Bizim hemþehriler burada çoktur. Çok oldu mu da her sene beþ on tane düðün olur haliyle... Allah razý olsun beni de severler hemþehrilerim ''Kazým Aðabey ne yap ne et mutlaka gel bizim düðüne.'' diye de hem davetiye verirler hem de sözlü iletirler isteklerini...





El Aziz'liyiz biz aðam. Eski adý iþte, þimdilerde Elazýð derler ilimize... Güzeldir pek bereketlidir bizim oralarý... Oðlanlarýmýz da kýzlarýmýzda pek bir alýmlýdýr, pek bir gösteriþlidir... Civan gibidirler hepsi maþallah... Bizler eski toprak sayýlýrýz þimdiki yeni yetmelere nazaran... Bar kuruldu mu, halaya kalkýldý mý hemen yanaþýrýz birbirimize... Elele, omuz omuza dalarýz oynamaya...





Elime mendili aldým mý hemen geçerim ben baþa, baþlarým sallamaya, davul zurna da girdi mi iþin içine deðmeyin keyfimize... Pek meraklýdýr bizim millet halay baþý olmaya... Düðünlerde halay kurulmadan önce herkes birbirini kollar baþa geçmek için. ''Oðlum durun hele acele etmeyin filan desek de durmazlar.'' Ýte kaka biri geçer elinde mendille... Öbürleri de fýrsat kollar ... Ne olacaksa baþa geçmekle sanki? Ýþte hep beraber kýzlý erkekli oynuyoruz haytalar... Ne dürtüyorsunuz birbirinizi baþa geçmek için...





Önde ki mendil sallayan emmi arkaya bir yaslandý mý haliyle halay eðilir bükülür, yýkýlacak gibi olsa da yine de yýkýlmaz... O bir mesajdýr aslýnda dosta düþmana, tabi mesajdan anlayana... ''Biz böyle eðilir bükülürüz de yine de yere saðlam basarýz yýkýlmayýz.'' anlamýna gelir o eðilip bükülmeler... Her birimiz diðerini tutar da birbirimizden destek alýrýz...





Ýçlerinde en yaþlýlarý bendeniz Kazým Amcalarý olduðumdan halay baþýný da çoðu zaman ben çekerim. Beni de öyle zýrt pýrt ittiremezler ha diyeyim. Zibidilerin hepsi elime doðdu elime büyüdü, babalarý bile benden yirmi otuz yaþ küçük... Ancaaaak ben yorulur da býrakýrsam halayýn baþýný, o zaman zaten pusuda bekleyenler vardýr halay baþý olmaya, onlar hemen zýplarlar, mendilleri de hazýrdýr arka ceplerinde... Didiþir durular, birbirlerine dalmacasýna, ittirmecesine.... Halay baþý dedin mi akan sular durur... Boru deðil, öyle önemli bir mevkidir ki anlatamam. Hele de o videolarda bir de kendilerini seyrettiler mi, daha ileri ki yýllarda da çocuklarýna torunlarýna seyrettirdiler mi, zannedersiniz ki olimpiyatlarda halay dalýnda altýn madalya almýþ bu adamlar...





Benim gitmediðim düðünlerde halay baþý olmak için çok arbede yaþanýyormuþ, duyuyorum zaman zaman kulaðýma geliyor. Hatta aralarýnda öne geçen ''Kazým Amca bana el verdi ben yokken halayýn baþý sana emanet oðlum dedi.'' diye de birbirlerini kandýrmaya çalýþýyorlarmýþ. Yok aðam yok, ben öyle kimselere dememiþimdir, el de vermemiþimdir... ''Ben yokken siz geçin de halayý idare edin ben gelene kadar, palavra sýkýyorlar bunlar birbirlerine.''





Zamanýnda ben de çok didiþtim durmuþtum halay baþý olmak için. Hem de bizim zamanýmýzda çok kuvvetli adaylar çýkardý halaybaþýlýðýna... Biz onlarýn arasýndan sýyrýldýk da bileðimizin kuvveti yüreðimizin güzelliði ile ta buralara kadar geldik... O zamanlar bizim cebimizde bir tane deðil beþ on tane mendil olurdu, bir mendili kaptýrdýk mý öbürünü alýrdýk elimize... Halay Baþý deyip de gülüp geçmeyin forsu vardý, havasý vardý halayýn baþý olmanýn hem de pek bir havasý...