Sirenlikten inme mavi bir çarþafla birlikte gelir narkozun
Bakmayacaklarýný bilir bilmez döker ceplerindeki yangýný

Þehir, bu þehir bize ve sana özellikle hastadýr
Üstüne yüklendiði belki yedi kat göðün kilosunu
Ölçelim diye bekler durur

Rýhtýmýn en uç ve tehlikeli kýsmýnda sallanýr, flamingolarý seyre dalar
Alýþýk olmadýðýnýz tebessümü ve hayvanlarý vardýr bu þehrin
Üst cebimizden, çaldýðýmýz çiçeðini yakalar, yüzümüze iyice bakar
Yakýnlýðý saç tellerimizden ince ve daha yakýndýr bu þehrin

Sen bu þehrin damarýna iyice bastýrýnca güzelliðini
Þekilsiz kaldýrým taþlarý arasýndan çiçekler patlar
An gelir ve kurtulur gökte uçmak için kuþlarý
Bu þehir tekdüze ve oldukça esrarengizdir
Seni görmek ve öpmek için geceleri tokatlar

Caný üç kuruþa satýlamayan ama hala vitrinde duran
Kýz çocuðunun kirli ve kýrmýzý saç tokasý
Hala ayný caddede ayný vitrindedir.
Þehrimin acýlarýný ezberlemek ve gezmek için sýkýntýmdan
Geceleri açýp okuduðum sýska þiir; iç cebim ve ayaklarým senindir.
Bulutlarýn olmadýðý bir günün akþamýný özleyen ve avcunda saklayan
Senin, sana benzeyen, seni saklayan; baygýn þehrindir.

Uludukça anlamlarýn, yazýlarýn, duygularýn karýþýklýðý
Alný kýrýþa kýrýþa aklý karýþmýþ iþçinin sigarasý söze girer
Bir akþam biter gece olur kurdeþenlerine
Sevgim ikimizin ve acýnýn olduðu her yerde filizlenir
Aklýma yaprak yaprak, eksik sonbahar düþer
Sabaha kalmaz yaþamam, ve yaþamam kýþa döner
Çünkü aþkýmýn ve çaresizlerin odunu biter kýþa dönersen

Ah sonbahar, kýþa dönmesen
Son bahar, hiç bitmesen
Aþkýmý kendi ellerimle asýp, þiir yazmanýn üzerine býrakacaðým.