-Bunun adý ne?
-Köpeðin adý Badi.

Defalarca duyduðum bu sorudan da cevaptan da nefret ediyorum. Sordun, öðrendin; ne oldu? Benim hakkýmda bilgilendin mi? Bunu öðrendikten sonra bana karþý davranýþlarýn nasýl olacak? Aramýzda bir samimiyet mi oluþtu? Beni horlamayacak, kýrmayacak, hakaret etmeyecek, aksine hep sevecek misin? Hayýr. Zaten sormak için sormuþtun, belki de aradan biraz zaman geçince adýmý unutacaksýn ve baþkalarýnýn defalarca yaptýðý gibi “Sahi, neydi bunun adý?” diye tekrar tekrar soracaksýn.

Bu adý bana Kenan Baba koydu. Benim ilk adým -belki de gerçek olan odur- Kalo idi. Kalo çingenece bir kelime; siyah, kara demek. Gözlerimin üzerindeki yaya benzeyen, insanlarýn kaþ dedikleri kahverengi tüyler hariç her tarafým siyah, simsiyah. Ha, sahi karnýmda da bir kahverengi küçük leke var. Bana Kalo adýný veren de kenef sorumlusu çingene Cafer Aga.

Annem süt gibi bembeyazdý. Ben onun tam tersi. Zaten bu renk zýtlýðý birçok insanýn dikkatini çekmiþ ve alay konusu olmuþtum. Böyle bembeyaz, süt gibi anne dört yavru doðurmuþtu. Ýkisi kýz biri erkek olan kardeþlerim de beyazdý. Annemizin memelerinden süt emmek için birbirimizle yarýþýrdýk. Hele o kýzkardeþlerim nasýl da aç kurtlar gibi saldýrýrlardý. Annem güzeldi, çok narindi. Zayýf vücudu; gözleri ve karýnlarý aç olan bu dört yavruyu besleyebilecek kadar süt üretemiyordu. Þansým varmýþ ki on dört günlükken kýzlardan biri öldü. Bundan üç gün sonra erkek kardeþim de gitti. Bir kýz bir erkek kalmýþtýk, ama yaþayan kýzkardeþim gene de bir türlü doymak bilmiyordu. Ne zaman süt emerken beni görse iteleyip, hýrlamaya baþlýyordu. Onunla mücadele etmem imkansýzdý. Öylesine güçlüydü ki beni kuyruðumdan ya da kulaðýmdan tuttuðu gibi ötelere savuruyordu. Þiþtikçe þiþiyor, her geçen gün biraz daha kamyon lastiðine benziyordu.

Bir aylýk olunca o da bu dünyadan gitti. Garanti çok yemekten patlayýp ölmüþtür. O gün bayram yaptým. Karnýmý doyuruncaya kadar süt emdim. Tokluðun ne olduðunu ilk defa o gün anladým. Elinde bir tek ben kaldýðým için annemin bana karþý olan ilgisi, sevgisi de artmýþtý. Karnýný doyurmak için gider, fazla oyalanmadan benim yanýma dönerdi. Ýstediðim kadar süt emerdim. Karným doyunca oburluk etmez, süt emmeyi keserdim.

● ● ●

(Devam edecek...)