok caným ne iþim olur ya. Parasýz, pulsuz apaçinin teki.
-     Ayþegül Haným?
-     Du bi dakka caným yaa. Birisi biþey soruyor. Buyrun Naim Bey?
-     Mehmet Kalaycý’ nýn nakil ilmühaberi sizde mi?
-     Yok bende deðil…Caným ne diyordum? Benim þu subay olan vardý biliyorsun, Erdem. Niþanlanmýþ haspanýn tekiyle…..
-     Mehmet Bey evrakýnýz bizde deðil. Siz bi de evrak kayýttan sorun.
-     Dün kendim getirip buraya býrakmýþtým da?
-     Bizden oraya gitmiþ olabilir.
-     Yazýyý getirirken numara aldýðým yer mi?
-     Evet, oraya bi sorun.
Mehmet, hamam gibi sýcak, leþ gibi havasýz odadan çýkýp nispeten serin koridora kendisini attýðýnda, nasýl bir iþe bulaþtýðýnýn farkýnda bile olmadýðý için yüzüne safça bir iyimserlik hâkimdi. Labirent gibi koridorlardan geçerek evrak kayýta ulaþtý.
-     Ýyi günler. Ben bi evrak arýyodum. Kalemden burada olabileceðini söylediler.
-     Hangi kalem?
-     Personel daire.
-     Ne evrakýydý?
-     Nakil ilmühaberi.
-     Ýsminiz?
-     Mehmet Kalaycý.
-     Ne zaman gelmiþti evrak.
-     Dün ben elden getirmiþtim.
Memur bir taraftan parmaðýný evrak kayýt defterinin üzerinde gezdirirken bir taraftan kendi kendine konuþuyordu.
-     Dün, dün, dün. Mehmet Kalaycý mý dediniz?
-     Evet.
-     Bak kardeþim iþte burada. Evraða sayý vermiþiz, on iki bin yedi yüz elli dokuz. Evrak bizden geçmiþ. Siz kaleme yeniden sorun.
-     Orada bulamadýlar da?
-     Dur þu küçük kâðýda yazayým. Numarasý on iki bin yedi yüz elli dokuz. Bu numarayla sorun.
Mehmet evrak kayýt bankosunun önünden ayrýlýp, labirent gibi koridorlardan yeniden geçerek kaleme girdiðinde; toparlak suratlý memur yarý eðik vaziyette dikilmiþ, masasýndaki evraklarý karýþtýrýyordu. Biraz önce çaycýnýn argo el kol hareketleri yaptýðý memur masasýna pavyon fedaisi gibi yayýlarak oturmuþ; yaka bi yanda kravat bi yanda gülümseyerek bilgisayar ekranýndaki bir þeylere bakýyor, kadýnsa hala telefonla konuþuyordu.
-     Þey… Evraðý orda bulamadýlar da?
-     Ne dediler.
-     Evrak bizden numarasýný almýþ, bizle iþi bitmiþ, burda olmaz dediler.
-     Tamam da kardeþim bizde de yok görüyorsun.
-     Numarasý on iki bin yedi yüz elli dokuzmuþ.
-     Allah Allah! Ayþegül Haným?
-     ………………
-     Ayþegül Haným?
-     Yok kýzým ya bikinili fotoðraflarýmýn instagramda ne iþi var. Koyar mýyým hiç, memleket sapýk, abazan dolu.
-     Ayþegül Haným?
-     Bi dakka caným ya, burasý çok yoðun bugün. Buyurun Naim Bey?
-     Ya bu Mehmet Kalaycý’nýn nakil ilmühaberi sizde mi? Numarasý on iki bin yedi yüz elli dokuz.
-     Yok bende dedim ya. Gelmedi bana öyle bi evrak.
-     Mehmet kardeþim sen bi arþive bak. Eksi birinci katta arþiv var. Bazen karýþýp yanlýþlýkla oraya gidiyor evraklar.
Mehmet kalemden çýkýp alt kata inen merdivenleri bir süre arandýktan sonra; tozlu, paslý týrabzanlardan tutunarak aþaðýya doðru inmeye baþladý. Arþive yaklaþtýkça yoðun, kesif ve yakýcý bir koku burun deliklerini yakarak ciðerlerini dolduruyordu.
-     Ýyi günler. Ben personel dairenin kaleminden geliyorum. Bi evrakýmý bulamadýlar da acaba yanlýþlýkla buraya mý geldi diye size gönderdiler.
-     Ne evrakýydý?
-     Nakil ilmühaberi.
-     Ne zaman gelmiþ evrak?
-     Dün ben elden getirmiþtim.
-     Hýým, yok o bizde olmaz, arþive en yeni bir senelik evraklar gelir.
-     Yok mu yani?
-     Kardeþim bir senelikten daha yeni evrak bulunmaz burda. Çoðu zaman bir senelik evrak bile gelmez. En yenisi üç dört seneliktir.
-     Hayýr, burada olduðunu söylediler de?
-     Hayret biþey ya. Nereyi bitirdin kardeþim sen?
-     Nasýl?
-     Hangi okulu bitirdin?
-     Ýþletme
-     Anadolunun seksen bir vilayetine üniversite açtýlar. Herkes üniversite mezunu oldu.
-     …………
-     Bak kardeþim sen kaleme geri git, arþivde yeni evrak olmuyormuþ, öyle söylediler de.
Mehmet öfkeden yükselmeye baþlayan tansiyonu ve arþivde ciðerlerine dolan toz yüzünden nefes nefese kaleme girdi.
-     Arþive gittim, burda yeni evrak olmaz dediler.
Memur Mehmet’in yüzüne bir anlýðýna baktýðýnda; vaziyetini ve yüzünün aldýðý hali hiç beðenmedi. Babacan tavýrlarla ona bir çay ýsmarlayýp biraz yumuþatmaya ve kaybolan evrakýn suçunu bir baþkasýna atmaya karar verdi.
-     Bulamadýlar demek, buyurun oturun lütfen.
-     Hýmm, bulamadýlar.
-     Sizi de koþturduk bir oraya bir buraya. Aslýnda devlet dairelerinde nizam, intizam olsa vatandaþ da maðdur olmayacak. Ama ne gezer beyim. Görüyorsun iþte. Bi çay söyliyim sana hararetini alýr.
-     Yok saðolun içmiyim ben. Evraðý bi bulsaydýk…
-     Benim evrak sepetim iþte bu. Altýný üstüne getirdim ama yok. Elinizde götürüp bir yerlere býrakmýþ olabilir misiniz acaba? Ya da bir yerlerde unutmuþ… Ýyice bi düþünseniz?
-     Yok, dün buraya býraktým. Yarýn gelip buradan alýrsýn, elden takip edebilirsin dediniz.
-     Ayþegül Haným?
-     Kýrmýzý eteðin altýna fuþya ayakkabý giymiþ. Bir rüküþlük bir kokoþluk paçalarýndan akýyordu resmen.
-     Ayþegül Haným?
-     Feysbuðunda da sevgilisini gördüm. Aðzým açýk kaldý kýzým. Dibim düþtü dibim. O rüküþ karýya o adam. Ýnsanda çirkin þansý olacak...
-     Ayþegül haným? Sizin evrak sepetinizde Mehmet Kalaycý’ nýn nakil ilmuhaberi var mý?
-     Hýmm iþte buradaymýþ. Yalnýz aslý gibidir onaylý suretleri eksik. Þu aslýndan üç tane fotokopi çekilip personel þefinden aslý gibidir yapýlacak…Neyse caným orada mýsýn? Hýmm, kafede otururken mi gördün sen, birlikte mi geldiler?
-     Buyurun Mehmet Bey bu yazýdan üç tane fotokopi çektirin. Personel þefi aslý gibidir yapsýn. Sonra bize geri getirin.
-     Þu yanýnýzdaki fotokopiden çekebilir miyim?
-     Ayþegül haným. Þu evraktan üç suret fotokopi çekebilir misiniz?
-     Ne bu?
-     Mehmet Bey’in evraðý. Üç suret lazým.
-     Vatandaþýn evraðýný burada çekemeyiz. Devletin makinesi bu; toneri dünya para, kâðýt da cabasý. Tüyü bitmedik yetimin hakký var yani. Dýþarýdaki Gürcan Kýrtasiyeye gidin. Tam bizim dairenin karþýsýndakine gitmeyin sakýn. O resmi evrak çekimini yapamýyor. Gürcan Kýrtasiye yolun biraz aþaðýsýnda.
Mehmet biraz toparlandý, yutkunarak sesini ayarlamaya çalýþtý. Kara Sevda dizisindeki Emir Kozcuoðlu gibi tirat atmanýn zamaný gelmiþti… Ne söyleyeceðini düþünmeye baþladý ; -Ayþegül Haným! Beni iyi dinle þimdi. Sen, bir kenar mahalle dilberi olan sen, Mehmet Kalaycý’yý kafana göre oraya buraya gezdirebileceðini mi düþündün? Düþündün di mi? Seni zavallý! Ama sizin odaya mahsus bir özellik bu. Hadsiz bir özgüven! Biriniz pavyon fedaisi gibi yaka bi yanda paça bi yanda koltukta yanlamýþ oturur, biriniz ki, burada kimi kastettiðim gayet açýk, hayatýmda gördüðüm en yelloz, en kezban, en çirkef karýlardan biri, biriniz güya söylediklerini anlamamýþým diye hangi okulu bitirdiðimi sorar… Boðaziçi mezunuyum ulan ben! Ama bugün dersinizi alacaksýnýz. Bir daha kimseye bana yaptýðýnýzý yapamayacaksýnýz!-
Sýrtýný düzeltip omuzlarýný kaldýrarak, kafasýnda tasarladýðý bu cümlelere henüz baþlamýþtý ki; heyecandan içine kaçan sesi, sessiz bir osuruk gibi çýktý. Kendini toparlayýp ikinci cümleye geçtiðinde heyecandan bir taraftan sesi titriyor bir taraftan nefessiz kalarak boðulacak gibi oluyordu. Eðer bir cümle daha kursa heyecandan olduðu yere yýðýlýp kalacaktý. Kalemdekiler olan bitene bir anlam veremeyen þaþkýn gözlerle yüzüne bakýyorlardý. Koþar adýmlarla kalemden ve sabahtan beri bir o tarafa bir bu tarafa koþturduðu binadan çýktý. Temiz hava yüzüne ve ciðerlerine dolunca, birazcýk kendine gelir gibi oldu. Bir alkolik gibi titreyen elleriyle cebinden bi sigara çýkarýp; “Hep isimden oldu. Adamdaki isme bak Emir Kozcuoðlu. Bi de benimkine bak, Mehmet Kalaycý. Bu ne len” diye düþünmeye baþladý. Sigarasýndan derin bir nefes çekip, kalemdeki karýya inat tam karþýsýnda duran Özlem Kýrtasiyeye doðru yöneldi.