Olgular görmezden gelindikleri için var olmaya son vermiyorlar. -Huxley
 |
|
 |
|
|
||||||||||
|
(Yazýmý linkini verdiðim Selânik türküsü eþliðinde okursanýz o duyguyu alacaðýnýza adým gibi eminim.) Selânik göçmeni bir ailenin kýzý olarak Yunanistan gezimizin ilk duraðý olan Selânik þehrini görecek olmamýn heyecaný içindeydim. Doðu ile Batý’nýn buluþtuðu yerde, birbiriyle çatýþan güçler ve çýkarlar girdabýnda bir vaha, farklý halklardan oluþan renkli bir dünyaydý bir zamanlar Selânik. Rahmetli dedem nasýl da heyecanla ve de duygulanarak anlatýrdý ben de Tarihi bilgilerimin ýþýðýnda buranýn portresini Atatürk ile özdeþleþtirerek çizerdim. Okuduðum þu satýrlar ise beynimde o an yankýlandý durdu. -Ah Selânik, dedi. Seni bir daha Türk olarak görecek miyim? Baktým aðlýyordu. O altýn sarý saçlarýný okþadým. Teselli etmeye çalýþtým. Ben, Mustafa Kemal’in müþterek hayatýmýz boyunca bu derece duygulandýðýný görmedim. ( Ali Fuat Cebesoy- Sýnýf Arkadaþým Atatürk) Ah Selânik ah! Sende o köklü medeniyetimizin izlerini bulabilecek miydim? O topraklara bastýðým an Atatürk sanki oracýkta durup bizi karþýlayacakmýþ gibi hissettim. O döneme dair tüm bildiklerim hafýza odalarýndan birer birer çýkýyor, kalbimin duygu ve aný tellerine dokunuyordu. Kalbimde evet kalbimde Selânik türküsü çalýyordu. Çünkü bu yolculuk baþkaydý, bu yolculuk bana rahmetli dedemi, bu yolculuk bana Atatürk’ü anýmsatýyordu. Rumeli türkülerinde Atatürk’ün uzaklara dalan o masmavi gözleri, kendisini ziyarete gelenleri hem hüzünlü bir duygusallýkla hem de sevinçle karþýlayacak gibi hissettiriyor ve ben her dakika daha da çok heyecanlanýyordum. Merakým öyle çoktu ki uzaktaki daðlarý bile silip süpürmüþ, yolculuðum hiç anlamadan geçmiþti. Baharýn o pýrýltýlý yüzünde Ege ve Karadeniz’i görmüþtüm sanki yeniden. Ülkemin farklý yerlerinden esintiler taþýyordu buralarý. Merkezdeki kiliseyi ziyaretimizden sonra atamýzýn evine gittik ama hiçbir þey beklediðim gibi deðildi bir þeyler eksikti sanki eksik. Atatürk’ün mum heykeli ise oracýkta bizi izliyordu. Yine keskin, kararlý bakýyordu o bakýþlarý ama heyecanýmýn yerini bu kez burukluk almýþtý çünkü insanlarýn saygýsýzlýðýna tanýk olmuþ ve ziyarete gelenlerde o ruhu tam manasýyla görememiþtim. Aþýrý kalabalýktý burasý ama ne yazýk ki yeterince saygýlý ve duygulu gelinmemiþti. Yer kavgasý da neydi? Selanik ah Selanik ! Ýzmir’in kordon boyunu andýran heybetiyle sonunda karþýmýzdaydý. Camilerimiz hilallerinden yoksun yürek burkuyordu. Bir burukluk daha... Camilerimizin kiliseye dönüþtüðünü gördüðümde kaybettiðimiz yerlere daha da üzüldüm. Kanuni ve Pargalý dönemi þehre damgasýný vurmuþ görünüyordu. Kanuni dönemini daha iyi anlamak için özellikle de Rodos’a gelmek gerekir çünkü Pargalý Ýbrahim Paþa Camisi burada bulunur ve klasik dönem Türk mimarisinin izlerini taþýr. Tarihimiz o kadar zengin ki dünyanýn dört bir yanýnda hikâyesi var. Ýnsan okuduklarýna inanamýyor belki ama tarihle yüz yüze gelince ürperiyor, ürpermiþtim. Yunanistan’ a verilen destek ve de diplomatik çabalar sonucu kaybedilen Batý Trakya’mýz. Buralarý buram buram Trakya’mýzý andýrýyordu. Gelincik tarlalarý ve evlerin balkonlarýnda dizi dizi o rengârenk çiçekler... Ah dedeciðim! Ah sen de þu an yanýmda olaydýn. Dedem aklýma gelince bir hüzün bulutu çökmüþtü ya ciðerime. Ben mi suskundum yoksa þehir mi? Sokaklar oldukça sakindi yoksa ruh dinginliðime mi eþlik etmek istemiþlerdi. Artýk susarak konuþuyordum. Bir arkadaþýn sorusunu ise sadece baþýmla onayladým çünkü bu tarihi büyünün etkisinden kurtulmak istemiyordum. Sokaklar boþtu ama yüreðim dopdoluydu. Bu insanlar çalýþmýyorsa nasýl geçiniyorlardý? Çünkü Yunan ekonomisi Avrupa’dan destek görüyordu. Yýl 2014, evlerde eski antenler, yollarýmýz üzerinde farklý mimarideki yapýlar... Geçimlerini ise genelden turizmden saðlýyorlardý bu yüzden olsa gerek yiyecek fiyatlarýný yüksek bulmuþtum özellikle de içecek fiyatlarý fahiþ fiyata satýlýyordu. Yunanistan’ýn bazý kentlerinde ise mermercilik çok yaygýndý bu yüzden de yol kenarlarýna trafik kazasýnda ölen insanlarý simgeleyen küçük heykelcikler dikmiþlerdi ve bu bir tür uyarý niteliðinde olup çok hoþuma gitmiþti. Sonra öðle yemeði için Drama’ya geçmiþtik. Göl kenarýnda, kuþ cývýltýlarý eþliðinde yemek yediðimiz o þirin lokantada geçen aným ise ne zaman aklýma gelse yüzümü güldürür. Ýnsan buralara gelince sadece Selânik þehrini deðil her yeri görmek istiyordu çünkü bu topraklar memleket kokuyordu. Dilime drama türküsü dolandý. Manyas kuþ cennetinin eski hâlini anýmsatan o cennet bahçeleri içinde gezinirken kendimi bu türküyü mýrýldanýrken buldum. ‘’Drama köprüsü Hasan dardýr geçilmez Soðuktur sularý Hasan bir tas içilmez.’’ Buranýn þelalesi bana Manavgat’ý, buz gibi suyu ise Saklýkent kanyonunu anýmsattý. Doðayla baþ baþa kafa dinlemek için ideal bir yerdi. Ve ben burayý çok sevmiþtim. Bir daha gitmek ister miydim kesinlikle evet, özellikle de burayý görmek isterdim. Herkes et yemeði söylemiþti balýk sevdam orada da nüksetti balýklar taze deðildir denilse de dinlemeyip balýk yemek istedim. Yemeðim gecikince garson sanýrým biraz da özür mahiyetinde masama ne içmek istediðimi sorarak sonradan hediye olduðunu öðrendiðim maden suyu getirdi. Garnitürlerde peynir bolca kullanýlmýþtý. Onca yemek içinde çok sevmeme raðmen balýðý bile beðenmeyip ekmeðe bayýlmýþtým sanki poðaça yiyor gibiydim. Nasýl yapýldýðýný sorduðum için olsa gerek biz oradan ayrýlýrken yanýma o ekmekler yine hediye olarak verilmiþti. Þaþkýndým ama anladým ki anlaþmak için samimiyet ve de beden dili yeterliydi. Kavala’ ya geçtiðimizde ise merkezde Kavalalý Mehmet Ali Paþa’nýn heykeliyle karþýlaþtýk. Ah tarih ah, geçmiþ deðilsin sen, ah hiç geçmemiþsin. Yine hatýrlattýn bak kendini. Yine vurdun gerçekleri yüzümüze tokat gibi. Osmanlý’ya isyan ettiði için olsa gerek burada o çok sevilen Kavalalý Mehmet Ali Paþa’nýn heykeli vardý. Bu heykel o dönemin olaylarý hakkýnda yeniden düþündürttü beni ve o döneme damga vuran olaylar zihnimde film þeridi gibi canlandý. Sonra da aklýma hemen kavala kurabiyesi geldi. Gümrükte yediðimiz kurabiyeyle Edirne kurabiyesini kýyasladýðýmda bizim kurabiyemizi bu kurabiyeye asla deðiþmem. Sadece kurabiyeyi mi? Baklavamýzýn patentini de almýþlar ama bizim baklavamýzla kýyaslanamaz. Ayrýca ‘’Greek coffee’’ adýný verdikleri kahveleri bildiðimiz Türk kahvesidir. Kültürel mirasýmýza sahip çýkmalýyýz, daha fazla sahip çýkmalýyýz diye söylendim. Ah Kavala ah yüreðimizde açtýn bir yara. Gelelim Selânik kentindeki gece yaþamýna, dükkanlar gündüzleri genelde kapalýydý ama gece yaþamý daha hareketliydi. Tavernalarý meþhurdu ama krizden ötürü tabak kýrmak yasaklanmýþtý. Bizler o gece Rum þarkýlarýndan ziyade Türk þarkýlarýyla coþmuþtuk. Trakya’da bu eðlencenin âlâsý vardýr bu yüzden sanýrým mekâný vasat bulmuþtum çünkü bizler orada kendi eðlencemizi kendimiz yaratmýþtýk. Anladým ki o an Dünyada Trakya insaný kadar eðlenmeyi seven azdýr. O küçücük alanda bile ortalýk yýkýlmýþtý neredeyse. Osmanlý ruhunu yansýtan bir þehirde Rum bayraklarý dalgalanýrken mavi mavi masmavi, Rum bestesi Sarýþýným, Leylim Ley gibi þarkýlarla insanlar coþmuþtu. Destanlar yazan bir milletin evladý olmak yetmez mühim olan o ruhu hiç kaybetmemektir. Orada hiç unutmamamýz gereken koca bir tarih yatýyordu. Oradan ayrýlýrken camilerimize bir kez daha, hissi ve de manidar baktým sonra da dilimden þu cümleler döküldü. Elveda Rumeli, elveda anýlarýmýn dünü, bugünü, eksik kalan sevda, bir göç hikâyesi... Elveda caným ninem! Neler yaþadýnýz kim bilir göç ederken? Ah Batý Trakya’m. Güzel Trakya’m, Sensin o hisli ses Ruhumun en ince telinde Duygu duygu þakýyan Sensin o ince his Ýçimin derin hüznünde Coþku coþku dalgalanan. Memleketimin türküsüdür Her diyarda yankýlanan Her karýþý yiðitlik, þehadet kokan Ýþte o türküdür Kalbimizde hilal hilal bayraklaþan. Anadolu’dan Rumeli’ye Edirne’den Selânik’e Mýsra mýsra Sevda sevda Tarih tarih anýtlaþan. Sen bir liderin doðduðu yersin. Sen uzaklarýn türküsü, geçmiþin sesisin. Ey Kemal þehri ey! Leylim ley! Gaye Dilek GEZER.
ÝzEdebiyat yazarý olarak seçeceðiniz yazýlarý kendi kiþisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluþturmak için burayý týklayýn.
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Anasayfa
| Þiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleþtiri | Ýnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babýali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratýcý Yazarlýk | Katýlým | Ýletiþim | Yasallýk | Saklýlýk & Gizlilik | Yayýn Ýlkeleri | ÝzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Giriþi | |
Book Cover Zone
Premade Book Covers
ÝzEdebiyat bir Ýzlenim Yapým sitesidir. © Ýzlenim
Yapým, 2024 | © GAYE DÝLEK GEZER, 2024
ÝzEdebiyat'da yayýnlanan bütün yazýlar, telif haklarý yasalarýnca korunmaktadýr. Tümü yazarlarýnýn ya da telif hakký sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadýr. Yazarlarýn ya da telif hakký sahiplerinin izni olmaksýzýn sitede yer alan metinlerin -kýsa alýntý ve tanýtýmlar dýþýnda- herhangi bir biçimde basýlmasý/yayýnlanmasý kesinlikle yasaktýr. Ayrýntýlý bilgi icin Yasallýk bölümüne bkz. |