Yaz

Yaz!
İnsan ve Tanrı

Tanrı yankılanır durmadan
Uğultusunda kulakların
Biçimsiz yüzler
Birşey anlatsın diye durmadan
Affedilsin diye çirkinlikleri
Bilirsin kimse sevmez
Biçimsiz yüzleri
Oysa güzellerin
Manasız yüzleri
Daha çekilmezdir
Orantısızlıktan
Kimse sevmez
biçimsiz yüzleri
Oysa Tanrı
İnsanı en güzel biçimde yarattı

Yaz!
Kurgusal gerçeklik

Hayat yetmediğinde
İnsan tamamlar gerçeği
Bazıları varlık sebebi
Bile sayar
Bu anlaşılmaz eğlenceyi
Bazıları bir anlam veremez
Bu düşlere
Oysa bilmezler
Gerçek dedikleri şeyler bile algılardır
Birinin gözlerinden bakabilmek
Şeylere
Ve şey bile sayılamayacak kadar küçük ayrıntılara
Onun gibi duyumsamak evreni
İnsan tamamlar evreni
Tanrı bilinmek istedi

Yaz!
Baş ağrıları

Herşeyi anladığını sandığın
O bıkkınlık tavrı
O korunaklı vazgeçmişlik hali
Ah zavallı
Vah zavallı
Olduğundan büyük gösteriyorsun
Vardığından ilerde
Şaşırmazsam yaralanmam mı sanıyorsun
Sen kan kaybından ölüyorsun

Yaz!
Vahşet

İnsanın insana ettiğini
Hiçbir canlı diğerine etmedi
Tanrı şüphesiz sizin bilmediğinizi
Ben bilirim dedi
Sen gözlerini kapattın
Ben inledim
Olumlamak isteğini anlıyorum hayatı
Sende benim kısık gözlerimi anla
Benim dualarım
Boyumdan büyük biliyorum