Bir efsane kadar gizemliydin,
Bir gül kadar alımlı,
Ve ismin gibi güzeldin,
Gülüşün gül kokuyordu.
Güneş seni gördüğü için mutluydu.
Ben güzelliğini destanlaştırıyordum yüreğimde.
Gülüşün iz bırakıyordu can evimde.
Yüreğimi yaralıyordu kirpiklerin.
Yüreğimden sen sızıyordun kan yerine.
Seni gördüğüm her anı kutsal biliyordum.
Güzelliğini görüyordum bütün güllerin renginde.
Sonra bir şiir oluyordun, sevda üstüne aşk üstüne.
Ben, aşkın özsuyunu içiyordum,
Elâ gözlerinden.
Sen yine öyle güzel, öyle alımlı, öyle kayıtsız duruyordun...
Her saniye, her salise yüreğimde sen vuruyordun...
Bir gül gibi seviyordum seni,
Zemheride sensizlikten üşüyordum.
Ben mevsimleri şaşırdım senin yüzünden.
Beş mevsim cemre diye yüreğime sen düşüyordun...