Sabah zor oldu, ama sonunda oldu iþte. Kendime iyileþeceðim konusunda telkinde bulundum. Bir an önce ayaða kalkmalýydým. Bunun için zorlanmam gerekiyorsa bunu da yapacaktým. Ýlk iþim ayaklarýmýn üzerinde durmaya çalýþmak oldu. Birincide dizlerimin üzerine düþtüm, ayakta kalabildiðim süre belki ancak bir-iki saniyedir. Sekizinci denemeye kadar ayný, dokuzuncuda baþardým. Acele etmeden bir süre ayakta bekledim, çok kýsa bir adýmý bile dakikalar sonra attým. Kýsa adýmlarla yavaþ yavaþ kovuktan dýþarý çýktým, kar atýþtýrýyordu, hava buna raðmen yumuþaktý. Karýn üzerinde yürümek çok zor deðildi. Koþmayý bile denedim, tabii buna koþmak denirse...
     Tekrar kovuða döndüðümde, beni ayaða kalkmýþ gören arkadaþlarýmýn bazýlarýnýn gözlerinde umutsuzluk, bazýlarýnýn da kýzgýnlýk olduðunu fark ettim. Ölmedim ya, beni yiyemediler ya... Hele birinin suratý ne kadar korkunçtu! O bir sokak köpeðiydi. En þiþman olanýmýzdý, kolay kolay doymazdý, açlýða tahammül edemezdi. Üzerime atlayýp beni parçalayacaktý sanki, ama bir þey yapmadý.
     Ýki gün kovukta yattýk, havanýn düzelmesini bekledik. Bu iki gün boyunca aðzýmýza bir lokma yiyecek girmedi. Sonunda birlikte dýþarý çýkýp yiyecek bir þeyler aramaya karar verdik. Asfalt yolun oraya gitmeyecektik, oradaki yol büyük bir ihtimalle araç trafiðine kapanmýþtýr. Hem yol açýk olsa bile araç geçeceðinin garantisi yoktu. Diyelim araç geçti, bize yiyecek verecekler miydi? Bu da belli deðildi.
     Bu düþünceler bizi asfalt yola gitmekten alýkoydu. Kovuktan çok fazla uzaklaþmadan, etrafý kolaçan edecektik. Belki þansýmýz yaver giderdi de bir tavþan, bir karaca ya da baþka bir av bulabilirdik. Saatlerce dolaþtýk, bembeyaz kardan baþka bir þey görmedik. Elimiz ve midemiz boþ kalmýþtý ve geri dönmeye karar verdik. Kovuktan bir hayli uzaklaþmýþ olduðumuzu fark ettik. Bir an önce oraya varmak için acele ettik.
     Birden gözetlendiðimize dair bir his belirdi içimde, o nedenle etrafa iyice baktým, kokladým. Duyamadým, göremedim. Buna raðmen rahatlamadým, aksine huzursuz oldum, adýmlarýmý hýzlandýrmaya çalýþtým, yapamadým. Arkadaþlarým benden öndeydiler; ben hastalýðý henüz atlatmýþ olduðumdan onlar kadar çevik davranamýyordum.


     Durdum arkama baktým, gözlerimi kýsarak etrafý bir kez daha taradým. Çýplak bir tepeciðin üzerinde karartýlar gördüm. Az sonra bu karartýlar iyice belirginleþti. Bizi takip eden iki tane kurt olduðunu anladýðýmda arkadaþlarýmý uyardým, hep birlikte kaçmaya baþladýk. Demek ki onlar da bizim gibi avlanmaya çýkmýþlardý. Kurtlarýn bize saldýramayacaklarýný sanýyordum. Bizim sayýmýz beþ, onlarýnki iki. Ama yanýlmýþým, Kaçtýðýmýzý görünce kurtlar da koþmaya baþladýlar. Avcý iken av mý olmuþtuk?
     Koþtuk, koþtuk... Olanca gücümüzü harcayarak koþsak da kurtlar az sonra bize yetiþtiler. En arkada kaldýðým için kurtlarýn avý olacaðým kesindi, ama öyle olmadý. Ýkisi de hýzla yanýmdan geçtiler. Biri erkek diðeri diþiydi. Ýri yarý, güçlü hayvanlardý.
     Ýkisi birden, içimizde en fazla kilolu olan, sabahleyin bana korkunç bakýþlar gönderen sokak köpeðine saldýrdýlar. Onu yere yýkýp hemen boðazýný sýktýlar, ölünce de parçalayýp yemeye baþladýlar. Aðýzlarý, burunlarý kýpkýrmýzýydý. Otomatik bir makine gibi çalýþýyordu diþleri. Karýnlarýný doyurmak fazla sürmedi. Doyunca burunlarýný karlara birkaç kere sürtüp, bize hiç aldýrýþ etmeden oradan ayrýldýlar.
     Kurtlar kendilerine ziyafet çekerken, biz uzaktan onlarý izliyorduk. Yemek yerken bize saldýrma ihtimallerinin bulunmadýðýný bilsek de aramýzdaki mesafeyi oldukça fazla býrakmýþtýk.
     Biraz bekledik, bizden iyice uzaklaþtýklarýný görünce hepimiz birden kalanlarý yemek için arkadaþýmýzýn parçalanmýþ bedeninin bulunduðu yere hücum ettik. Tabii gene en geride kalan bendim ve bana çok fazla et düþmemiþti. Ama yeterdi.
     O gece hepimiz rahat, derin bir uyku çektik. Yediklerimiz bizi birkaç gün idare etti. Þansýmýza soðuk da azaldý. Güneþ ýsýtmaya baþladý. Kovuktan çýkýp asfalt yola indik, beklemeye baþladýk. Saatler sonra bir kamyon geçti, bize aldýrýþ bile etmedi. Yolun karþý tarafýndaki köpeklerden de hiçbir belirti yoktu. Ölmüþ olabilirlerdi.
     Hava kararmadan kovuðumuza döndük. Tabii aç... Dört kiþi kalmýþtýk, iki arkadaþýmýzý kaybetmiþtik. Böyle giderse hepimizin sonu, o iki arkadaþýmýz gibi olacaktý. Ben o gece buradan ayrýlmaya karar verdim. Havanýn ýsýnmasýný deðerlendirmeliydim, kendime kýþý atlatacak bir yer bulmalýydým. Gideceðim yer de belliydi: Beni köpekleri kovalayan köy...
(Devam edecek...)