Kokain yok. Üç haftadýr tek gram kokain yok. Bir baðýmlý için uzun bir süre ama benim için çok daha uzun süre. Baðýmlýlarýn hepsi birer insandýr. Nefes alýr, yemek yer, su içer, uyur, uyanýr, yürür. Dýþ görünüþ olarak bize çok benzer. Ama arada bir fark vardýr. Onlar yaþamak için çeker, biz ise olmamak için. Biz insan olmamak için çekeriz. Gülmemek için, aðlamamak için, uyumamak için, uyanmamak için, içmemek için, üzülmemek için, mutlu olmamak için kýsaca insan olmamak için çekeriz kokoyu.
Kokain bizi yok eder. Bir boþluða býrakýr ve orada yavaþça süzülün der. Yaþamak ve ölmenin arafýnda bir boþlukta. Rüyalarýmýzda dolanýrýz, karanlýk bir boþlukta.
Gözlerinizi kapatýnca ne görüyorsunuz? Cevabýnýz hiçbir þey muhtemelen. Ama yanýlýyorsunuz. Hiçbir þeyi deðil her þeyi görüyorsunuz. Evreni, dünyayý, hayalleri, her þeyi ama her þeyi görüyorsunuz. Her þey karanlýktan gelip karanlýða geri dönüyor. Hayatýn olayý bu. O zaman aradaki renkli kýsmýn ne önemi var. Milyarlarca yýl sürecek karanlýðýn içinde 60 yýllýk bir renk cümbüþü olsa ne olur olmasa ne olur. Ýþte bu noktada ikiye ayýrýr kokain. Ýnsanlara daha fazla renk vaat eder. Hiç bitmeyecekmiþ gibi duran bu renkli karnavala çeker insanlarý. Havai fiþek gibi gökyüzüne yükselirler ve en üst noktada patlarlar. Bizi ise her þeyimize yani karanlýðýmýza çeker. Varlýðýmýzýn veya yokluðumuzun arasýndaki renkli kýsmý çekip alýr ve geriye boþluðu býrakýr.
Kabul etmek gerekirse kýsa süreliðine insan olmak hoþuma gitmeye baþladý. Uzun süredir unutmuþtum bu tadý. Hani çocukken yediðimiz çikolatayý yýllar sonra tekrar yersiniz ya öyle bir þey. Çikolatanýn tadý tabiiki berbattýr. Onu nostalji duygusu güzel yapar. Ama tüm bunlarýn dýþýnda güzel bir duygu insan olmak. Ýnsan olmak galiba benim ufak kaçamaðým. Benim uyuþturucum bu. Ýnsanlarýn yaptýðý küçük hafta sonu kaçamaklarý gibi. Sadece rollerimizi deðiþtirdik. Onlar insan olmamak için yapýyor kaçamaðý biz ise insan olmak için.