ÇOCUKLUĞUM

Bilmezdim nereye dayanır soyum;
Dedem bizler Türk’üz evladım derdi.
Canlı köyü idi doğduğum köyüm;
Rabbim rızkımızı bu köyde verdi;
Sanki çocukluğum bir şaheserdi(!)

Bacayı yalardı ocakta ateş;
İki kardeş idik, sonra olduk beş;
Yatak da enine yatar beş kardeş.
Annem altımıza minder sererdi,
Sanki çocukluğum bir şaheserdi(!)

Biz yemeyi hamurlarda öğrendik;
Yürümeyi çamurlarda öğrendik;
Yıkanmayı yağmurlarda öğrendik;
Büyüdükçe aklım her şeye erdi,
Sanki çocukluğum bir şaheserdi(!)

Çıplak ayak gezdik, hasta olmadık!
Mikroplara karşı aciz kalmadık!
Dengeli beslenme nedir bilmedik!
Karlar başımıza yağar, erirdi;
Sanki çocukluğum bir şaheserdi(!)

Küçük yaşta tarla tapan görürdük,
İmeceye içme suyu verirdik,
Çift sürerken öküz önü yürürdük,
Çalışırdı ailenin her ferdi;
Sanki çocukluğum bir şaheserdi(!)

Bazen yoktan yere ederdik kavga,
Kavgayı babaya söylerdi karga;
Her akşam, her evde eser kasırga;
Dayağın korkusu bizi gererdi,
Sanki çocukluğum bir şaheserdi(!)

Ne koltuğum vardı ne de bir masa,
Mideye girense pancar, pırasa;
Her suç bir cezaydı, her dert bir tasa;
İnfaz yeri yakalandığın yerdi;
Sanki çocukluğum bir şaheserdi(!)

Oyuncaklar yaptık ıslak topraktan,
At söğüt dalından, giysi yapraktan;
Çocuk bu, anlamaz var ile yoktan;
Bilmezdim, yaptığım hayırdı şerdi;
Sanki çocukluğum bir şaheserdi(!)

Ne robotum vardı, ne de bir laptop;
Kimimiz top oynar, kimimiz istop;
Islanınca ağırlaşır bezden top
El ayak her zaman çamurdu, kirdi;
Sanki çocukluğum bir şaheserdi(!)

Sanal arkadaşlık yoktu o zaman!
Gönül kardeşliği yamandır yaman!
Ateşten yükseğe çıkardı duman,
Dumanla uçardı, göğü gezerdi;
Sanki çocukluğum bir şaheserdi(!)

Sonra meşin topun peşinden koştuk,
Attıkça golleri coştukça coştuk.
Köye sığmaz olduk, şehire taştık;
Alnımızdan akan emekti, terdi;
Sanki çocukluğum bir şaheserdi(!)

Sinemaya gittik, belki ilk defa;
Filmlerde gördük kim sürer sefa;
Tommiks’den Teksas’dan öğrendik vefa;
Her kahraman muradına ererdi,
Sanki çocukluğum bir şaheserdi(!)

Oyunlarda kıyasıya yarıştık,
Yenilince hır çıkartıp dövüştük,
Sonra kardeş olduk, hemen barıştık;
Çocuksu gönüller çiçek dererdi,
Sanki çocukluğum bir şaheserdi(!)

Coşari’de hayat gayet basitti;
Çocuksu hayaller yok oldu bitti;
Büyüdüm, çocukluk sır oldu gitti;
Hepimiz kardeştik, gayemiz birdi;
Sanki çocukluğum bir şaheserdi(!)

İbrahim COŞAR