Yazmak için herkesin bir bahanesi var. Kimi kendisi için, kimi ünlü olmak için, kimi düþüncelerinin kaybolmamasý ve bir sonraki nesle armaðan olmasý için, kimi terapi, kimi derdini anlattýðýný düþündüðü için ilaahir…
Yazmak için yazarlarýn da kendince sebepleri var mýydý acaba diye bir araþtýrma yaptým ve gördüðüm kadarýyla çoðunun yazmak için sebepleri var imiþ. Ýþte o isimlerden bazýlarý niçin yazdýklarýný þöyle anlatmýþlar…


Sait Faik Abasýyanýk: “Yazmasaydým delirecektim.”

Feridun Andaç: “Doðrusu “çokgenli” bir soru. Size yöneltilen bu. Sizin kendinize yönelttiðiniz ise: Neden/niçin yazýyorum? Þimdi burada kestirmeden bir yanýt vererek; “baþka bir þey yapamadýðým için yazýyorum,” diyecek deðilim. Üstelik, “baþka þeyler” yapabilecekken yazmayý seçtiðime göre; bunun “neden”/”niçin”lerini anlatmalýyým size. Yazmak, bir iletiþim kurma biçimi. Bunun yadsýnacak, abartýlacak bir yaný yok. Bu anlamda yazmanýn öðrenilebilirliði, öðretilebilirliðini söylemek isterim. Buna kurmaca da dahil. Yazmak, bir seçimdir. Týpký bir iþi/mesleði seçmek, orada bilgilenmek, yoðunlaþýp öðrenmek gibi. Ve kendini sürekli geliþtirmek. Yazma yönelimi bizi “seçim” yapmaya doðru adým adým çekerken; iþte o noktada ne yazacaðýmýz ve bunu da nasýl yazacaðýmýz belirir. Bunu asýl belirleyen de; yazma öðretimiyle gelen “ne anlatmak” istediðimizin magmasýný bulmak/yakalamaktýr. Bunu ileride “nasýl yaþýyorsak öyle yazýyoruz” diye de anlatabileceðim sanýrým! Ama oraya daha çok var.”

Murathan Mungan: “Doðrusunu söylemek gerekirse, ben de tam olarak bilmiyorum. Çünkü çoðu kez, yazarýn kendi de tam olarak bilmez bunu. Dünyanýn kendinden en emin yazarlarý bile, bu soru karþýsýnda tutukluk çekerler; yanýtlarýnda her zaman bir belirsizlik, bir bulanýklýk, sözün gelip dayandýðý bir noktadan sonra seslerine yerleþen bir geçiþtirme tonu vardýr.”

Buket Uzuner: “Çünkü yazmak, onsuz yaþanamayacak bir aþk kadar insaný sarýp, alevleriyle yakmazsa, insan yazmaz. Çünkü yaþam daima her þeyden daha fazla çekici ve gereklidir. Yazmak ancak hayatýmýzý kurtaracak bir güç olduðunu içimizde hissettiðimizde ve sonra da bunu bize kanýtladýðýnda bir yaþam biçimine dönüþür. Bu sözlerin tamamýnýn samimi olduðunu bütün yazarlar bilirler.”

Necip Mahfuz: “Zevk için, karanlýk gücü hoþnut etmek için, ya da bir aðýrlýktan kurtulma arzusu olarak da görebiliriz bunu. Yazmak ve yaþamak arasýnda ayrým yapýn deseler bir cevap veremem.”

Isaac Asimov: “Hangi nedenle nefes alýyorsam, o sebeple yazýyorum. Zira, yazma uðraþým olmazsa sanýrým ölürüm”

Stephen King: “Sabah kalkmak, iyi olmak ve iyi bir þeyleri aþmak. Mutlu olmak, anlatabiliyor muyum? Mutlu olmak.”

Hermann Hesse: “Çünkü on üç yaþýmdan beri bir þeyin bilincindeyim ya yazar olacaktým ya da hiçbir þey.”

Bernard Shaw: “Çalýþamayacak kadar yorgun olduðum için kitap yazýyorum, yazmak kesinlikle yapmaktan kaçýnmanýn kurnazca bir yolu.”

Umberto Eco: “Çocuklarým büyümüþtü, artýk kime öykü anlatacaðýmý bilemiyordum.”

Honore De Balzac: “Zengin ve ünlü olmak için.”

Jean Paul Sartre: “Yazýþ diye bir þey vardýr ortada. Birtakým þeyleri söylemeyi seçti diye deðil, birtakým þeyleri þu ya da bu biçimde söylemeyi seçti diye yazar olur insan. Evet, düzyazýya deðerini veren yazýþtýr.”

George Orwell: “Yazýyorum çünkü gözler önüne sermek istediðim bir yalan, dikkatleri üzerine çekmek istediðim bir olgu var, birinci amacým da sesimi duyurmak.”

Max Frisch: “Bu bir güldürme sorunu, buna koþut daha birçok neden var. Öncelikle, oyun oynama: kumda veya telle oynayan bir çocuk gibi, bir tel bulup onu bükmekten hoþlanan bir çocuk. Bir baþka gerekçe, “duvara þeytan resmi yapmak, böylece bir endiþeyi, bir umutsuzluðu, bir sýkýntýyý uzaklaþtýrmak söz konusu olabilir. Tarihöncesinde ressamlar korktuklarý hayvanýn resmini duvara çizerek ondan kurtulmuþlar.”

Rainer Maria Rilke: “Çünkü ben yazmazsam ölürüm!”

Giorgio Manganelli: “Doðrusu bilmiyorum, en ufak bir fikrim bile yok; üstelik bu soru hem tuhaf hem de altüst edici. Tuhaf sorunun yanýtý da tuhaf olur, kuþkusuz: örneðin baþka bir þey yapmayý bilmediðim ya da çalýþmaya pek de yatkýn olmadýðým için yazdýðým gibi.”

Friedrich Durrenmatt: “Bu benim için garip bir soru: kýrmýzý bir balýða ‘niçin yüzüyorsun?’ diye sormak gibi bir þey.”

Carlos Fuentes: “Çünkü bu, yapmayý bildiðim ender þeylerden biridir.”

Lawrance Durrel: “Kendimi kollamak için. Aptalca bir soruya aptalca bir cevap. Evet; kendimi kollamak için.”

Marguerite Duras: “Çünkü yazmak yaþamýmý dolduran, beni büyüleyen tek þey.”

Graham Greene: “Zorunluluktan. Bir çýban çýktýysa olgunlaþtýðýnda sýkarým.”

Iris Murdoch: “Yazýyorum, çünkü seviyorum bu iþi; çünkü büyük sanatý seviyorum, ona bir ayin düzenliyorum ve güzel sanat eserleri üretmek istiyorum. Sanat büyük bir ahlaksal güçtür, ama sanat aþký için yaratýlmalýdýr; “iyilik etmek” için deðil.”

V.S. Naipaul: “Amacým hakikati, yazan benliðin bir tanýmýný da içeren belli bir deneyimin hakikati. Yine de bir kitabýn sonuna geldiðimde yaratýcý sürecin her zaman ki kadar gizemli kaldýðýnýn farkýndayým.”

Michel Tournier: “Okunmak için. Kendimi, satýþa sunmak için imal edilmiþ bir nesneyi, yani kitabý biçimlendiren, evinde çalýþan bir zanaatçý olarak görüyorum. Kitap bir yaratýdýr ve bu yaratýda birinci ve ikinci dereceler yer alýr. Birinci derecede, bir hikâye ve kiþiler yaratýrým. Ýkinci derecede okuyucu bunu ele geçirir ve kendine mal etmek için bu yaratýyý sürdürür. Her yaratýnýn bir sevinç kaynaðý olmasý gibi, benim için çifte bir sevinç söz konusu. Yaratmanýn ve okuyucumda ortak bir yaratý oluþturmanýn sevinci. Ýçimde bir ateþ yakarým, bu bana sýcaklýk ve aydýnlýk verir. Ayný zamanda onu etrafa yayarým ve kitaplarýmýn zihinlerde ve yüreklerde oluþturduðu milyonlarca küçük titrek alevleri gözlerim.”

Ben: Sanýyorum benim için yazmak durdurulamaz bir durum. Her insanýn yazmak için küçük dünyasýnda sebepleri vardýr. Ýlk baþlarda bir kýrýk kalbi tamir etmek, hallolmayý bekleyen bir soruyu cevaplamak ve fikri bir çýkmaza çýkar bir yol bulmak veya göstermek için yazmaya baþladým. Kalemi sahneye davet ederken ruhumun ilhamlarýný paylaþabilmek ve kendime imkân tanýmak için yani.

Kalbime gelen ilhamlarýn estiði aþk rüzgarýnýn eyerine oturup, bir kalem armaðan edilince: “Yaz!” emrini almýþ oldum ilham perisinden.

Þöyle diyordu birisi: “Yaz, boþa gitmesin bunca ilham! Yaz, unutulup gitmesin, ebedî kalsýn. Yaz, maziyi istikbale taþý. Yaz, kendini, kendindeki O’nu.

Yaz, bildiklerini, düþündüklerini, hissettiklerini, hayallerini, ideallerini! Yaz ey kalem ki bunun için yaratýldýn! Yaz ey kalem ki, zayi olmasýn bunca kelam!..”

Hayatýn uçsuz bucaksýz ummanlarýnda yelken açan gönül rüzgârlarýný estirerek kalem tutmama güç veren; dostlara, dostkânlara, dostcanlara, dostedâlara ve dostendamlara candan sevgiler, saygýlar ve selamlarýmý sunuyorum…

Peki siz ne için yazýyorsunuz?