Uyandýðýmda sabah olmasý gereken bir saatti, ama nedense her taraf karanlýktý. Kulubemden kafamý çýkarýp dýþarý baktým, karanlýktan baþka rutubet yüzüme vurdu. Karanlýðýn nedeni belli olmuþtu: Sis vardý. Gökyüzünden aþaðýya siyah bir bulut inmiþ olmalý, yoksa bu kadar karanlýk olmamasý gerekirdi. Daha önce de birkaç defa sis olayýna tanýk olmuþtum, hiç biri böyle deðildi. Bir metre ilerisini bile göremiyordum. Caným sýkýldý, bu sýkýntýyla yiyecek kabýnda olanlarý sildim süpürdüm, suyumu da içtim. Gözlerimi kapatýp uyumayý denedim. Uyumuþum. Kalktýðýmda günün hangi vaktinde olduðumuzu çýkaramadým. Sis yoðunluðunu kaybetmiþti ama güneþ gene de görünmüyordu.

Güneþi gördüðümde gökyüzündeki yerine bakarak öðlen olduðunu tahmin ettim. Acýktým. Sabahleyin yiyeceklerimin hepsini yuttuðumdan kap boþtu. Kenan Baba ya uyuyordu, ya da dün gece eve dönmemiþti. Piknik yerinde dünden kalma bir þeyler vardýr umuduyla oraya gittim. Oradaki sis evin bulunduðu yerdekinden daha yoðundu, hayal meyal çöpler görünüyordu. Karýþtýrdýklarýmdan diþe dokunur bir þey çýkmadý.

Bir ara kan kokusu ve tanýdýk bir koku aldým. Bu tanýdýk kokusundan çok emin deðildim, belki de yanýlmýþtým. Kan kokusunun geldiði tarafa doðru yöneldiðim sýrada bir otomobil motorunun sesini duydum. Bu ses giderek azaldý ve kýsa bir süre sonra tamamen duyulmaz oldu. Sisin iyice daðýlmasýný bekleyecektim, bu arada vakit geçsin diye çöplerle oyalandým.

Sis tamamen kalkýnca kan kokusunun geldiði tarafa yöneldim, kýsa sürede bir insana ait olan küçük bir cesede ulaþtým. Yaklaþýnca kanlar içindeki cansýz bedenin dün kaçýrýlan çocuk olduðunu anladým. Seri katil öldürdükten sonra çocuðu aldýðý yere getirip býrakmýþtý. Böyle yaparak herkese bir mesaj mý vermek istiyordu?

Cesedin baþýnda durup ne yapacaðýma karar vermeliydim. Tabii cesedi yemek düþüncesi hiç aklýmdan geçmedi, ama bu baþka köpeklerin de aklýndan geçmeyecek demek deðildi. Onun için orada bekleyip cesedin yenmesini engellemem gerekiyordu. Nitekim iki köpek gelmekte gecikmedi. Onlara hýrlayýp diþlerimi gösterdim. Sandýlar ki, o yiyecek benim ve onlarla paylaþmak istemiyorum. Uzaktan beni seyrettiler. Aslýnda ikisi birlikte bana saldýrsalar, birkaç dakika içinde iþimi bitirebilirlerdi. Neyse ki yardýmlaþmayý bilmiyorlardý...

Bu bekleyiþ ne zamana kadar sürecekti? Birazdan burasý köpek dolardý ve benden cesedi alýrlardý. Etrafa bakýp bir insan arýyordum yardým istemek için. Yürüyüþ yapan bir kadýnla bir erkek gördüm uzakta. Sesim çýktýðý kadar havlamaya, hýrlamaya, hatta viyaklamaya baþladým. Zor da olsa nihayet dikkatlerini çekmeyi baþardým. Beni zor durumda kalan bir hayvan zannedip yardým için yanýma geldiler. Çocuðun cesedini görünce kadýn bir çýðlýk attý, adam onu sakinleþtirdi. Bana iyice yaklaþýp baþýmý okþadý. Bu okþamanýn “aferin” yerine geçtiðini anladým.

Etraftaki köpek sayýsý dört olmuþtu. Adam kadýna:

-Hayatým, ben burada kalayým, sen eve git. Polise, jandarmaya telefon edip haber ver, hatta komþulara da söyle buraya gelsinler.

Kadýn gitti, adam benim yanýma oturdu. Onun da benim de gözlerimiz bizi kuþatan köpek ordusunun üzerindeydi. Biraz sonra köpek sayýsýnýn dörtten daha fazla olduðunu gördüm. Saymadým, ama çoktu, çok... Kan kokusunu duyan gelmiþ, duyan gelmiþ...

Kadýn ve dört komþusu geldikten az sonra da polis, jandarma arabalarý ve bir ambulans da geldi. Hemen cesedin etrafý çevrilip, inceleme baþlatýldý. Cesedin bulunduðunu duyan diðer sakinlerden çok sayýda kiþi de bir saat kadar sonra geldi, içlerinde Kenan Baba da vardý. Heman yanýna koþtum. Bana sitem etti:

-Nerelerdesin yaramaz arkadaþým? Seni merak ettim, dedi. Ýlk gelen adam benim onlara haber verdiðimi ve diðer köpeklerden cesedi nasýl koruduðumu ona anlatýnca yüzü güldü, baþýmý okþadý. Az sonra da Emniyet Müdürü ve Jandarma Karakol Komutaný da olay mahallindeydiler. Ayný açýklama müdüre de yapýlýnca:

-Bu köpeðin sahibi kim, diye sordu. Kenan Baba olduðunu söylediler.

-Bu akýllý bir köpeðe benziyor, bize iþlerimizde yardým edebilir. Onu polis teþkilatýna verir misiniz? Diye Kenan Baba'ya sordu. Yüreðim güp güp atmaya baþladý ya beni verirse, diye. Cevabý “Hayýr” olunca rahatladým. Müdür ýsrar etti:

-Hiç olmazsa þu seri katil yakalanana kadar bizimle olsun, dedi. Kenan Baba:

-Benim ondan baþka kimsem yok. Evimin güvenliðini saðlayan gene o, deyince kesin cevabý aldýðý için müdür ýsrar etmekten vazgeçti.

Flaþlar patlamaya baþlayýnca üç gazetecinin iþbaþýnda olduklarýný anladým. Nereden haber aldýlarsa! Sanki bir yerde hazýr bekliyorlarmýþ gibi, olaydan kýsa bir süre sonra orada olmalarýna hayret etmemek elde deðildi. Benim fotoðrafýmý da defalarca çektiler. Vatandaþlardan olay hakkýnda bilgi topladýlar. Emniyet Müdürüne de soru yönelttiler, o da:

-Olay inceleme raporu hazýrlanýr hazýrlanmaz bilgi vereceðim, dedi.

Yarým saat sonra rapor ve tutanaklar Emniyet Müdürü'ne geldi. Otomobilinin içine oturup bunlarý on beþ dakika kadar inceledikten sonra, arabasýndan indi, basýn mensuplarýna açýklama yaptý:

-Kesin sonuç adli týptan gelecek rapordan sonra belli olacaktýr, ancak elimizdeki ilk bilgilere göre bu cinayet ayný caninin marifeti. Seri katil, üç aya yakýn bir zamandýr ortalýkta yoktu, gene çýktý ve dün kaçýrdýðý üç yaþýndaki çocuðu, Can'ý bilinen yöntemiyle öldürdü. Cesedini de buraya yani piknik alanýna býraktý. Bu katil ya çok cesur bizimle alay ediyor ya da yakalanmak istediði için böyle davranýyor. Çocuðu kaçýrdýðý yere cesedini býrakmýþ olmasýnýn baþka bir izahý yok. Katile dair maalesef herhangi bir ipucuna ulaþamadýk. Bu altýncý cinayet ve itiraf etmek gerekirse, biz bir arpa boyu bile ilerleme kaydedemedik. Valilik emri gereði polis teþkilatý ve jandarma iþbirliði halinde çalýþýyor. Sorularýnýz var biliyorum, ama soru almayacaðým. Çok üzgünüm. Basýn açýklamamýz bu kadar; hepinize teþekkür ederim.

(Devam edecek...)