Adı mavi olan bir koyun kızı..
İri gözlerinin görebildiği beyaza güvenip, siyah bir gecenin yıldızlarına aldırmadan daldı bir gece denize.
Parmak aralarından kayıp giden kumlardan yükseldi bir an göğe.Hafifledi taşların ağırlığından.
Merak ettiği o görkemli kalenin dibiydi.Derin bir nefes aldı ve daldı.Kalenin dibini görmekti niyeti.Gördüğüne şaşırdı.
Yosun bağlamış kökleri kalenin.Hey gidi hey!
Siyah beyaz bir karenin beyazı suyun üstünde, siyahı ise dipteydi.
Ayağının altındaki kumlara yazılan yazılar gibiydi şimdi sözler.
Saatin ićine hapsolmuş bütün kumları boşaltmışlar simdi buralara.Sınırsız bir zamanın sonsuzluğunda ölümsüzüz şimdi.
Siyah beyaz bir manzarada hayal ettiğin tüm renklerin kuşattığı tek gerćek değismeyen mavinin tonları.Ne görüyorsan o.Hayat herkesin gözünün çapuı kadar.
Kahvenin bebeğine hapsedildiği gibi özgürlüģüne tutsak şimdi koyun kızı.
Adı mavi olan koyun kızı...Anılardan tek arda kalan!