Önce büyük bir þehrin caddelerinde dolaþtýktan sonra bir apartmanýn önünde durduk. Sokak lambalarý etrafý gündüz gibi aydýnlatýyordu. Kenan Baba, bana eliyle oturmamý iþaret ederek otomobilden indi. Giderken etrafý seyredeyim diye ön tarafa oturtulmuþtum. Onu beklerken de caným sýkýlmadý, etrafý inceledim. Burasý karþýlýklý apartmanlarýn yer aldýðý sakin bir sokak. Apartmanlarýn hepsinin bahçesi var ve bahçelerde çiçekler, aðaçlar... Duvarlarýn üzerinde yanan renkli ýþýklar... Sokakta top oynayan iki erkek çocuk ve ayaküstü muhabbet eden üç genç kýz gördüm. Genç kýzlar bir ara heyecanlandýlar, hatta biri hýrsla çantasýný açýp telefonunu çýkardý ve konuþmaya baþladý. Konuþmasý bitince arkadaþlarýna zoraki bir gülüþ attý.
     Kenan Baba fazla oyalanmadan geldi. Bir elinde valiz, diðerinde büyük bir poþet vardý. Bunlarý bagaja koydu. Hareket ettik, gene caddelerden geçtik. Þehir dýþýna çýkýnca otomobilin hýzý arttý, birkaç saat sonra mola verdik. Ben de arabadan indim, lokantanýn bahçesinde dolaþtým, Kenan Baba da dýþarýda bir masaya oturup yemek sipariþlerini söyledi. Yemekler geldiðinde yanýna gidip yere oturdum. Yediklerinden bana da verdi. Yemek bitince o kendine bir çay istedi, ben de lokantanýn süs havuzundan su içtim.
     Yolda otomobil sayýsý giderek azaldý, ana asfalttan saða saptýk, burasý asfalt deðil çukur dolu stabilize bir yol, bazen arabanýn altý vuruyordu, rahat gidilemiyor. Neyse ki uzun sürmedi. Sonunda Kenan Baba'nýn kýrevine geldik. Anahtarla demir bahçe kapýsýný açtý, arabayý içeri soktu, farlarý söndürmeden arabadan inip evin kapýsýný açtý, ýþýklarý yaktý. Tam olarak nasýl bir ev olduðunu göremiyordum, artýk esas incelemeyi gündüze býrakacaktým.
     Kenan Baba, bagajdaki eþyalarý içeriye taþýdýktan sonra arabanýn bagajýndan aldýðý bir tasma ile yanýma geldi, boynuma taktý, ucunu da verandanýn ahþap korkuluðuna baðladý. Önüme bir kap yiyecek ve bir kap da su koydu. Adeta dünyam yýkýldý, hayal kýrýklýðýna uðradým. Doðrusu böyle bir davranýþý ondan beklemiyordum. Kýrýldým, küstüm.
     -Badi, ye oðlum, suyunu da iç, deyince arkamý döndüm ve tabii ki ne yiyeceðe ne de suya yaklaþtým.
     Canýmýn sýkýntýsýna raðmen erken uyudum, yolculuk yormuþ. Öðlene yakýn, Kenan Baba kalktý, yanýma geldi.
     -Badi, yemeðini neden yemedin? Diye sordu. Gene ona arkamý döndüm. Ben sahipsiz özgür bir köpekliði, sahipli esir bir köpek olmaya tercih ederim. Bunu ona nasýl anlatabilirim? Tekrar yemem için ýsrar edince ayný hareketi yaptým, yani arkamý döndüm; hatasýný anladý.
     -Yoksa, bana küstün mü seni baðladýðým için? Kaçmayasýn diye yaptým. Evet, hatalýyým, özür dilerim. Senin özgürlüðünü kýsýtlamaya hakkým yok, deyip tasmayý boynumdan çýkardý, korkuluktan da söktü ve bahçenin arka tarafýna doðru fýrlattý.
     Yemeðimi yemeye baþladýðýmý görünce yüzü güldü, baþýmý okþayýp içeri girdi. Verandaya bir masa ve dört plastik sandalye çýkardý, kendine kahvaltý hazýrladý. Kahvaltý ederken bir yandan da kitap okuyordu.
     Kahvaltýsýný bitirdikten sonra:
     -Badi, hazýr ol, sana yuva almaya gideceðiz, dedi.
     Þehirde bu iþleri yapan bir maðazaya gittiðimizde:
     -Yuvada yatacak olan sensin, seçimi de sen yap! Deyince mevcut yuvalara þöyle bir baktým ve hoþuma gidenin içine girdim. Geniþ, rahat bir yuvaydý; içinde yatak gibi kullanýlacak minder bile vardý. Cafer Aga'nýn evindeki yuvama göre adeta bir saraydý.
     -Sen çok uyanýk bir köpeksin Badi, yuvalarýn en iyisini ve en büyüðünü seçtin. Tamam, alýyoruz, dedi.
     Yuva arabanýn bagajýna sýðacak gibi deðildi. Satýcýlar, bugün akþam olmadan getireceklerini söylediler.
     Yuvamda geçirdiðim ilk gece çok mutluydum.
     Ertesi gün Kenan Baba, evi bana emanet ederek arabasýna binip gitti. Bahçeyi dolaþtým, onlarca aðaç vardý, iki-üç dönüm büyüklüðündeydi. Bahçe kapýsýnýn az ilerisinde hortum takýlý bir çeþme, onun ilerisinde ahþap büyük bir ardiye. Çimler kesilmiþti, bahçe çok iyi olmasa da bakýmlý sayýlýrdý. Evi inceledim. Eski bir ev, aþaðýda verandasý var, onun üzerinde bir balkon ve en yukarýda da teras.
     Verandaya girdim, bir sandalyenin üzerine çýktým, masada sadece Kenan Baba'nýn az önce okuduðu kitap vardý. Kitabýn kapaðýnda “Ben de Denedim” yazýyordu; ayraç olan yerini açtým. Okumayalý çok olmuþtu. Ýzin almamýþ olsam da içimdeki okuma isteðini engelleyemiyordum. Okudum:
     “Ýnsan, öyle birden kaybolmaz. Yavaþ yavaþ, aðýr aðýr kaybolur gider. Önce dostlarýnýn, sonra sevdiklerinin, daha sonra da en yakýnlarýnýn gözlerinden, beyinlerinden bir kayboluþtur bu. Gözler ona bakar ama görmezler, beyinler faaliyettedir ama algýlamazlar. Beden bu dünyadadýr, buna raðmen kayboluþ bir gerçektir. Bazýlarý bunu bir yokoluþ olarak da kabul edebilirler ama yanlýþtýr. Çünkü yokoluþ ile kayboluþ farklý farklý kavramlardýr. Kaybolan bir zaman sonra bulunabilir, ama yok olan hiçbir zaman bulunamaz. Var olan bir þey kaybolur, yok olan bir þey nasýl kaybolacak, zaten yok... Yani kayboluþun nesnel bir tarafý varken yokoluþ sadece zihinseldir.
     Acaba varoluþun zýttý mýdýr yokoluþ? Bence deðildir. Varoluþ var olma, varlýk olma ile ilgilidir ve gene ayný ifadeyi kullanacaðým yokoluþun ise nesnelliði söz konusu deðildir. Müphemdir, belirsizdir...
     Pekiyi, bir gün her þey yok olabilir mi? Göremediðimiz ama etraflarýndaki her þeyi yutan uzaydaki kara deliklerin var olmasý þu cevabý vermeme yol açýyor: Evren yok olursa, evet. Evren yok olmaz diye kesin bir yargý söylenemez. Bir milyon, bir milyar, bir trilyon ya da bilmem kaç katrilyon yýl sonra belki de evrendeki kara delikler birleþecek ve tüm evreni kaplayýp içine alýp yok edecektir; iþte o zaman gerçek yokoluþ ortaya çýkacaktýr. Bu bir çeliþki olarak düþünülebilir; deðildir. Varolan bir þeyin asla yok olmamasý kanunu bu evren içinde geçerlidir. Evren yok olursa, her þey sonsuz bir yokoluþta yok olacaktýr! Ya da bu yokoluþ baþka bir evrene geçiþe yol açacak ve yeni bir varoluþ süreci baþlayacaktýr. Tabii bu benim söylediklerimin hepsi bir varsayýmdan ibarettir, mantýksal çýkarýmlar vasýtasýyla ulaþmaya çalýþtýðým sonuçlardýr.”
     Doðrusunu söylemek gerekirse okuduklarýmý pek anlamadým, kafam karýþtý, aklýma onlarca soru geldi. Kitabý kapatsam iyi olacak. Hayýr, kapatmayacaðým. Bu bölümü geçeceðim ve rastgele bir yer açýp okumaya devam edeceðim.
(Devam edecek...)