Tren pencerelerinden uçurmuþlar
Raylar döþemiþim kalbime uðramamýþ, yanýlmýþým
Sessizliðe dalmýþ gözlerim:
Bir yanda soluk benizliler var
Bir elimde ip ve ucunda yarým kalmýþlýklarým
Her gün istasyonlarda uyanmýþým
Kýzýl sakallý bir dede vardý ben elindeki þeker kamýþýydým.
Elinde terbiye oldum
Islak betonlarda uyandýrýldýk günlerce
Havlulara sarýldýk sonra tekrar tekrar uyandýk
Büyümüþüm kargalarýn sesleriyle
Acý bir ýslýk sesi beklermiþim uzaklardan
Karanlýðýn gözlerini açarmýþým
Paketlendim tekrar tekrar
Usulca yanaþtý yanýma bir maki
Sonra usulca uzaklaþtý
Ben dedim bir maki bekleseymiþim keþke
Yolcular duymamýþ sesimi
Bir ayaðý topala düþmüþ nasibim
Tekrar uyandýk
Bir vakitmiþ bizi kerahette uyandýran
Saatleri gözleri kapamaya ayarlý
Gecenin en ýssýz duraðýnda bekliyorum treni...