Koskoca bir şehirde düşünceleriniz bomboş bir odaya dağılmış toparlanması uzun sürer yanınıza alacağınız gerekli bilgilerde gereksiz olmuş artık tırmıklanmış bir kalp tırmık içinde bir ruh arasına kan tohumları ekilir...

Bazen yaşam çok ağır gelir o mutluluk oyununu çok iyi oynarsınız ama oynayamadığınız anda çirkinleşmeden bırakırsınız herşeyi mavi bulutlar grileşmeye başlar bir kedinin tırmığı gibi yaşama yeniden sarılırsınız...

Yorgun bakışlarda umut zerrecikleri
açmaz bir çocuk ağlar uzakta ağladıkça isimsizleşir tırmık
yemiş gibi...