Ýnsan ömrünün þu sayýlý yýllarý arasýnda, eminim hepimizin birer gayesi vardýr. Kiminin bir ihtiras, bir tutku halindedir amacý, Kiminin ise sadece isteklerde kalabilecek bir þey.
Ýnsanlar gayesini gerçekleþtirmede eþit þekilde baþarýlý deðil, Öyle ki düþüncelerle yaptýklarý arasýnda ne derece büyük fark olduðunu hepimiz biliriz. Sonra baþarýlý olamayýnca neden piþmanlýk duyarýz ki! Belki yine ayný fýrsatý bize verseler, yine ayný þeyleri yaparýz.
Bizim için piþmanlýk bir tür vicdanýmýza karþý borç ödemek gibi bir þey. Vicdanýmýz ise duygularýmýz, hislerimizdir, düþüncelerimiz deðil. Ýnsan bütün organlarý ile birlikte ayný þeyleri yapmak istiyorsa, iþte o zaman insandýr. Yoksa kendine göre eksiktir, yetersizdir. 1983
Burada temize çektiðim bu anlatý 1983 yýlýna ait defterimde olanlar ve doðal olarak 17, 18 yaþýndaki bir gencin hisleri. Ha bugün el deðmedi mi. Elbette küçük dokunuþlarda bulundum. Ancak haksýzlýk yapmadan. Tabi en önemlisi, o günün yaþanmýþlýklarý, havasý ve dokusu var sözcüklerde Nerden baksan 40 yýl öncesi. Ne kadar bugüne bilemem ama küçük bir pencere açmýþ olmasýn geçmiþten bugüne…