Ben yýldýzlý gecenin dolunaylý saatinde hep korktum.
Mum sönecek, karanlýk olacak ve okuyamayacaðým yazarý faili meçhul o kitabý.

... Çünkü cesaretsizim, cesaretsizdim kaybolan hikayenin devamýný yalnýz baþýma yazmaya.
Kalktým, attýðým her ilk adýmýný ardýný uçurumlar aldý ve korktum.
Ben uçurumlardan düþerken, yazgýmýn okunduðu mumu söndürdüm kendi fýrtýnamla.
Fýrtýnanýn yerini ilk yel aldý, sonra senin göz yaþýnda sel.
Ben o sularda yýkandým, durulandým da öyle aklandým.
Suratýndaki bir çift aydýnlýða saklandým...