ÝNSAN GÝBÝ KONUÞUP LOKMA EDECEKSEK
Vaktiyle iki medrese mollasý, bedavadan yiyip içmek için Ramazanda köylere cerre (toplamaya) çýkarlar. Bir akþam, bir Bektâþî köyüne konuk olurlar. Ev sahibi bunlarý nezaketle karþýlar. Biraz sonra mollalardan biri abdest tazelemek için dýþarý çýkar. Ev sahibi bundan yararlanarak, odada kalan Mollaya:
– Molla, arkadaþýnýn ilmi var mý? diye sorar. O da:
– Ne münasebet, eþþeðin biridir, yanýtýný verir.
Giden molla döner, az sonra öteki molla dýþarý çýkýnca, ev sahibi bu defa ayný soruyu ona sorar:
– Ne münasebet öküzün biridir, der.
Ýftar vakti gelince sofraya otururlar. Bakarlar ki mollanýn birinin önündeki sahan arpa dolu, ötekinin önündekinde de saman..
– Bu ne biçim yemek erenler? Diye sorunca, Bektâþî
– Ne bileyim mollalar, sizlerden sordum, biriniz öteki için eþektir dedi, öteki: öküzdür dedi.. Yok insan gibi konuþup lokma edeceksek o da var, der ve ellerini çýrpar. Dýþarýda hazýrlanmýþ bir baþka sini ile , Bektâþî konukseverliðinin örneði denecek þekilde kýzarmýþ tavuklar, pilavlar, hoþaflar gelir, lokma ederler.

**

YANLIÞ TRAMVAYA BÝNDÝM
Mahmud Baba, Eski Liman Dairesi Baþkaný iken, Ramazan Ayý’nda Sirkeci’de bir lokantada birkaç kadeh içiyor. Köprüye geliyor.
O zaman tramvaylar köprü baþýnda bir kavis çizerlerdi. Baba, Bebek tramvayýna binecek. Fakat yanlýþlýkla Aksaray’a giden arabaya biniyor. Bir süre sonra yanlýþlýðýnýn farkýna varýp iniyor.
Yine eski yere gelmiþ.. Yine çift vagonlu bir tramvaya binmiþ, bu kez de bindiði Yedikule tramvayý.. Biraz sonra yanlýþ bindiðinin farkýna varmýþ, yine inmiþ. Bu defa yine hatâ yapmayayým diye dikkat ederek Bebek tramvayýna binmiþ. Giderlerken bir Hoca gelip yanýna oturmuþ. Raký kokusunu alýnca da:
– Subhânallâh der dururmuþ.
Baba, yanlýþ tramvaya binip binmediðinden emin olmak için bir de hocaya sorar:
– Nereye gidiyor hocam bu?.. Hoca kýzgýn:
– Cehenneme gidiyor.. deyince Baba erenler:
– Desene yine yanlýþ bindik.. diyor ve tramvaydan iniyor.

**

SEN ÖNDEN GÝREYÝM DEME
Çok þiþman, ense göbek yerinde bir câmi hocasý, “Cennetin kapýsý çok dardýr.. Öyle herkes oradan kolay kolay içeriye geçemez” deyince, Babaerenler:
– Aman Hoca, sakýn sen önden gireyim deme. Kapýda kýsýlýr kalýrsýn da Ümmet-i Muhammed dýþarýda kala kalýr demiþ.

**

KERAMAET SENÝN KAFANDA
Sultan Abdülmecid zamanýnda, içki yasaðý konulmuþ.. Devriyeler içki þiþesi taþýyan veya sarhoþ kimse yakaladýlar mý tutukluyorlar.
Bir gün, Bektâþî Fukarasýndan birinin elindeki þiþenin ne olduðunu soran devriyeye o:
– Sudur, evlât, demiþ.
– Ver bakalým..
Bektâþî cân, þiþeyi uzatýrken:
– Buyurun, bakýn yalnýz bakmadan önce size bir keramet göstermek isterim.. deyip þiþeye seslenir gibi yaparak:
– Þarâp ol, yâ mubârek!.. diye baðýrmýþ..
Durumu anlayan devriye subayý gülümsemiþ, cânýn kulaðýna:
– Ben bu kerameti yutmadým amma, haydi geç, keramet senin iþleyen kafanda.. diyerek onu salývermiþ.