Yüzün aydınlığa gelip duruyor
Kumları dağılıyor yüreğimin
Beni duyuyorsun anlıyorsun biliyorum
Aşkın nehirleri senden aktı
Aklımda tutuyorum adını

Bu çağı itiyorum elimin tersiyle
Ürkekliğim geçiyor
Sesin yerleşiyor kitapların ortasına
Sular konuşuyor dağlar konuşuyor
Gözlerin değiyor ruhum kirlerinden arınıyor
Seni en çok çocuklar tanıyor

Gülüyorsun nar çiçeği patlıyor ellerimizde
Sevinçler yağma ediyor hüznümüzü
Sofralarımıza kuşlar geliyor
Evlerimiz genişliyor pencerelerimiz apaydınlık
Dirlik düzenlik yürürlüğe giriyor
Bozguna uğruyor yeni kıtalar ayak izinle
Güller en kırmızı haliyle açıyor.

Yüzün aydınlığa gelip duruyor
Gök çoğalıyor yer çoğalıyor
Sırtı sıvazlanıyor kara atların
Beni duyuyorsun beni anlıyorsun biliyorum
Beni işaret etti
O yalnızlık gününde