Aziz Amerika’da yaþayan ve otostop yaparak dünyayý gezmeyi seven biriydi. Þimdiki güzergahýna Rusya üzerinden giriþ yapmýþtý. Ana vataný Türkiye’deydi. Ülkesine bir týr ile gelmiþ týrýn, istikameti güney ülkelerine olduðu için otostopçu Aziz yollarý ayýrmýþtý.
Sýrtýndaki yüklü çantasý ile yabancý turist gibi görünüyordu. Karný açtý. Bir kebapçýya girdi. Döner sipariþi verdi. Ayný masada oturduðu kiþi Türk’e benziyordu. Ama deðildi. Duruþu hareketi yine de yabancý olduðunu ele veriyordu. “Anadolu insaný hiç kimseye benzemiyor. Bu topraklardan olmak bir ayrýcalýk.” Diye düþündü.
Aziz döneri hazýrlanýrken karþýsýndaki yabancýya Ýngilizce sordu. “Dostum sen yabancýsýn galiba.”
Adam da Ýngilizce karþýlýk verdi. “Evet yabancýyým. Memleketim Rusya’dan Avrupa’ya týrýmla karkas et götürüyorum. Dedi sordu. Sen ne tarafa gidiyorsun?”
Aziz “Ben her sene bu aylarda dünyayý otostop yaparak geziyorum. Ýstikametim Avrupa. Oradan Amerika’ya geçeceðim.”
Adam bun u duyduðuna sevinmiþ gibi kafasýný salladý gülümsedi. “Bilirim dedi. Sizler dünyayý paranýz ile gezseydiniz bu kadar keyifli olmazdý.”
Aziz’in döneri gelmiþti. Týr sahibine cevap vermeden dönerine yumuldu. Karþýsýndaki adama yiyeceðini bitirmiþ kalkmak üzereydi ki Aziz onu oturttu. “Otur sana benden tavþan kaný bir çay.” Dedi sonra dönerciye doðru “Bize iki çay söyler misin?”
Dönerci çýraðýna doðru “Oðlum iki çay al kap gel.” Çaylar az sonra geldi. Bu ara Aziz de dönerini yemeyi bitirmiþti. Rus týr þoförü ile çaylarýný yudumlamaya baþladýlar.
Aziz “Beni Kapýkule Sýnýr Kapýsýna kadar götürebilir misin?” dedi ekledi. “Beraber yolda dertleþiriz. Yolculukta dertleþmek zamaný kýsaltýr. Ne dersin?”
Þoför “Benim için sorun yok. Benimle gelebilirsin.” Þoför çayýný bitirmiþ sigarasýný yakýyordu. Aziz’e de bir tane verdi. Aziz Almanca teþekkür etti. “Dankeschön.”
Þoför “Almanca da mý biliyorsun. Bunca ülkeyi gezdiðine göre iletiþimde hep hazýr mýsýndýr?”
Aziz “Ben gittiðim ülkelerin dilini ancak temel ihtiyaçlarýmý saðlayabilecek kadar bilirim. Fazlasý benim için gerekmiyor.”
Þoför “Kalkalým istersen.” Dedi kalktýlar. Aziz kasiyerin önünde elini cebine atmýþtý ki Rus þoför onun koluna deðdi. “Sen dur hesabý ben ödeyeyim.” Dedi. Kasiyere beraber yediklerinin parasýný ödedi.
Rus þoför “Siz Türkler arasýnda çok yaþadým. Ve þunu çok iyi biliyorum. ‘Bir kahvenin kýrk yýl hatýrý vardýr.’”
Aziz baþý ile tasdikledi. “Aynen öyle.” Dedi. Dönerciden dýþarýya çýktýlar. Bu ara Rus þoför bir sigara daha yaktý. Aziz’e de verdi. Aziz sordu. “Günde kaç paket içiyorsun?”
Þoför “Üç paketi geçmiyor. Ben çok sigara içmesem mutlu olmuyorum.” Dedi sordu. “Sen kaç paket içiyorsun?”
Aziz “Bir saatin altýnda sigara içmiyorum. Ve buna alýþmak çok kolay.”
Rus þoför baþý ile onayladý. “Doðrudur ama benim kurallarým farklý.” Dedi. Eli ile ileriyi gösterdi. “Ýþte benim týr orada.”
Kamyon garajýna girerlerken Rus þoför park ücretini verdi. Sonra týra bindiler. Þehrin içinde birkaç kavþak geçtikten sonra düz yola çýktýlar. Ve þehir gerilerinde yavaþ yavaþ kayboldu.
Gece zifiri karanlýktý. Gökyüzünde ay yoktu. Týr þoförü uzun farlarý yakmýþtý. Yolardan yanlarýndan tek tük araç geçiyor bazen de onlarý soluyorlardý.
Rus þoför saatine baktý. “On iki olmuþ. Az ileride benzin istasyonu var. Benim küçük su dökmem gerekiyor. Biraz mola iyi gelecek. Ýþim bitince tekrar yola koyuluruz.” Dedi.
Aziz “Bildiðin gibi yap. Bende bir sigara yakar beklerim.”
Þoför “Benim sigaradan da içebilirsin. Sigaralar torpidoda.”
Benzin istasyonunun ýþýklarý göründü. Oraya vardýklarýnda týr yavaþladý. Benzin istasyonunun giriþinde durdular.
Þoför “Benim iþim uzun sürebilir. Niye gelmedi diye merak etme.” Dedi. Koltuðundan aþaðýya indi. Kapýyý kapattý. Ýstasyonun içine girdi.
Aziz otostopçulukta tecrübeliydi. Her bindiði arabaya þüpheleri ile binerdi. Ve bu huyunu hiç býrakmamýþtý. Bindiði arabayý uygun bir zamanda yoklar, þoförün güvenli mi güvensiz mi olduðunu anlardý. Yolda gelirken öðrendiði þoförün ismi Tom Nuckel’di. Emin olmak için týrýn ruhsatýný eline aldý. Dýþarýdan gelen ýþýk ile inceledi.
“Bingo.” Diye söylendi. Rus þoförün ismi Tom deðil Abraham’dý. Nuckel soy ismi tutuyordu. Gözlerine týrýn kontak anahtarý iliþti. Direksiyondan hemen onu aldý. Týrdan dýþarýya çýktý. Týrýn arkasýna yöneldi. “Dur bakalým. Demek sen karkas et taþýyorsun. Bir inceleyelim.” Diye söylendi. Týrýn dorse kapaðýný açtý. Açar açmaz dorsenin lambalarý yandý.
Ýçeride kancalardan sarkan büyük baþ karkas etler duruyordu. Ýçine girdi. Gözüne diplerde duran on on beþ içi dolu çuval iliþti. Onlara doðru yürüdü. Çuvallardan birini açtý. O da ne. Ýnsan ayaklarý duruyordu. Dehþete kapýldý. Hemen çýkýþa hýzla varýp aþaðý atladý. Dorsenin kapaðýný kapattý. Elindeki anahtarlarý týrýn þoför kapýsýný açýp kontaða soktu. Kapýyý kapattý.
Yollarda výzýr výzýr araba geçiyordu. Birini durdurdu. Bindi arabaya. Ve orayý terk etti. Ve gördüðü, karþýlaþtýðý, yaþadýðý her suç olayýný kesinlikle ihbar etmiyordu. Bu onun önem verdiði bir tedbirdi. Tecrübesi ile suçlarýn bir þekilde görünmez kollarýnýn ihbar edilen yerlere de uzanabileceðini biliyordu. Çünkü bunu birkaç kez yaþamýþtý.
Arabasýna bindiði adama sordu. “Yol üzerinde lokanta var mý. Üzerinize kýsmet acýktým biraz.”
Adam “Ben seni þehrin giriþindeki bir lokantaya býrakabilirim. Orasý yirmi dört saat açýk.” Dedi. Sordu. “Hayrola nereden geliyorsun?”
Aziz Ben otostop yaparak ülkeleri geziyorum.” Dedi sadece. O an tarif edilen lokantanýn önüne geldiler. Aziz aþaðý indi. Teþekkür etti adama. Araba korna çalarak oradan uzaklaþtý.
Yemek çok lezzetliydi. Kuru fasulye yemiþti. Ama arkasýndan etli pirinç pilavý yerken kaþýðýna insan parmaðýna benzer bir et geldi. Aziz et parçasýný eline aldý. Detaylýca inceledi. O da ne. Et parçasýna bitiþik bir insan týrnaðý apaçýk seçiliyordu.
Tehlikeyi sezmiþti. Hemen yerinden kalktý. Yediklerinin parasýný verip lokantadan çýktý. Kabak gibi ortada durmak tehlikeliydi. Lokantanýn karanlýk olan kuytu bir yerine sindi. Az sonra þüphelerinde haklý çýktýðýný gördü. Bir týr lokantanýn önünde durdu. Aziz dikkat kesildi. Evet içinden inen beraber yolculuk yaptýðý Rus þoför indi. Týrýn içinden çuvallarý lokantaya taþýdýlar.
Tuna M. Yaþar.