Aþaðýdaki hadis-i þerifi (1) Taberanî (2) ve ondan naklen de Aclunî (3) zikrediyorlar. Baþtan sona ibret ve hikmetle dolu bu hadis–i þerifi birlikte okuyalým:

Avf b. Malik’ten:

“Hz. Peygamber -salat ve selam üzerine olsun-, þöyle buyurdular:

– Sizin için altý þeyden korkarým,

1. Sefihlerin yönetimi

2. Kan dökme

3. Hükmün satýlmasý

4. Akrabadan ziyaretin kesilmesi

5. Bir grubun çýkýp Kur’an’ý naðme aracý yapmalarý (Kur’an’ý mizmar edinmeleri)

6. Kolluk kuvvetlerinin çoðalmasý.”

Þimdi bu hadisin ýþýðýnda çevremize bakalým. Sayýlan altý maddenin hepsi birbiriyle alakalý ve hepsi bir vakitler erdem saydýðýmýz deðerler. Belki ileri Avrupa memleketlerinde görüp de kendi ülkemizde bulamadýðýmýz için üzüldüðümüz insanî özellikler. Ýslam’dan uzaklaþmakla yitirdiðimiz güzelliklerimiz ve bir daha kurtulamadýðýmýz hastalýklarýmýz…

Ýsterseniz bu kutlu sözü, Tanzimat’taki görüntümüzün fotoðrafýný çeken Ziya Paþa’nýn beyitleriyle okumaya çalýþalým. Ýlk madde için þu iki dize yeterli olur sanýrýz;

Onlar ki verir lâf ile dünyaya nizâmât

Bin türlü teseyyüb bulunur hânelerinde

Bu ifade, demeç ve sözleriyle âlemi idare edenlerin, kendi iþledikleri hamiyetsizliklerle tam da “talkýn–salkým” meselesinin ortasýnda durduklarýnýn resmidir.

Ýkinci maddede Efendimiz (sas), bizim kan dökmemizden korkuyor. Korkulan baþýmýza gelmiþ ve sanki Ýslam barýþ dini deðilmiþ gibi neredeyse bütün Müslüman ülkeler kendi kanlarýnda boðuluyorlar. Batý’nýn Ýslam’ý þiddet ve kan ile özdeþleþtirmesine fýrsat verenler yine bu ülkelerin Ýslam’dan uzaklaþmýþ insanlarý deðil mi?!. Bayramlarýmýz bile savaþ gibi yaþanýr oldu. Trafik canavarýnýn döktüðü kan, cinayetlerden, katliamlardan, hatta savaþlardan beter.

Üçüncü sýrada adalet var. Hukuk sistemine bir bakýnýz; yargýsýz infazlar, haksýz mahkumiyetler, apaçýk haklarýn korkutma ve baský ile ihlali, verilen hükümlerin hakkaniyetsizliði, adaletin yoldan sapmasý, kanunlarýn ilkelliði ve yetersizliði… Ama çeteler için adalet diye bir korku yok; hukuk onlar için alýnýp satýlan bir þey sanki. Beyit þu:

Milyonla çalan mesned-i izzette ser-efrâz

Birkaç kuruþu mürtekibin cây-ý kürektir

Yani milyonla çalanlar baþ köþede, dayýsý olmayanlarýn küçücük suçlarý kürek cezasýna çarptýrýlmakta.

Hadis–i þerif akraba ziyaretinden söz ediyor. Bayramlarý tatile kaçmak için fýrsat bilen bizler, acaba tatil kadar gönlü alýnmasý gereken büyüklerimizin de olduðunu ne zamandan beri unuttuk? Bizim de yaþlanacak zamanlarýmýz gelmeyecek mi sanýyoruz? Beyit biraz aðýr kaçabilir:

Zalim yine bir zulme giriftâr olur âhir

Elbette olur ev yýkanýn hânesi virân

Sonraki madde için televizyonlarýnýzý açýnýz, Kur’an tâcirlerini, rating canavarlarýný, naehiller elinde alýnýp satýlan ayetleri mutlaka göreceksiniz. Aðzýna bir ayet alýp kendi fikrine göre eðip bükenlerden geçilmiyor ortalýk. Güya Ýslamiyet ilerlememize mani oluyormuþ. Beyti okuyalým:

Ýslâm imiþ devlete pâ-bend-i terakkî

Evvel yoð idi iþbu rivayet yeni çýktý

Hadis–i þerifin son hükmü, evvelki maddelerinin tabii sonucudur. Bakýn çevrenize, bayram gününde bile sokaklar ve yollar, polis, zabýta, trafik ve askerle düzene konulabiliyorsa; güvenlik güçlerinin çoðalmasý sizce vicdanlarýmýzýn iflasýndan öte nedir ki?!. Bir ülkede bu kadar kolluk kuvveti demek, þairin ifadesiyle,

Eyvâh bu bâzîçede bizler yine yandýk

Zira ki ziyan ortada bilmem ne kazandýk

beytindeki mazmunun hâlâ devam etmesi demektir.

Bayramýnýzý zehir etmek istemem ama þu anarþi, çeteler, faili meçhuller ile; þu polis, zabýta, asker çokluðu ile; þu yetersiz yönetim, laf u güzaf üzerine çýkartýlan krizler ile; þu yargý ve hukuktaki adaletsizlikler ile; þu rating canavarýný Kur’an üzerine musallat eden cehalet ile; nihayet bayramda bile akrabalarýný unutan insanýmýz ile, güzelim ülkemizin durumuna bir bakalým, bakalým da Efendimiz (sas)’in korktuðu altý þeyden altýsýnýn da mevcut olduðu gidiþatýmýz için topluca tevbe edelim. Bayram ol bayram ola!..

(1) Hadisin tam metin ve kaynaklarýný istifademize sunan rahmetli Prof. Dr. Nebi Bozkurt’a rahmet diliyoruz…

(2) bk. El-Mu’cemü’l-Kebîr, XVIII, 57, Musul 1983.

(3) bk. Keþfü’l-Hafâ, I, 70.

Kaynak:
Ýskender Pala