Bir önceki karalamalarýmýn devamý gelmiþ gibi. Çok güzel kafalarý es geçmek olmaz. “Ýçelim, güzelleþelim” nidasýndan bahsetmiyorum, o ayrý bir konu ve fakat harbiden iyi kafa yapar.
Þöyle bir etrafa bakýnmak yeter, içmeden de çok güzel kafalar var. Sanki hayatý çözmüþ, derin bir sýrrýn ortaðý olmuþ, en üst makamdan bakmýþ gibi. Ýdeolojinin marifeti, elbette bir de siyasi hýrsýn. O ne hýrstýr ki Dünya’yý , Ýnsanlýðý ateþe atar… Kafalar var ya burada, hem de ne kafalar.

Sabah erkenden dýþarýdan gelen seslere uyanýrsýn. Hayat, içeriye girmenin yolunu bulmuþ. Kaçýþ yok, zigzaglar çizer yaþarsýn. Ötelemeden, ötelenmeden zýrhýný kuþanýp yaþarsýn. Bu mu hayat? Bu mu nefesin mucizesi? Bu mu insan olmak? Evet, bu gibi. Çünkü…
Bir dünya kurmuþ olur senden öncekiler ve sen ona doðarsýn. Doðar, her þeyden bihaberken, dünyalarý olur ya da yýkarsýn. Þaka gibi, sadece doðmuþ olansýn. Kaþýðýn gümüþ olmuþ ya da olmamýþ, bundan bile bihabersin. Bilmediðin bir dünyaya atýlýrsýn, denize atlar gibi, yaþamayý / yüzmeyi öðrenirsin. Baþka yolu yok . Hayat dediðin birilerinin seni çaðýrmasý mý? Der, geçersin.

Ýnsanýz ya, hele bir de merhamet yok mu, bir de ideoloji ile kuþatýlmýþsak. Mucize dediðin akýl var, hani nerede? Özgür irade nerede diye çýrpýnýrsýn. Düþünürsen hepsi insanýn özünde. Hepsi yerli yerinde. Bundan sonra, sorular asýlý kalýr. ‘Hay aklýný seveyim’ diyenlerin peþine düþersin. Akýl dediðin mucize. Akýl dediðin iþlevli , keskin olmalý. Hani nerede? Bir bakarsýn ki; para pul peþinde.
Yazýk ki ne yazýk. Bu muydu? Ýnsan olmanýn mucizeviliði bu muydu?.
Der geçersin… Kafa güzel çünkü.

Bu yazý bitmez. Bitmez.

eylül