yaðmur yaðýyor,
ben yürüyorum
damlalar gözlerime akýyor
gözlerim öylece izliyor

tam bir adým daha atacaðým,
ürkerek geri çekiliyorum
ayaðýmýn ucunda bir papatya, aðlýyor
eðilip avuçlarýmýn arasýna alýyorum

"ah papatya, o kadar beyazsýn ki!
ve o kadar yalnýz!"

onu buradan götürmeliyim;
hýzlanýyorum
rüzgâr avuçlarýma çarpýyor
yaðmur gözlerime yaðýyor

aldýrmýyorum
oysa papatya savrulmuþ avucumda
yapraklarý çürümüþ, kopmuþ
oysa beyazdý

"el birliðiyle mahvettik onu!"

koþuyorum
gözlerim yaðmura eþlik ediyor
kalbim ateþ gibi, yanýyor
ah papatya, o kadar beyazdýn ki!

öyle bir yaðdý ki yaðmur,
rüzgâr öyle bir savurdu ki,
aldý götürdü nen varsa;
bir yalnýzlýk kaldý

yaðmur dinmiyor
bense yürüyorum;
damlalar gözlerime
akýyor öylece gözlerime