Birçoðumuz hayatýmýzda her zaman yanýmýzda hissedeceðimiz ve bizi yarý yolda býrakmayacak diye düþündüðümüz “sevgili” diye tabir edilen insanlarý hayatýmýza koyma mecburiyeti arýyoruz. Ýþte bu yüzden sürekli bir arayýþ hali hepimizin üzerinde mevcuttur. Kimileri sosyal medya üzerinden birilerini arar, kimileri ise okuldan, iþten veya ortak arkadaþlar üzerinden kurulan muhabbetlerle birilerini hayatýna sokarak “yalnýzlýklarýný giderirler”
Ama þunun kesinlikle bilinmesi gerekir ki her ne kadar hayatýmýza insanlarý sokup onlarla iyi veya kötü duygularý beraber paylaþsak da bizler her zaman yalnýz olmaya mahkûm bir canlý olmaya devam edeceðizdir. “Yalnýzlýk Allah’a mahsustur” sözü birçoðumuza göre kaçýþ yolu olarak görünse de yalnýzýz. Bu gerçeði hepimizin kabullenmesi gerekmektedir.
Hayatýmýza katacaðýmýz bu kiþiler belki de bizleri somut olarak yalnýz býrakmayacak ama þunu bilmemiz gerekir ki; bizler zihinsel olarak yalnýzlýðýn o soðuk duvarlarý arasýnda hayatýmýzý idame etmeye devam eden canlýlarýz. Zihinsel olarak yalnýz olduðunuzu kabullendiðiniz vakitte bir çeþit düþünsel deðiþiklikler ile hayatýnýzý þekillendirmeye baþlayacaksýnýz. Ýþte bundan sonra atýlacak adýmlar önemli.
Zihinsel yalnýzlýðýmýzýn farkýna vardýðýmýz o vakit somut olarak kendi hayatýmýza soktuðumuz “sevgilinin” aslýnda varlýðýnýn sadece sýradan olduðunu görecekseniz. Ýþte zihinsel yalnýzlýðýn farkýna varan bu insanlarýn bu zihinsel yalnýzlýklarýný en az düzeye indirmesinin iki yolu vardýr:
Bunlardan birincisi ve kolay olaný somut olarak insanýn yanýndaki “sevgilinin” zihinsel olarak çektiðimiz yalnýzlýða bütünleþtirebilirsek bu zihinsel yalnýzlýktan bir nebze olarak kurtulmamýz mümkündür.
Ýkinci ve daha zor olan yol ise somut olarak insanýn yanýnda bulunmayan “sevgiliyi” zihninde canlandýrarak onu orada yaþatmasýdýr. Þunu açýkça belirtmeliyim ki birinci yoldaki somut sevgiliyi zihninizde bulunan yalnýzlýk duvarlarý içinde yaþatabilirseniz ne ala ama somut olarak insanýn yanýnda bulunan “sevgili” her hangi bir þekilde hayatýndan çýktýðý zaman zihninin içindeki “sevgili” de zihninin içinden çýkacaktýr.
Aslýnda birçoðumuz bilmeden somut olarak hayatýmýza soktuðumuz bu insanlarý bilerek veya bilmeyerek zihnimizin içinde yaþatmaya çalýþýyoruz. Kimilerimiz ise gerçekten hiç bu yola girmeyerek olaya tamamen somut tarafýndan da bakýyor. Ama bir þekilde zihnin içinde de soyut olarak varlýðýný sürdüren bu kiþi somut olarak insanýn yanýnda olan bu “sevgili” somut olarak hayattan çýktýðý zaman. Ýnsanýn zihninin içindeki soyut olarak yaþayan bu “sevgili” er ya da geç zihnimizin içinden uzaklaþýp yok oluyor. Birçok insanýn “sevilisinden” ayrýlma durumu sonrasýnda girdiði bunalým depresyon ve stres bundan kaynaklanýr somut olarak hayatýmýzdan çýkan bu “sevgili” soyut olarak bir süre varlýðýný sürdürür ve bu somut olarak yanýnda olan “sevgiliye” alýþan insan için bir felakete dönüþür.
Dediðim gibi er ya da geç somut olarak giden “sevgilinin” ardýndan soyut olarak zihnimizin içinde yer edinmiþ “sevgili” de gitmiþ oluyor. Þimdi gelelim ikinci yola; ikinci yol ise biraz cesaret iþi doðrusu çünkü somut olan “sevgiliden” vazgeçerek tamamen soyut olana yoðunlaþmaya baþlýyorsun. Çok az insan bu tür yola girmektedir. Ýnsan somut iliþkilerin samimiyetsizliklerinden sýkýldýðý zaman zihninin içinde hep onun yanýnda olan onu yalnýz býrakmayan ve onu seven bir “sevgili” yaratýyor ve onunla adeta konuþup dertleþip gülüþebiliyor.
Kimileri bu duruma belki iç ses diyecek kimileri ise bu duruma belki þizofreni tanýsý koyacak. Her þeyden önce þunu belirtmeliyim ki yalnýzlýða alýþan bir insanýn zihninin içini de kurmuþ olduðu bu türden bir hayatý neden þizofreni tanýsý olsun ki? Burada öncelikle sorgulamamýz gereken düþüncenin toplumsallaþmanýn giderek artmasýyla birlikte artan yalnýzlýk çeliþkisi olmalýdýr.
Kapitalist toplumun bir ürünü olan popüler kültürün içerisine hapsolmuþ insanlar giderek farklýlýklarýna raðmen giderek tek tipleþiyorlar. Ve tek tipleþme durumu da ister istemez kiþinin özel hayatýna yansýyor. Bu yansýma sonucu birçok insan aslýnda bir insan konumuna geliyor. Ve böylece popüler kültürün içerisine hapsolmayan veya hapsolmaktan kurtulmuþ birçok insan benim belirttiðim ikinci yola yöneliyor. Bu ikinci yola giren insanlar ise popüler kültürün içerisine hapsolmuþ olan insanlar tarafýndan çeþitli suçlamalar(þizofreni, deli, akli dengesi bozuk, psikolojisi bozuk v.b.) ile kaþý karþýya kalmaktadýrlar.
Her þeye raðmen varlýklarýný sürdüren bu insanlar aslýnda zihinleri içinde kurmuþ olduklarý bu hayat ile bir hayli memnunlar.
Þöyle söyleyeyim
aslýnda birine aþýðým,
ama o kiþi yok.
zihnimde tasarladýðým,
ve hep yanýmda olan birisi.
her þeye raðmen yanýmda olan birisi.
aslýnda bu kiþi hiç yanýmda deðil(somut olarak),
evet birine aþýðým.
ona methiyeler düzecek kadar aþýðým.
ama onun methiyelerimi dinlemesi imkansýz(somut olarak)
aslýnda birine aþýðým,
ve o kiþi de bana aþýk.
ben varým,
o da var.
ama biz yokuz.
aslýnda o da yok(somut olarak).
bir ben varým.
o da benim zihnimde.
aslýnda o zihnimde olduðu kadar,
yüreðimde de.