yaþasýn!
buldum oyunumu
en mutlu çocuk benim iþte
dürtüklemeç oynuyorum birisi ile
o birinin elleri benim cebimde
benimkiler ekmeðimde

inanmazsýnýz belki
tümsek bir tekneden kotarýyorum ekmeðimi
ateþi olmayan fýrýnda piþirip
güvercinlere kýrýklýyorum
doyuruyorum güvercinlerimi...

oyuk oyuk oluyor ekmeðim
kimseler görmesin diye
oyuklara kapatýyorum
senden kaçýrdýðým ellerimi..

ekmek oluyor
yamalý elli! ..
ellerimi orada unutuyorum...

kovalama beni...

güvercinleri sorma hiç
kubbeler üstünde kaydýrak oynuyorlar
sanýrsýn ki
lunaparkýn kaydýrakçý çocuðu hepsi! ..

kaza, kaza üstüne
avluya düþüyor
güvercinlerden kimi...
kimi de havalanýp gidiyor arþ-ý aleme
ölülerini unutup dünyada
bir de
dürtüklemeç oyununa kendini kaptýran beni! ..

ellerin
ekmeðin
ceplerin
güvercinlerin dýþýnda
nerede kalmýþtýk sevgili! ..

dürtüklemeç oyunu bitti mi! ..