Aðaçlarýn dallarýnda sabah kuþlarý þakýyorlardý.

Güneþin ýþýnlarý yavaþça þehrin kuytu sokaklarý aydýnlatýyordu. Sokak baþlarýnda emekçiler servisleri bekliyorlardý.

Radyo kanalýnda, unutulmaz, yeri doldurulamaz, muhteþem sesi ve zengin baðlamasý, derin ama tatlý söz naðmeleriyle Muhlis Akarsu’nun parçasý çalýþýyordu. Tarih 2 Temmuz’u gösteriyordu. Radyoda Muhlis Akarsu’nun sesini duymak, insanlarý insanlýðýndan utandýran o acý ve iç yakýcý sonu hatýrlatýyordu.

Medet Sevdiðim

Vefasýz güzelden olur mu çare

Yoruldum derdimle öldüm bin kere

Düþme bir zalime göz göre göre

Sen insanoðlusun kör olamazsýn.

Helin binanýn bahçesinde akasya aðaçlarýn altýnda tek baþýna oturmuþ, aðaçlarýn dallarýna konmuþ kuþ seslerini dinliyordu. Gerçekten kuþ seslerini duyuyor muydu bilinmez. Ama olduðu ortamdan çok ama çok uzaklarý düþündüðü bir gerçekti. Küçük masanýn üstüne býrakýlmýþ kahvesine derinden bakýp acý çektiði her halinden belli oluyordu.

Helin sabah uyandýðýnda, iþe gelmek için, içinde bulunduðu ortamý hiç de hayal etmediði bir gerçekti. Güzel bir düþ almýþ, saçlarýna fön çekmiþ, yeterince makyaj yapmýþ, her halinden zarafet akýyordu. Göz bebekleri parlýyordu, yanaklarý uzaktan ýþýldýyordu. El kremi kullanmýþ, týrnaklarýna sürdüðü oje uzaktan parlýyordu. Büyük gözleri burnunu gölgesinde býrakýyordu. Aþýrýya kaçmayan dudaklarýna sürmüþ ruj, dudaklarýný daha da dolgun gösteriyordu. Biriyle buluþmak için çoktan hazýrdý. Ama asýl sorunda buluþacaðý kiþi yoktu. Belki de hiçbir zaman da olmamýþtý.

Helin çok bakýmlý parmaklarý ve derin düþünce içinde elini kahve fincanýna atýp istemsizce dudaklarýna götürdüðünde, burnundan beynine kahvenin kokusu yükseldiðinde, duygularý da çok ama çok uzaklara götürüyordu. Derin düþüncelerin arasýnda, dudaklarýna götürdüðü kahve fincanýn içinde yok olmak istiyordu.

Helin’i uzaklara götüren radyoda çalýnan ezginin sözleri miydi? Yoksa tek baþýna içmek zorunda kaldýðý kahvenin kokusu muydu? Bilinmez belki 2 Temmuz tarihi onun için özel bir anlamý vardý. O anda Serkan bunu anlamadý. Anlamasý için kain olmasý gerekiyordu. Ama birçok þeyi tahmin ediyordu. Helin’in yaþadýðý o aný kendisi çoktan daha yakýcýsýný yaþamýþtý. Kendisini anlýyordu veya anladýðýný sanýyordu.

Serkan biraz ötesinde ruhu bedeni tek etmiþ Helin’i izlerken, kendisi de çok ama uzaklarý, geçmiþi düþünmeye baþladý. Radyoda çalýnan ezginin sözlerini kendisine 2 Temmuz de Madýmak otelinde yaþanan vahþetin acýsýný yüreðin derinliklerinde hissediyordu. Ama bir yandan da Helin’i düþünüyordu.
Ýliklerine kadar düþündüðü kiþi de o anda veya baþka bir zaman diliminde Helin’i düþünmüþümdür”. Kendisi de o anda Helin’i düþünüyor muydu? Bilinmez ama Helin’in yüz ifadeleri, yüreðinden güzel yüzüne yansýyan derin sevgi düþünce deðildi. Ýç yakýcý bir geçmiþti.

Muhlis Akarsu’nun sözleri daha çok yüreðine iþliyordu. Ezginin sözleri devam ettikçe daha çok yüreðinde gizli kalýnmýþ, dýþý vurulmamýþ, kim bilir belki kendine bile itiraf etmediði duygusunu o anda yaþýyordu.

Çekindiði, anlatmaya korktuðu, baþkalarý ne düþür diye en yakýn arkadaþýna dahi anlatamadýðý, sadece kalbi ile gözlerin arasýnda, kirpiklerinde sýkýþýp kaldýðý duyguyu yaþýyordu.

Helin’in duygularý derindi, uzaklarý yakýn edemezdi, çok ama çok yakýnlarý olabildiðince uzaklara götürüyordu.

Akarsu bülbüller ötmez baðýmda

Dumanlar eðlenir gönül daðýmda

Aþk ateþi yanar oldu baðrýmda

Yanmýþ yüreðime kar olamazsýn

Medet sevdiðim



Muhlis Akarsu’yu sevgiyle anýyoruz…

Mahsun Yiðit 02.07.2021