Toplum içinde yapýlan ilk biçim simülasyondan birisi de biriken ürün üzerine yapýlan akýl oyunlarýydý. Bu oyun biriken ürünler içinde saklý olan depo enerjiye ait yaptýrým gücünün ele geçmesini tasarý etmekti.

Bu tasarý kimi kiþi zihni içinde "mülk sahibi denen bir mana anlayýþýný" o kiþiye “simüle” ettirmiþti. Bu simülasyon basit, zararsýz bir inanç tartýþmasý olarak uygulama içine konmuþtu.

Kolektif yapýlarýn daha öncesinde ne ürün vardý, ne de biriken ürünün vardý. Birken ürün ile biriken ürünün yaptýrým gücü ortada olmadýðý için, mülkün sahibi denen mana anlayýþýna deðin bir tasým da yoktu.

Mülkün sahibi denen mana fikri kendilikten deðil; biriken kolektif ürünlerin sahipliði üzerine oturan bir mana anlayýþýydý. Yani mülk sahibi denen mana maddi süreçlerden önce deðildi.

Groteskti dönem içinde, evrenin sahibi varmýþ yokmuþ türünden fikirler hiç kimseyi ilgilendiren bir anlama ve anlatým konusu deðildi. Groteskiler için önemli olan evrenin sahibini bilmek deðil, nerede nasýl yiyecek bulabileceðini bilmekti. Ya da groteskiler güven içinde ihtiyaçlarýný giderecek, motivasyonlarýný saðlama derdindeydiler.

Kiþileri ilgilendiren, kiþilerin mutluluðuna ya da mutsuzluðuna neden olan tek mülk sahibi anlayýþý, biriken kolektif emekler üzerindeki mülk sahipliðiydi.

Bu nedenle kiþi sahipliði anlayýþý kolektif emekler üzerine oynanacaktý. Kiþisi sahipliði anlayýþýna dair yapýlan akýl oyunu simülasyonlar kolektif içincilikten hareket edecekti. Hareket "rýzk daðýtma, rýzk verme" türü yol eylemi olacak uygulamalý iskelet çatýsýný, böylece ortaya koyacaktý.

Mülkün sahibi denen mana anlayýþýnýn ortaya konmasý için yeniden ve yenide üreten bir kolektif iliþkilerin olgularýna ihtiyacý vardý. Mülk sahibi olmayý hedefleyen “mana” simülasyonun kendini yaslayacaðý, kendini onunla eþleteceði bir algýya dönüþmek için sürekli üreten bir maddi yapýya ihtiyacý vardý. O da kolektif yapýlardý.

Deneyden önce düþünce (mana) yoktu. Groteski fanteziler, yaþanan izlekti düþünmelerdi. Ancak biyo genetik ve epigenetik mana bizden önceydi.

Biyo genetik ve epigenetik mana kendisinden türediðimiz atalarýn canlý yaþadýðý deneylerdi. Ýçgüdü ve dürtülerdi. Somut dünya bizden önce atalar yaþamý yoluyla içimizde yalýtýma olmuþ genetik geçiþlerdi. Geçiþler dýþ dünyanýn bizden önce bizle olan soyut mana anlayýþýydý.

Bu geçiþler biyo epigenetik baðlamýyla ve her sonraki doðumla; soyut dünyanýn mana anlayýþý bizden öncesiyle, bizdeydi. Ben, gözlemleri dýþýndaki bir kesikli süreklilik içindeydi.

Kesikli sürekli olan maddi dünya ben gibi bir manaya öznellik olacaktý. Benin ölçüsü kendisine göreydi. Yani ben, dýþ dünyayý duygularýnýn karþýlanmasýna göre anlayýp yorumlayacaktý.

Kýsacasý mana algýsý olgu ve olaylardan önce olmadýðý gibi olaylardan sonra da deðildi. Madde ve mana birbirine eþleþen, birbirlerine dalga parçacýk gibi ikili durumlardý. Konu ettiðimiz mana, ben denen özneye göre olan manaydý. Bu mana hem kýsmen gerçekti. Hem dýþýmýzdaki dünya olgularýna göre çeliþkili ve yanýltýcý bir mana anlamasýydý.

Her parçacýk veya nesne tiril salýnýmýna göre o parçacýða bir dalga ya da mana eþlik eder. Her dalgaya da veya her manaya da bir parçacýk durum eþlik eder. Her ikisi birden bulutsu bir belirsiz durumladýrlar.

Ana referans olan konuya tekrar dönelim. Kolektif alan avcý toplayýcý saðlama içinde açlýk çeken öznelerine; "doðada bulabildiði kadarla kýsmi bir açlýðýn gidermesini ve bir kýsým güvenliði garanti etti".

Böylece kolektif alan kiþiye kýsmi de olsa açlýðý giderici, güvenliði saðlayýcý, kaygýlarý indirgeyici bir "saðlama güvencesi" verdi. Ýþte bu güvence kolektif alandan doðan "mana" anlayýþýydý.

Kolektif alan olmasa güvence dediðimiz mana anlayýþýnýn kendisini yaslayacaðý ve kendisini ortaya koyacaðý düþünme gerçekleþmesi içinde olamazdýk,