Bu sabah geç uyandým. Salondaki kanepede dönerek rüzgarýn þiþirdiði perdenin arkasýndaki pencereden dýþarý baktým. Ne yetiþilecek bir yer, ne konuþulacak önemli bir konu, ne düþünülecek derin bir mesele var artýk. Perdenin rüzgarla dalgalanmasý gibi dalgalanýyor hayatým.

Bütün o hengameden sen kaldýn aklýmda yine. Neden böyle oluyor? Oysa ben gerçekte dostluða inanmazdým. Seninde inandýðýný sanmýyorum. Takýlýyorduk biraz iþte orda burada. Elim durmadan telefona gidiyor. Sonra vazgeçiyorum. Seni özlediðimi kendime itiraf edemiyorum. Sanýrým bu yazýyý bunun için yazýyorum. Yüzleþmek için.

Bir erkekle bir kadýn dost olabilir mi? Bunca sene sonra sanýrým rahatlýkla evet diyebilirim. Komik olan þuki artýk sen yoksun. Erkekleri terketmekte üzerine yok biliyorum ama ne yaparsam yapayým beni, dostunu terketmezsin gibi geliyordu bana. Ama haklýsýn seni kullandým. Seni kullanmama izin verdin ve sonra beni terk ettin. Sakýn bana beni kandýrdýn deme. En az benim kadar zekisin. Dostunun son isteðini yerine getirdin ve onu unuttun. Ne yazýkki elinde olanýn deðerini kaybedince anlýyorsun. Ne kadar deðerli olduðunu sen gidince farkettim.

Benim kadar deli olduðunu bilmesem yine seni arar ve ikna eder. Sonrada sýkýlýr ve unuturdum. Unutamamamýn nedeni sanýrým benim kadar ruh hastasý olduðunu bilmem. Hangi týmarhanede isen umarým yüzündeki o zýrdeli gülüþ duruyordur ve yine yanýnda hangi zavallý erkek varsa onu delirtmeye devam ediyorsundur. Gerçi bütün ülke týmarhaneye döndü deðil mi? Delirmenin de bir tadý kalmadý deðil mi? Keþke birarada olsakta beraber delirsek.

Bir aralar hayatý bir matematik formülüne dönüþtürmeyi planlýyordun. Muhtemelen hatýrlamazsýn. Onu da hayatýndan geçen insanlar gibi kolaylýkla unutmuþsundur muhtemelen. Yada yanýnda gezdirdiðin o kitap gibi. Neydi adý? Nitsche Aðladýðýnda. Aslýnda hiç öyle kitaplar okumak adetim deðildir. Ama seni çok özlediðim için alýp o kitabý okudum biliyor musun?

Neyse iþte anlamý araya araya anlamsýz ve saçma bir dünyaya uyanýr oldum bu günlerde. Merak etme artýk öyle çok okumuyorum. Geceleride sabahlara kadar araþtýrma yapmýyorum. Herkes gibi alýþtým bende sanýrým bu köhne düzene. Herkes kadar acý çektim. Herkes kadar üzüldüm ve herkes gibi alýþtým. Yinede seni unutamadým iþte. Dilerim herþey istediðin gibi olur. Kendine iyi bak. Unutma aþklar bitebiliyor ama dostluklar hep baki kalýyor...